نقد، بررسی و نظرات کتاب سهشنبهها با موری - میچ آلبوم
4.5
218 رای
مرتبسازی: جدیدترین
Malekly
۱۴۰۲/۱۲/۵
00
خوب خیلی حوصله میطلبه مخصوصا چون باید داستان زندگی روزانه یک شخصی که بیمار است را واقعا حس کرد ولی بسیار آموزنده و به یاد مرگ
اصلا راضی نیستم! برخلاف تبلیغ و تعریف بسیار، این کتاب واقعا حرف جدیدی برای گفتن نداره! بخش اعظم کتاب به شرح بیماری موری و ذره ذره از بین رفتن او اختصاص یافته که واقعا ناراحت کننده و اعصاب خرد کنه. درست مثل یه مستند پزشکی! چرا باید درد و حقارت موری انقدر تکرار بشه؟ بارها گفته شد که موری به زودی میمیره. ما هم فهمیدیم. این همه تکرار چرا؟ فقط باعث ناراحتی و رنج خواننده میشه. بدتر از اینها در اولین سطرها نویسنده، موری را شخصیتی فرزانه معرفی میکند که پر از حکمت است. اما موری واقعا پند خاصی به شاگردش یاد نمیدهد. همان چیزهای معمولی: در حال زندگی کن. ببخش. رها کن و...
کتاب بسیار خوبی بود با جملات قصار که کاش انسانها میتوانستند عمیقاً آنها را درک کنند و در زندگی بکار ببرند. برای کسانی که غرق در دنیا و خشکی روزمرگی هستند بسیار پیشنهاد میشه و بی شک هیچ اثری نمیتونه رضایتمندی 100 درصد ایجاد کنه و بی عیب و نقص باشه اما این کتاب در حد خودش خوب و بی نظیر بود
من تا کامل این کتاب رو نخونده بودم به نظرم عالی میومد ولی وقتی تمومش کردم دیدم که اینقدی که باید خوب نبود. نه که خوب نباشه ولی به نظر من سطحی بود برای من و بیشتر یک داستان از زندگی استاد میچ بود تا یادگیری مسائل زندگی درواقع از چیزی که انتظارشو داشتم دور بود. البته شاید برای خیلیها مفید بوده باشه. نظر من به این معنی نیست که کتاب بدی بود نه اتفاقا خیلیم عالی عواطف و احساسات و درسهای زندگی رو میگفت ولی یاد نمیداد 🙃
بهترین کتابی بود که بعد مدتها برای منی که از کتاب خوانی فاصله گرفته بودم، تونستم تمومش بکنم
و این کتاب رو انقدر با تموم وجودم خوندم و لمس کردم و آخر کتاب با مرگ موری چقدر گریستم. حس کردم واقعا همونجا جای میچ هستم و استادی که بهم کلی درس زندگی آموخت از دست دادم اما بعدش یاد خود حرف موری افتادم "مرگ پایان زندگی است اما نه پایان خاطرات"
همین کتاب باعث شد به دو نفر که تو زندگی که رفتارم باهاشون درست نبوده عوض کنم و واقعا زندگی عشق ورزیدن به اطرافیان هست. امیدوارم به همه بتونم کمک کنم و عشق بورزم. مرسی موری عزیزممممممم
و این کتاب رو انقدر با تموم وجودم خوندم و لمس کردم و آخر کتاب با مرگ موری چقدر گریستم. حس کردم واقعا همونجا جای میچ هستم و استادی که بهم کلی درس زندگی آموخت از دست دادم اما بعدش یاد خود حرف موری افتادم "مرگ پایان زندگی است اما نه پایان خاطرات"
همین کتاب باعث شد به دو نفر که تو زندگی که رفتارم باهاشون درست نبوده عوض کنم و واقعا زندگی عشق ورزیدن به اطرافیان هست. امیدوارم به همه بتونم کمک کنم و عشق بورزم. مرسی موری عزیزممممممم