نقد، بررسی و نظرات کتاب کشیش ویکفیلد - الیور گلداسمیت

حمایت کامل پدر از دختر. بخشش. تاکید به ارجحیت شرافت بر ثروت بدون شرافت. نکات مثبت بود.

خوب بود، کمی متفاوت البته....

جذاب وآموزنده زندگی بالا وپایین زیاد داره

متنش آموزنده بود
حس خوبی کتاب میداد
حس اینکه صبر کردن چقدر خوبه

از روی اسم قضاوت کردم! اوایل رمان از تعالیم مذهبی پدر بدم میومد درنهایت متوجه شدم چقدر ادم میتونه بد قضاوت کنه! توصیه میشه خوندنش

آخرش واسن قابل هضم نبود یهو همه چی درست میشه. شایدم بشه تاثیر صبر و تحمل گذاشت نمیدونم بدک نبود

من یه روزه خوندمش. یه جاهایی خیلی توضیح داده. ولی خب جالب بود.

کتابی جذاب و پر از نکاتی کاربردی در زندگی

خیلی روان و زیبا و آموزنده

کتاب داستان جالب و نگرشی توحیدی و بسیار صبورانه به زندگی دارد، چیزی که اغلب ما بسیار نیازمند آن هستیم ولی ترجمه‌ی خوبی نداشت و پر از غلط املایی بود.

گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی

جزابیت نداشت. ولی کتا بدی هم نبود. نکته‌های خوبی داشت.

واقعا افتضاح بود

بسیار عالی
پر از تعالیم مذهبی دعوت به صبر، شکرگزاری و داشتن قلب بی‌کینه

سلامی به خوش بویِ بوی باران😉
چون من اعتقاد دارم که باید همیشه احساس واقعی را از همه چیز با جزییات تشریح کرد، برای همین دوست دارم تجربه‌ای دو روز مطالعه‌ای این کتاب را تا آخر بنویسم.
اگر در جز بگویم، اول‌های رومان را که شبیه تعریف کردنِ خاطراتِ عادی بود زیاد با مزاجِ روحم خوش نیامد، اما همین تصاویر نقاشی شده‌ای موضوعات فصل و جذابیت‌های که در ادامه پیدا شدن من رو بر این داشت که قبول کنم اول هایش حق بوده که با هیجان شروع نشود!
نکته‌ای دومی که میخواهم اشاره کنم این است که در جاهای یک کلمه دو بار تکرار میشد مثلا در این جمله «چنین بود که که پسر بزرگ من که بطور... » (که) دو بار تکرار شده است. زیباتر میشود اگر به جزییات خیلی ریز هم رسید😅
و بعد این‌ها بخواهم احساس واقعی خودم رو در موردش بنویسم باید بگوییم که به شدت تحت تأثیر قرار گرفته‌ام و بی‌شک این تأثیر یک تاثیر مثبت و زیبا بود.
چقدر از حمایت مردی به نام پدر که دختر خطا کارش را بخشیده و به هر نحوی بود میخواست وی را به زندگی امید وار کندخوشحال و مسرور میشدم. کاری که خیلی از والد‌ها فراموش کرده‌اند که خطای فرزندانشان را به دیده‌ای اغماض بنگرند و برای زندگی بهتر شان در آینده حامی آن‌ها شوند.
کتاب از شادی و زندگی خیلی عالی به غم و رنج و اتفاق‌های خیلی وحشت ناک اشاره میکند که در آخر دوباره با امیدواری برمیگردد به همان زندگی خوب گذشته حتی بهتر از ان. یعنی با تجربه‌های مفید.
از جزییات‌ی که خودم حس میکنم کافی نیستن بگذریم، میرسیم به کلیات که تنها جمله‌ای که میخواهم مانند اکثر دیدگاه‌ها بنویسم این است:
«عالی بود»
شاید فقط لازم بود از اول همینو بنویسم 😁