معرفی و دانلود کتاب ایستگاه بعدی: مجموعه داستان

معرفی کتاب ایستگاه بعدی: مجموعه داستان

کتاب ایستگاه بعدی یک مجموعه‌‌داستان اثر نیما قهرمانی است. ده داستان مجزا و ابهام‌آمیز اما با درون‌مایه‌ای مشترک در این کتاب گرد هم آمده‌اند و در تمامی آن‌ها، ورود یک غریبه همه‌چیز را به هم می‌ریزد.

درباره کتاب ایستگاه بعدی

ده داستان و ده ماجرای ظاهراً بی‌ربط در کتاب ایستگاه بعدی گرد هم آمده‌اند. راوی هر داستان، مانند باقی آدم‌ها، یک زندگی معمولی را زندگی می‌کند که بالا و پایین‌های خودش را دارد؛ راوی گاهی شخصیت اصلی جهان است و گاهی نظاره‌گر و شاهدی که قرار است برای ما فقط تعریف کند و از دیگران حرف بزند. این راوی‌ها آن‌قدر معمولی هستند که مانند دیگران، گاهی حافظه‌شان کشش نمی‌دهد و خطا می‌کنند و گاهی هم خاطرات را در طی زمان عوض می‌کنند و جور دیگری به روایت آن می‌پردازند. آن‌ها با احساساتشان درگیرند و نمی‌توانند به راحتی خودشان و اطرافشان را ساده ببینند.

حالا در این زندگی‌های مبهم و بی‌ربط و درهم‌پیچیده، همیشه پای یک غریبه در میان است که می‌آید و سنگی در مردابشان می‌اندازد. اما این ده داستان و ده شخصیت، در یک جایی به هم متصل می‌شوند که یافتن آن، حوصله و دقت نیاز دارد. درست مانند زندگی واقعی و تصادف‌های آن که گاهی چندان هم تصادف به نظر نمی‌رسند. شاید مهم‌ترین اشتراک این ده داستان این باشد که شخصیت‌ها به وضعیت مبهم و ناپایدارشان در همان ثباتی که دارد خو کرده‌اند و غریبه‌ها، همین سکوت سنگین و موریانه‌زده را در هم می‌شکنند.

ایستگاه بعدی اولین اثر از نیما قهرمانی است و نخستین چاپ آن در پاییز 1396 به‌همت نشر چشمه به‌دست خوانندگان رسید. عواطف تاریکی مانند ترس و ابهام و گم‌گشتگی در این اثر به‌خوبی منتقل می‌شوند. قلم گیرای نیما قهرمانی موفق شده تا باعث شود مخاطب خود را به‌جای شخصیت‌ها قرار بدهد و بدگمانی و اضطراب شخصیت‌ها را می‌توان هنگام خواندن این اثر عمیقاً حس کرد. این رمان نیاز به خوانندگان باحوصله و کنجکاوی دارد که سرسری از روی جزئیات و حوادث رد نشوند و البته به‌دنبال رمانی معمولی با شخصیت‌های تک‌بعدی و چند حادثه هیجان‌انگیز و یک پایان ساده نباشند.

کتاب ایستگاه بعدی برای چه کسانی مناسب است؟

ایستگاه بعدی بابت طنز به‌جا و واکاوی دقیق موقعیت‌های حتی ناخوش‌آیندش مناسب تمام خوانندگانی است که قصد کمی سرگرمی دارند اما در عین حال، بابت نوع پایان‌بندی و روایت‌گری‌اش، بیشتر مناسب خوانندگان باحوصله‌تر است. البته نیما قهرمانی از نویسندگان خوب دهه اخیر است و خواندن این مجموعه داستان از او، تجربه تازه‌ای خواهد بود و قطعا گزینه‌ای عالی برای خوانندگانی خواهد بود که به‌دنبال اثری متفاوت در ادبیات داستانی فارسی باشند.

با نیما قهرمانی بیشتر آشنا شویم

نیما قهرمانی متولد 1364 و از نویسندگان فارسی‌نویس تازه‌کار است که البته نویسندگی‌ها با یک مجموعه داستانی خوب شروع کرده‌ است. در حال حاضر اثر دیگری از او منتشر نشده اما با توجه به همین اثر، می‌توانیم انتظار نویسنده‌ای پرکار و متفاوت را از او داشته باشیم.

در بخشی از کتاب ایستگاه بعدی: مجموعه داستان می‌خوانیم

نمی‌دانم چندمین‌بار بود، فقط می‌دانم که هربار درست به همان شکل بود، با همان ترتیب و همان روند، بی‌ذره‌ای پس‌وپیش.

از توی پاساژ کوهستان بیرون می‌آمدیم. من بودم و فرد دیگری که بعد از این‌همه وقت، هنوز نمی‌توانستم بفهمم دقیقاً چه کسی است اما می‌دانستم که سال‌های سال است می‌شناسمش. پاساژ کوهستان، دورِ شمالی‌ترین میدان شهر قرار داشت و بیشتر لوازم کامپیوتری در آن پیدا می‌شد. فضای آن‌جا فضای همیشگی نبود. اکثر مغازه‌ها ‌بسته بودند. کرکره‌ی درِ اصلی پاساژ تا نیمه پایین بود و به‌جز روشناییِ تک‌وتوک چراغ‌های دلگیر مهتابی که انگار قرار بود تا ابد همان جا سوسو بزنند، نور دیگری نبود. معلوم نبود ساعت چند است. تا جایی که من می‌دانستم این پاساژ تا حوالی ساعت نُه، نُه و نیم شب بیشتر باز نبود و وقتی که تعطیل می‌شد، همه‌ی چراغ‌های خیابان روشن بود و هنوز خیلی مانده بود تا خیابان از جمعیت خالی بشود. اما آن شب انگار خیلی دیرتر از این حرف‌ها ‌بود. بیرون را که نگاه می‌کردی هیچ روشنایی‌ای نبود و فقط سایه‌هایی می‌آمدند و از دور رد می‌شدند.

من و همراه ناشناسم خود را به‌زور از زیر کرکره‌ی نیمه‌بسته به خیابان کشاندیم. خیابان تاریکِ تاریک بود و باران غریبی می‌بارید؛ چنان شدید و پیوسته که انگار مسئول جلوه‌های ویژه‌ی یک فیلم سینمایی شیر آب بزرگی را بالای خیابان گرفته است. در آن باران چیز زیادی قابل‌تشخیص نبود اما بعد از کرکره‌ی پاساژ که حالا کاملاً بسته بود، اولین چیزی که توجهم را جلب می‌کرد این بود که از مغازه‌ها ‌و پاساژهای دیگری که در امتداد همین مسیر همیشه بودند و هیچ اثری نبود. تنها چیزی که به چشم می‌خورد سایه‌های سیاه و کثیفی بود که به نظر می‌رسید شبح خانه‌هایی متروک و خالی باشد که چراغ همه‌شان خاموش بود. کمی جلوتر، آن‌ها ‌هم نبودند و فقط چیزی شبیه یک دیوار بلند و درب‌وداغان باقی می‌ماند.

فهرست مطالب کتاب

حافظه‌ی بلندمدت
آب...
کوچه‌ی باریک رو به پنجره
 «در باز است»
آقای سین
هزارتویی به وسعت یک شهر
تری. جی. پی.
داستان مرد قصه‌های فراموش‌شده
... تلفن؟!
نقطه‌ی کور