نقد، بررسی و نظرات کتاب رمان چه کسی از دیوانه ها نمی ترسد؟ - مهدی رضایی

از مبهم بودن داستان خیلی لذت بردم. اگرچه که یجورایی میشه گفت داستان مشخصی نداشت اما در بطن قصه حرف‌هایی زده میشد که میتونه ساعتها ذهنت رو درگیر کنه.
من به شخصه خیلی لذت بردم و از اقای رضایی هم تشکرمیکنم به خاطر قلم زیبایی که دارند!

خیلی مزخرف بود... ارزش وقت گذاشتن نداشت‌... از خود آرمان که به نگار حتی تو ذهنش خیانت میکرد بیزارم

خیلی‌عالی
مثل‌تماشای‌یک‌فیلم‌همه‌صحنه‌ها‌رو‌می‌شه‌تصور‌کرد
خواب‌های‌عجیب‌وغریبش‌هم‌جالب‌وخنده‌دار‌بود
ودر‌کل‌از‌اینکه‌یه‌ادم‌که‌مثل‌خودم‌ناراحتی‌روانی‌داره
تو‌داستان‌شخصیت‌اول‌بود‌خوشهال‌شدم😀

سلام. عالی بود. خدا قوت. قلمتان استوار و قلبتان همیشه تپنده اقای رضایی

خیلی کتاب خوبی هست. اینقدر جذاب هست که بدون وقفه همش رو میشه خواند

کتاب خوب و جالبی بود
ذهن آدم رو درگیر می‌کنه، واقعیت هارو بیان می‌کنه، سوال‌هایی رو برای آدم ایجاد میکنه و خواننده رو به چالش میکشه اما برات تصمیم نمی‌گیره که چطور فکر کنی و نویسنده افکار خودش رو به خواننده‌ها تحمیل نمی‌کنه فقط سوال‌هایی رو ایجاد می‌کند و در انتها پاسخ را بر عهده‌ی خودت می‌گذارد و این مهم‌ترین و جالب‌ترین ویژگی این کتابه که در کمتر کتابی دیده میشه

اصلا خوب نبود سر وته نداشت

زیاد خوشم نیومد، نتونستم تمومش کنم

کتاب جالب و ساده بود

داستان‌های بی ربط و بی پایان!

یکی از بهترین کتابایی بود که خوندم

من نمیدونم چرا بعضى از کتاب‌ها و نویسنده هاى ایرانى اینقدر کلیشه اى هستن؟!!! !
بابا یکم خلاقیت باید داشت
اصلا خوشم نیومد

همه چیز در قالب یه چیز عالییییی🤩

خیلی خوب بود... ذهنو درگیر میکنه ولی کاش پایان داشت...

کتاب راست میگه 50٪ آدم‌های زمین دیوانه‌اند فقط نوع دیوانگی شون فرق میکنه

اقای رضایی داستان‌ها باید چارچوپ نداشته باشن ترکیب چند داستان نقطه ضعف داستان فقط نشون میده من با کمال میل تا انتهای داستان پیش رفتم ولی هیچ داستانی ضعف قسمت دیگرو به ما نشون ندادما عادت داریم هم دیگرو نقد کنیم اشکالات بیان کنیمشروع خیلی خوبی بود خیلی خوب به سمت چیزی که ما دربارش هیچ فکری نداشتیم پیش رفتین ولی یچیزی میخوام براتون بنویسم شما اگه از مسیری تا مسیری برین ممکن پیاده برین و استفاده کنین و لذت ببرین ممکنه با ماشین برین و لذت ببرین ولی ممکنه هم بخواین پیاده برین هم با ماشین شاید حتی فکر کترو‌ام باشین در اخر یه روش برای طی مسافت انتخاب میکنین ولی دیگه از محیط اطرافتون لذت نمیبرین با احترام 🌹🙏

یکم گنگ تموم شد انگار باید ادامه میداشت ولی از اینکه باعث میشد پیگیر باشی بعدش چی شد خوشم اومد..

اصلامحتوای جالب و خوبی نداشت.

ذهن ادم رو درگیر میکنه کتاب خوبیه

پایان داستان مورد پسند واقع نشد

به نظر من که اصلا ارزش وقت گذاشتن رو نداشت

روان بود، دوست داشتم

مثل خیلی اتفاقات جامعه حوادث داخل قصه به نتیجه نمیرسن این بی‌نتیجه بودن ما رو کلافه میکنه موضوع ببو و امبر چه تاثیری داشت که بعنوان یه قصه کوچک بیان بشه موضوع مزاحم که ابتدای داستان اصلن چهار چوب اصلی روایت رو آقای رضایی با اون ساخت بیهوده و بی‌نتیجه رها شد.... بعد از مدتها یه کتاب خوندم اونم شد این.. ‌..

