نقد، بررسی و نظرات کتاب صوتی اولین پاسپورت من - اورهان پاموک

باعرض سلام خدمت دوستان کتاب و همراهانه کتابراه وعرض خسته نباشیدخدمت دست اندرکاران کتابراه. خواننده کتاب خوب بود. داستان هم داستان کهنه مهاجرت و غربت وغریبه بودن است داستان خوب توانسته بیگانه بودن را شرح دهد. مهاجر هرکاری که بکند باز هم بیگانه است و غریب و جدا از جامعه. کاش هیچ مرزی وجود نداشت وهمه ما انسان بودیم و انسانیت داشتیم. ممنون از کتابراه عزیز.

او هان پاموک نویسنده خوبیه اما خب این داستان پاسپورت زیاد جالب نبود برام

هیچ جایی مثل وطن آدم نمیشه. وطن هرکس عین خونشه. زنده بادایران🌷
ممنونم ازکتابراه که بهترین دوستمه. 🙏🏻

اکثر ما آدما وقتی جوونیم، کله مون بد بوی قرمه سبزی میده، فکر میکنیم اگه از مملکتی که توش زاده شدیم، فک فامیل و خاطراتمونو تو بغلش گرفته، بکَنیم بریم یه کشور دیگه، لِوِلمون بالا رفته، اما وقتی رفتیم دَم غربت ما رو میگیره، بعد چی میشه؟ هم دنبال اینیم که برگردیم هم میخایم بمونیم، هم دلمون نون بربری میخواد هم از مزه‌ی نون باگت خوشمون اومده تو این کتاب خوندیم که هر کس یه روزی به اصلش بر میگرده و این چیزیه که نمیتونیم عوضش کنیم

کتاب جالبی بود درباره مهاجرت و برخی چالش‌های مربوط به آن. اگر سرگذشت پاموک را بدانید یک بریده جذاب و کوتاه درباره زندگی‌اش است، کتابی روان درباره مهاجرت، کودک، و دیدن رفتارهای امروز در آینده. داستان بسیار جالبی بودش.... من با خوندن این داستان کوتاه درواقع میخواستم ببینم آیا از تحریر نویسنده خوشم میاد یا نه... و خوشحالم که تصمیم گرفتم این داستان رو بخونم.... حالا خیلی کنجکاوم که ببینم نویسنده تو کتاباش از چه داستانهایی صحبت کرده... بسیار ممنون کتابراه

کتاب روایتی عمیق از بحران هویت دارد. فرم روایی و محتوا می‌تونه تاثیر عمیقی بر خواننده‌ی اثر داشته باشد.

به نظرم داستان میخواست بگه هر کسی ظرفیت و توان روحی مهاجرت رو نداره و همون قدر که پذیرش کشور مقصد مهمه، انعطاف پذیری فرد هم مهمه، در کل بد نبود

اورهان پاموک به عنوان تنها نویسنده‌ی ترک که نوبل برده، همیشه برای من جذاب بوده و داستان‌های هم سرگرم کننده و هم آموزنده هست. تو این داستان کوتاه که به نوعی برگرفته از زندگی خودش هم هست، بحث بحران هویتی و تفاوت فرهنگ‌ها رو مطرح میکنه و این تفاوت‌ها عمدتا ناشی از محیطی هست که ما توش بزرگ میشیم. شاید خیلی از ماها هم در طول زندگی و درکشور خودمون هم دچار این بحران‌ها بشیم. مثل جوون ۱۸ ساله‌ای که از روستایی محروم یا شهری کوچیک به دانشگاهی بزرگ در پایتخت میره و چالش‌هایی که تجربه میکنه دست کمی از مهاجرت کردن نداشته باشه. به هر طریق داستان زیبا و شنیدنی بود اما صدای راوی زیاد دلنشین نبود

کوتاه و جذاب بود، بهترین خوانش رو نداره ولی خواننده اعصاب خورد کن و کتاب بلند نیست.
در هر حال من رو تشویق کرد بیشتر ازین نویسنده بخونم.
بهتون پیشنهادش میکنم. نوشته‌های کوتاه این خوبی رو دارن که در عین حال که وقت گیر نیستند محک خوبی برای کیفیت کار نویسنده شون هستن.

خیلی زیبا به تصویر کشیده بود، انگار خودم همونجا بودم

هویت یک انسان مهمترین موجودی آن فرداست و چقدر بد می‌شه که دچار بهران هویت بشوند.

