نقد، بررسی و نظرات کتاب 1984 - جورج اورول
4.7
441 رای
مرتبسازی: جدیدترین
Masoud
۱۴۰۳/۲/۸
00
لذت بردم از خواندش، عالی بود
کتاب ۱۹۸۴ جورج اورول، یکی از بزرگترین اثرهای ادبیات جهان است که فضای بدبینی، فاشیستیک و استالینی را بهخوبی به نمایش میگذارد. در این رمان، اورول دنیایی ساخته است که در ان انسانهای جامعه زیر نظر رژیمی سختگیر، از دست پرسنل امنیتی که همهجا حضور دارند، زیر فشار هستند.
در این دنیای دیستوپیایی، همهچیز جامعه با بهکارگیری روشهای ترساننده و شادیآور برای اعضای خود، کنترل میشود. بهطور خلاصه، جمعیت وادار به قبول اینها هستند و هرگونه اشتباه، حتی تفکر خصوصی، باعث برخورد قانونی خواهدشد.
در این مرز بندی و کنترل افکار، شخصیت اصلی داستان بهطور ناگهانی شروع به فکرکردن بیشتر میکند... در این رمان، جورج اورول به صورت جدی بر آسیبهای جامعهای که از دست رژیمی سختگیر و دیکتاتوری رنجمیبرد، هشدار میدهد. نویسنده به خوبی توانسته است فضای شهری و احساس کنترل و فشار روی افراد را به تصویر بکشد. به نظرم برای هر انسانی ضروری است که حداقل یکبار این کتاب رو بخونه.
در این دنیای دیستوپیایی، همهچیز جامعه با بهکارگیری روشهای ترساننده و شادیآور برای اعضای خود، کنترل میشود. بهطور خلاصه، جمعیت وادار به قبول اینها هستند و هرگونه اشتباه، حتی تفکر خصوصی، باعث برخورد قانونی خواهدشد.
در این مرز بندی و کنترل افکار، شخصیت اصلی داستان بهطور ناگهانی شروع به فکرکردن بیشتر میکند... در این رمان، جورج اورول به صورت جدی بر آسیبهای جامعهای که از دست رژیمی سختگیر و دیکتاتوری رنجمیبرد، هشدار میدهد. نویسنده به خوبی توانسته است فضای شهری و احساس کنترل و فشار روی افراد را به تصویر بکشد. به نظرم برای هر انسانی ضروری است که حداقل یکبار این کتاب رو بخونه.
کتابهای زیادی در نقد اثرات ناشی از حکومتهای دیکتاتوری حزبی و خصوصاً کمونیستی به رشته تحریر در آمده است، به خوانندگان گرامی رمان قلب سگی نوشته میخاییل بولگاکف نیز که بررسی پیامدهای کمونیست در روسیه با نگاهی سورئال پرداخته است پیشنهاد میشود.
در مقام مقایسه بین دو اثر یاد شده میتوان گفت که رمان ارول در کفه تراژیک سنگین تر بوده و بیشتر اندوه انسان تحت سلطه دیکتاتوری حزبی را نمایان میسازد.
شاید همین دست روشنگریهای نویسندگانی متعهد کارگشای نابودی و یا عدم شکل گیری چنین حکومتهایی در جهان شده باشد. در واقع هنر بدون رسالت نه تاثیر گذار است و نه ماندگار.
در مقام مقایسه بین دو اثر یاد شده میتوان گفت که رمان ارول در کفه تراژیک سنگین تر بوده و بیشتر اندوه انسان تحت سلطه دیکتاتوری حزبی را نمایان میسازد.
شاید همین دست روشنگریهای نویسندگانی متعهد کارگشای نابودی و یا عدم شکل گیری چنین حکومتهایی در جهان شده باشد. در واقع هنر بدون رسالت نه تاثیر گذار است و نه ماندگار.