نقد، بررسی و نظرات کتاب صوتی چاقوی شکاری - هاروکی موراکامی
3.9
232 رای
مرتبسازی: جدیدترین
حامد عظیمی
۱۴۰۳/۲/۹
00
ادبیات شرق ژاپن و چین بی نظیره مخصوصا موراکامی که اداب و رسوم شرق رو توضیح میده
به نظرم خیلی کتاب جالبی نبود، با این که بنده خودم زبان ژاپنی خوندم و با فرهنگ ژاپن در حد زیادی آشنا هستم به نظرم یک کتاب کلاسیک (نه روان شناختی به هیچ وجه) داستان گونه است، که مانند دیگر داستانها و یا فیلمهای ساخته دست هنرمندان ژاپن، کتاب تنها یک روایت از برشهایی از زندگی است که گاهی نمیتوان از اون هیچ نتیجه مثبت یا منفی گرفت و در جایی که توقع داری کتاب به سمت اوج یا حتی کمی جالب تر شدن بروند در کمال ناباوری روایت به پایان میرسه! که این میتونه برای کسانی که تا حالا این چنین مطالعاتی نداشتند کمی دل سرد کننده باشه. از خانم گوینده هم سپاسگزارم، خوب بودن، ولی خیلی جا داره تا بهتر از این ها بشن.
داستانهای این کتاب هم حال و هوای خاص سایر داستانهای کوتاهِ هاروکی موراکامی رو داره و به راه و روش خودش در نحوهی روایت و داستان پردازی وفادار مونده؛ ناگفته نماند که بعضی از داستانهای این کتاب با نامهایی متفاوت در سایر کتابهای موراکامی موجوده. البته روایت چندان چنگی به دل نمیزنه، راوی کلمهها رو بخشبخش میخونه. نمیدونم با این خوندنش خودش متوجه میشه داستان رو یا نه؛ وگرنه جذابیت، تخیلی بودن و شخصیتپردازیهای خارق العاده هاروکی موراکامی رو بطور کامل نمایش میده، اگرچه به پای رمانهای خارق العادههای نویسنده نمیرسه.
درود انتظار خاصی از افکار داغون و بیمار گونه موراکامی که نام نویسنده روانشناختی بهش دادن، ندارم.
اثری خلق کرده با سلیقه فردی خودش، و اینکه من نتونستم به دلائل فرهنگی و اجتماعی باهاش همذات پنداری کنم، کارش رو نفی نمیکنه، شنیدم تا بدونم دنیا به چشمش چه شکلی داره، ولی منظره بیرون این پنجره رو نپسندیدم.
از کتابراه سپاسگزارم که جاده آشنایی افکار را هموار میکند.
اثری خلق کرده با سلیقه فردی خودش، و اینکه من نتونستم به دلائل فرهنگی و اجتماعی باهاش همذات پنداری کنم، کارش رو نفی نمیکنه، شنیدم تا بدونم دنیا به چشمش چه شکلی داره، ولی منظره بیرون این پنجره رو نپسندیدم.
از کتابراه سپاسگزارم که جاده آشنایی افکار را هموار میکند.
محتوای کتاب کاملا معمولی و متوسط بود، نویسنده قلم رسایی نداره و توصیفات ضعیف و (به نظر من) ناقص بودند. لحن راوی و تونیشین صدا کاملا، کاملا یکنواخته و این باعث خسته شدن شنونده میشه. راوی جایی که جای چند نفر صحبت میکنه با یک صدا و لحن یکسان حرف میزنه که این کمی باعث گیجی شنونده میشه. یه نکته جالب در روایت راوی این بود که ایشون واژه “چاقو” رو با تشدید روی حرف”ق” ادا میکنه، چاقققققو، ولی در جایی که چند کلمه انگلیسی وجود داره به شکل بامزه ایی تلاش میکنه اونها رو با لحجه غلیظ انگلیسی بگه😃