اولین کتابی بود که از اورهان پاموک مطالعه کردم و با توجه به تعریفهایی که از کتابهای ایشون شنیده بودم، این کتاب برایم خیلی جالب نبود و به نظرم بسیار ساده و سطحی بود.
کتاب ماجرای پسری اهل کشور ترکیه است که پدرش او و خانواده را برای کاری ترک کرده و به پاریس رفته است. بعد از مدتی خانواده نیز تصمیم می‌گیرند که پیش پدر بروند که برای این کار نیاز به گرفتن پاسپورت دارند. بعد از گرفتن پاسپورت و رفتن به کشوری دیگر، این شخص با مسائلی روبرو میشه که دچار نوعی بحران هویت و شخصیت میشه و به انزوا کشیده میشه.
در رابطه با صدای گوینده هم باید گفت که بسیار بی روح و یکنواخت بود و اصلا جذابیتی به داستان اضافه نکرد.

خوب بود دوست داشتم کوتاه اما شنیدنی

حق مطلب برای بحران هوییت خوب ادا نشد کلا معلوم نبود چی میخواد بگه

داستان جالبی بود ولی من داستان‌های کوتاه تولستوی یا هاروکی موراکامی که از نویسنده‌های معاصر هم هست رو بیشتر ترجیح میدم. هر چند میدونم که سبک و محتوای آثارشون متفاوت از همدیگه است.
در کل داستان ساده‌ای بود و نویسنده نکته‌ای بزرگ رو به خوبی تو داستانی کوچک گنجانده بود.
گویندگی و صداپردازی هم کاملا به داستان مینشست.

محوریت داستان شرح بحران هویت هست که این حس زمانی ایجاد میشه که فرد نمیتونه حس تعلق به جایی که درش هست رو داشته باشه.
ماجرا از جایی شروع میشه که پدر خانواده‌ای اهل ترکیه باید به کشور دیگه‌ای بره و به طبع سایر اعضای خانواده هم باید همین کار رو انجام بدن. حالا پسر خانواده اقدام به گرفتن اولین پاسپورتش میکنه پاسپورتی که معتقده نشون دهنده اون چیزی نیست که واقعا هست. درنهایت مهاجرت میکنه به جایی که حتی وسایل شخصی خودش نمیتونه داشته باشه برعکس کشور خودش بعد همچون که تو یادگیری زبان اون کشور مشکل داشته نمیتونه ارتباط برقرار کنه و در نهایت منزوی میشه و کم کم به درون خودش کشیده میشه و شروع به نویسندگی میکنه و در اصل سخت‌ترین بخش‌های زندگیش میشه نقطه عطفش. این داستان نسبت به باقی آثار این نویسنده مثل زندگی نو و‌... کمی ضعیف تر بود و خوانش نمیتونست اون حس لازمه رو به شنونده بده. در کل ارزش شنیدن رو داره.

برای من خیلی جالب بود

داستان در باره‌ی یه بچه س که گذرنامه گرفته و با برادرش و خانواده رفتن سویس ولی از اونجا خوشش نمیاد و برمیگرده ایران

به نظرم کل کتاب نبود و گویا خلاصه وار خوانش شده بود
گوینده یکنواخت می‌خوند در صورتی که یکی از ویژگی‌های گوینده خواندن با لحن‌های مختلف است و خیلی خسته کننده و کسالت آور بود

خوب بود، ژانری که میپسندیدم نبود و این تقصیر خودن بود که این کتاب رو انتخاب کردم، چون معمولا همچنین موضوعاتی نمیخونم ولی خوب بود و به عنوان کسی که داستان‌های جنایی میخونه تا حدی خوشم اومد

کتاب جالبی بود به نظر من که عمری ازم‌گذشته هیچ‌کجا وطن خود آدم‌نمیشه

جالب بود از منظر آموزش نویسندگی ازش استفاده کردم

متن داستان ضعیف بود

اونقدر جذاب نبود که تا آخر بخونمش

به نظرم اورهان پاموک داشت یکی از کتاب هاش رو برای چاپ می‌برد که یه برگه ازش افتاده بیرون بعدا یکی پیدا کرده و فکر کرده کل کتاب اینه و چاپ کرده😁

مث منتظر موندن واس خنک شدن چای داغی بود که هرگز ننوشی!!

خوب بود ولی کوتاه و سریع بود، جا داشت کمی طولانی تر باشه و به جزئیات بیشتری پرداخته بشه.

داستان یکنواخت بود، گویی یک نفر نشسته وبرایت چیزی تعریف میکرد، بدون هیجان وبا بی حوصلگی....
از شنیدنش لذت نبردم...

من خیلی نپسندیدم. به نظرم اگر قرار بود بحران هویتی و یا هر مسئله دیگری رو بیان کنه، میتونست انقدر ساده از کنار اتفاقات نگذره.

صدا و گویندگی بسیار نامناسب و بیروح که انگار روزنامه میخونه.. به همراه داستان غیر جذاب که بعد از چند دقیقه ازشنیدن ادامه این داستان منصرف شدم. ملاک انتخاب گویندگی کتاب فقط توانایی خوندن و نوشتنه؟!

