از حالا به بعد فیودور داستایفسکی بهترین نویسنده عمرمه.
وقتی می‌خونمش، هر صفحه حکم یک پله به رویا رو داره، و وقتی به آخرین پله می‌رسیم سقوط می‌کنیم به واقعیت.
واقعیتی که تلخ تر از هزار رویای تلخه. چون دیگه رویایی در کار نیست.
برام عجیب بود که تو یه سری موقعیت‌ها حس همزادپنداری باهاش داشتم. حس‌هایی عمیق آغشته به تنهایی و انزوا شخصی که از همه چیز بدون دلیل امتناع میکنه و هیچ چشم داشتی به آینده بهتر نداره...
کتاب خوبی بود و ترجمه‌ی خوبی هم داشت ارزش خوندن و وقت گذاشتن رو داره داستان سرگرم کننده‌ی هم داره و تقریبا آدم رو مجذوب خودش میکنه حتما آدم باید یکبار بخونش
وقتی می‌خونمش، هر صفحه حکم یک پله به رویا رو داره، و وقتی به آخرین پله می‌رسیم سقوط می‌کنیم به واقعیت.
واقعیتی که تلخ تر از هزار رویای تلخه. چون دیگه رویایی در کار نیست.