خیییلی رمان قشنگی بود زاویه دید نویسنده عقایدش جالب و عاالی بود

کتاب کلا زندگی روزمره و امروزی نقل میکند ولی ادم نمیدونه کجای داستان خیالیه و کجاش واقعی است رد کل برام خوب بود

چی میتونیم از این کتاب بیاموزیم؟

کناب خسته کننده‌ای نبود. یک روزه خوندمش.

ازشخصیت اصلی یعنی؛ آقایِ پاکروان بدم اومد.

داستان کسل کننده بود. ینی یه جور آب بندی داشت که آدم انگیزه آیی واسه تموم کردنش نداشت

من خوشم نیومد. یه داستان معمولی بود و اصلاً از خوندنش لذت نبردم. باگ‌های زیادی داشت. شروع داستان هم اصلاً گیرا نبود و چیزی که خیلی آذار دهنده به نظر میرسید استفاده از کلمات تکراری بود.

داستان گونه بود. یه کوچولو جذابیت داشت که باعث میشد بقیه داستان رو پیگیری کنی. ولی خیلی جالب نبود. داستانی نبود که فکر درگیرش بشه

ای بابااا😐چرا تهش اینجوری تموم شد؟؟!!!😐پس شاهی چجوری کشته شدد؟؟؟ اون ادمی که زنگ میزد بهشون و اون صدای اشنا واسه کی بود؟؟😐یکم حرص درار بود😐

راستش من هیچ وقت دوست ندارم بعد از خواندن یک کتاب، احساس کنم که سر کار بودم. اینجا همچین احساسی داشتم. برای پر کردن وقت‌های خالی و بیکاری خب، بد نبود، ولی آخرش که باز بود و هیچ کدام از مسئله‌ها حل نشده بود، اذیتم می‌کرد.

تقریبا خوب بود اما‌ای کاش انتهای آن باز نبود

اول از این رمان اصلا خوشم نیومد و به نظرم یک رمان ایرانی مسخره بود ولی واقعا از انتهای داشتان خوشم امد
واقعا تقریبا تمام درد‌های این زندگی رو تو ۱۳۰ صفحه اورده بود داستان دخترایی که هیچ پناهی ندارند زندگی‌هایی که با دروغ افرادی خراب میشن هنرمندایی که گوشه‌ی خیابونان و دیوانه‌هایی که جرئت دیوانگی دارند

خیلی خیلی خیلیییی کتاب جذابی بود من که خیلی دوست داشتم

فوق العاده بود! سبک قشنگ و تازه‌ای داشت. خیلی به دلم نشست و بسیار لذت بردم. سپاسگزارم از جناب آقای رضایی نویسنده‌ی توانا و منتظر آثار بعدیشون هستم. موفق و تندرست باشید.

دیوانه کننده بود

منتظر جلد دوم هستیم شاهی? مزاحم? نسترن?

کتاب خوبی بود یه سری جملات پرمفهمومی داشت ولی کاش هرموضوعی که راجبش صحبت میشد پایان داشت و نصفه نیمه ول نمیکرد...

هه من هم دیوانم واقعا عالللی بود

متاسفانه داستان بسیار ساده و پیش پاافتاده بود و نسبت به عنوانش از هیجان کمی برخوردار بود

کتاب بسیار گویا بود و بسیار آموزنده... مرا یاد کتاب در ستایش دیوانگی اثر آراسموس می‌اندازد. البته روی جنبه‌های چندلایه دیوانگی بحث نکرد. ودرواقع مرز دیوانگی را بسیار مختصر بیان کرد.

خیلی ازکلماته ساده‌ای دراین داستان استفاده شده بود که همین باعث شدلذته بیشتری ازخوندنش ببرم ودرکل داستانه خوبی بود

واقعا که یا رمان ننویسید یا اگه مینویسید تا پایانش بنویسید😒چرا رمان نصف نیمه مینویسید مردمو الاف میکنی😡آخرش چی میشه اون مزاحم کی بوده؟؟کی آقای شاهی رو کشته؟؟چرا رمانت کامل نیس نویسنده؟؟😠😡😳ولی در کل داستان جالبی بود😞

بعضی حرفاش آدم به تفکر وادار میکنه!!

به نظرمن عالی بود خداقوت

داستانی بی‌سر وته

خوندش مثل خوردن یه بستنی قیفی صورتی تو دل تابستون، چسبید. البته این دومین باره که دارم طعم این بستنی قیفی رو میچشم. اگر قرار باشه بهت نمره بدم، یه ۲۰ جایزه بردی. حتی اگر مرگ شاهی نامعلوم موند و یا اون مزاحم سریش همون طور مزاحم باقی موند. بلاخره اینو یه آدم دیوونه نوشته. ممنون که ما رو هم متوجه دیوونه بودنمون کردی. منتظر بستنی قیفی با طعم‌های دیگه هستیم. شاید تو این مدت اثر دیگری هم دادی بیرون و ما از همه بیخبر موندیم.

جالب بود در اون حد که همش وسوسه میشدم ببینم اخرش چی میشه