"پاسپورت سندی نیست که به ما نشان بدهد چه کسی هستیم، بلکه سندی است که نشان‌ می‌دهد مردم چگونه در مورد ما فکر می‌کنند"
با اولین پاسپورتی که گرفت، مردم جور دیگر فکر می‌کردند؛
اما بعد از ۲۵ سال با گرفتن پاسپورت دوم، طرز فکر مردم نسبت به اورهان پاموک تغییر کرده بود.

در کل برای من جالب نبود

صدای گوینده اصلا مناسب وجذاب نیست داستان هم که بی سروته.....

جایی برای زندگی بهتر برای یک جها‌ن سومی وجود ندارد.

متوسط/بود.. رایگان بود اشکالی نداره

قشنگه یک تجربه خوب و قرار گرفتن در موضوع مهاجرت از نگاه نویسنده

جالب بود من خیلی داستان کوتاه دوست دارم

اصلا مفهومی نداشت

همه‌اش منتظر ادامه داستان بودم که تمام شد!؟

اول اینکه این داستان شبیه یک برگ از یک کتابه بی مقدمه شروع و یک دفعه هم تموم شد شاید فکر کنید منظورم پایان باز هست اما نه! پایان باز واسه زمانیه که شروعی وجود داشته باشه در این داستان ماجرایی شروع نشد که بخواد تموم بشه شاید بخوام عنوان این کتاب رو بشه اینجوری گفت:
یادداشت‌های پسری درون گرا و سردرگم
همینقدر کسل کننده و بی روح البته خودمم درونگرام ولی این پسر علاوه بر درونگرایی سردرگم و شایدم افسرده ست.

داستانی زیبا از نویسنده جهانی ترک اورهان پاموک.

خوب بود با سپاس کتابراه

🍁‌ اورهان پاموک من رو با این کتاب به فکری ژرف درباره‌ی تعریفی دقیق از ضرورت داشتن پاسپورت و ویزا اینداخت! اینکه اولین پاسپورت رو‌توی خونه مون و وطنمون میگیریم، ولی ویزا…
ممنون دوست عزیزم کتابراه…☘️

داستان جالبی نبود.
تمام جذابیتش برام وقتی بود که فهمیدم چطور دومین پاسپورتش رو گرفت.
در هر صورت ممنون 🌷

محتوای جالبی نداشت و خیلی چکیده و خلاصه شده بود انگار انتظار نداشتم که اینطور تموم شه

عالی بود، اما مثل کتاب‌های دیگر نبود، صدای گوینده طوری نبود که انگار خود او داستان را تجربه کرده باشد،
امتحان کنید

داستان پسری اهل ترکیه که در خانواده مرفهی به دنیا اومده تا اینکه پدرش به پاریس میره و پسر و مادر و برادرشم مجبور میشن تا پیش پدر برن. پسر برای سفرش اقدام به گرفتن پاسپورت میکنه که اولین پاسپورتش برای سفر به کشوری دیگه بوده و اسم داستان برگرفته از همین قسمته. نویسنده در این قسمت از داستان اشاره داره که مشخصات پاسپورتش با مشخصات خودش متفاوته و پاسپورت سندیه که نشان دهنده خود واقعی ما نیست و چیزیه که دیگران در مورد ما فکر میکنن. یعنی نشون دهنده شخصیت و هویت اصلی ما نیست. شخصیت اصلی داستان در ادامه به ماجراهای سفرش اشاره میکنه به اینکه تو کشور خودش از وسایلی که دست اول و نو بودن و برای خودش بودن استفاده میکرده اما تو کشور غریب هیچ چیز به اونا تعلق نداشته. تو یادگیری زبان اون کشور دچار مشکل میشه و نمیتونه با بچه‌های اونجا ارتباط بگیره دچار بحران شخصیتی و انزوا میشه به کشور خودش برمیگرده و شروع به نویسندگی میکنه و مثل اکثر نویسنده‌ها نقطه اوج زندگیش رو از جایی شروع میکنه که دردی رو متحمل شده. نویسنده تو این داستان نتونسته استعداد و مهارت خودش رو نشون بده قلم ضعیفی داشت و فقط هر انچه که دیده بوده رو به قلم تحریر دراورده بدون اینکه از قدرت ذهنش برای شاخ و برگ دادن به داستان و جذاب کردنش و بهتر رسوندن مطلبش استفاده کنه و هیچ فضا سازی نکرده و یا گاها به ذکر جزئیاتی که لازمه داستان بود نپرداخته. گوینده هم با صدایی که دل نشین نیست و خیلی بی حس و حال هست فقط روخوانی کرده.

عالی بود لذت بردم ممنون

کتاب اولین پاسپورت من ارزش یکبار گوش دادن را داشت.

بد نبود، بخوانید