نقد، بررسی و نظرات کتاب کوچولوی اضافی - معصومه صالحی
مرتبسازی: جدیدترین
Hadis Gholampoor
۱۳۹۸/۹/۲
00
رمان خوبی بود برای کسی که میخواد بار دار بشهی اطلاعات عمومی بود اما رمانی خوبه که تنها و تها در غالب گفت و گو و تعریف جزئیات بپردازه و نه رمانی که مدام در حال قبولوندن اعتقادات و احساسات فردی نویسنده به دیگرانه. بازنم ممنون🙏
خیلی کتاب جالبیه. مراحل مختلف بارداری و احساسات مادرو قشنگ و دونه دونه توضیح داده. و اینکه خیلی خوب موضوع ترس از سندروم داشتن جنین و مطرح کرده و اروم با اتفاقات و حرفاو... به پذیرش میرسه (نه به صورت شعاری). جوری که خواننده هم استرس و ارامشو حس میکنه.
روابط زناشویی عادی و بدون اغراق نوشته شده. با اینکه شبیه دفتر خاطراته یه کم ولی کلا ادمو جذب میکنه
***به خانمهای باردار توصیه میکنم نننخونن***
روابط زناشویی عادی و بدون اغراق نوشته شده. با اینکه شبیه دفتر خاطراته یه کم ولی کلا ادمو جذب میکنه
***به خانمهای باردار توصیه میکنم نننخونن***
کتاب در واقع قسمتی از یک دفترچه خاطرات است که نویسنده حتی زحمت ویرایش آن را هم به خود نداده. شاید بزرگترین نقطه قوت آن اسم جذاب کتاب و تیراژ بسیار پایین آن (فقط 100 نسخه) باشد.
جملات دارای افعالی با زمان متفاوت، زیاده گویی در توصیفات، استفاده از محاورات روزمره که در متن بیا ثر است و خواننده را خسته میکند (مثل نان بگیر و... ) برخی از اشکالات متن است.
با این همه ممکن است خانمهای باردار به دلیل همذات پنداری از خواندن کتاب لذت ببرند. اما ارزش ادبی ندارد
جملات دارای افعالی با زمان متفاوت، زیاده گویی در توصیفات، استفاده از محاورات روزمره که در متن بیا ثر است و خواننده را خسته میکند (مثل نان بگیر و... ) برخی از اشکالات متن است.
با این همه ممکن است خانمهای باردار به دلیل همذات پنداری از خواندن کتاب لذت ببرند. اما ارزش ادبی ندارد
شاید عجیب باشد که یک مرد مجرد، چند ساعت بنشیند و بیوقفه تمام این کتاب را بخواند. اما این اتفاق برای من افتاد. اگرچه احتمالاً وجود یک تجربهی عینی در ارتباط با نزدیکان تا حد زیادی در جذب من به مطالعهی این کتاب مؤثر بود، اما نمیتوانم منکر شوم که لحن نویسنده و نزدیکی و صمیمیت روایت تا حد زیادی سبب همراه شدن من با داستان و غافل شدنم از گذر زمان شد.
باید از نویسنده بابت پرداختن به چنین موضوع ویژه و در عین حال مهمی تقدیر کرد.
باید از نویسنده بابت پرداختن به چنین موضوع ویژه و در عین حال مهمی تقدیر کرد.
خیلی کتاب خوبی بود بعد از مدتها از خواندن یک رمان ایرانی لذت بردم. مسایل علمی بارداریاش جالب بود مبالغه خیلی کم داشت و بر واقعیات زندگی نه صد در صد ولی تا هشتاد درصد منطبق بود واز همه مهمتر از زیباییهای زنانه بعنوان جاذبه داستانی اثری نبود. نتیجه داستان خیلی جالب بود که در نهایت بچهی معلول رو هم پذیرفته بود.
از بخشهایی به شدت بدم میاد که نویسنده خواسته خودشو تبلیغ کنه یا یه رفتاری رو خیلی مقدس جلوه بده. خیلی از توصیفات قشنگ هستن ولی خیلی هاشون هم نمونهی بارز بیسوادی و خاله زنکی هستن مثل این که دیگران چرا سزارینو ترجیح میدن یا چرا دیگران نسبت به درد مقاومت کمتری دارن و من خیلی فرشته و ناز هستم که طبیعی میزاام و بیصدا دردو میگدرونم. کاش یاد بگیریم برای خوب جلوه دادن خودمون مستقیم و غیرمستقیم دیگران قضاوت نکنیم و سرمون به کار خودمون باشه.
سلام به نظرم خیلی طول و تفسیر داده بود.. هر چند که واقعیت هم گاهی همینه.. چون مشابه قضیه زندگی من بود ولی خب خیلی آخرش اتفاق خاصی نیفتاده.. شاید بهتر بود تا زایمان قضیه رو میگفت... منم باردارم امنیوسنتز شدم خوندم و استرس هاش رو درک میکردم.. ولی خب گاهی هم خیلی بچگانه و بدبین بود به ماجرا...
اوایلش خیلی خوب بود اینکه در مورد باردای و حس مادر بودنش را نوشته بود اینم خیلی خوب بود اما یه سری مطالبهایی اضافه کرده بود به کتابش که بیربط بود و خارج از موضوع داستانش بود یه جورایی خواسته بودن که کتابشون مطالبش بیشتر باشه شبیه کتاب طولانی بشه که بیشتر حرفاش خاطراتش بودن، فکر نکنم بتونن نویسنده بشن، و ضمنأ یکهو تمومش کرد باید بقیه رو هم مینوشت بعد تولد بچش هم باید اضافه میشد چون همه چی مربوط به بچه دومش بود،
بسیار عالی، یک مستند داستانی روان و بینقص، آموزشهای غیر مستقیم در همه زمینه ها: بارداری، سبک زندگی، مذهبی، باغداری و...، راستش باورم نمیشد که دارم یک داستان ایرانی رو میخونم، عناصر داستان با رعایت کامل المانهای داستان نویسی مدرن، کنار هم چیده شده بودن و یک اثر عالی رو به وجود آوردن. واقعا خوشحالم که این کتاب ارزشمند روخوندم، از نویسنده محترم و برنامه خوب کتابراه تشکر میکنم.
یه جورایی یاد بارداری خودم افتادم که گفته بودن ممکن بچه سندرم داون باشه، و این مشکلات رو داشتم، دقیقا همون سال ۹۵ بود که باردار بودم، برخلاف شخصیت داستان من آمینوسنتز انجام دادم تا بدونم قراره این بچه بمونه یا سقط بشه. علم پیشرفت کرده تا از به دنیا اومدن بچههای معلول جلوگیری کنه، نه اینکه عقاید خرافی مون رو داشته باشیم که نه چون موجود زنده است نگهش میدارم تا یه باری به خانواده و جامعه تحمیل بشه اونم تو ایرانی که آدم سالم هیچ ارزش و حق و حقوقی نمیتونه مطالبه کنه چه رسد به یه شخص معلول.
با تشکر از نویسنده
با تشکر از نویسنده