نقد، بررسی و نظرات کتاب مردی به نام اوه - فردریک بکمن
4.5
160 رای
مرتبسازی: جدیدترین
مهدی گلدسته
۱۴۰۲/۱۰/۴
00
رمان جالب و هیجان انگیز که شما رو خسته نمیکنه.
کتاب بسیار جذابی هست مخصوصا اگر مخاطب بتونه فیلم رو هم ببینه وبا شخصیت فارسی زبان وایرانی فیلم با دیالوگهای فارسی ارتباط برقرار کنه، تفاوت فرهنگها بخوبی در این کتاب بچشم میاد ودرک غنای فرهنگی وارتباطات ایرانی رو به خوبی نشون میده، در کل کتابی هست که میشه اینو ازش آموخت درگیر حواشی زندگی، رقابتهای غیرضرور و گره زدن حال خوبمون به اشیا وانسانها نشیم۔یاد بگیریم برای خودمون زندگی کنیم ولذت ببریم
عالی، توصیه میکنم بخونید
داستان یه جورایی درهم برهم هست من حس کردم درون اون دارم زندگی میکنم و اون آشفتگیهای ذهنی که داره رو میتونم درک کنم
شاید اگه قصه رو مرتب با همون ترتیبی که اتفاق افتاده بود مینوشتن، اینقدر مطلب خوب درک نمیشد مردی که از دنیا بریده میخواد خودشو بکشه یه فرد خودخواه که تحمل برهم خوردن معادلات زندگیشو نداره اما با یه مردی مهربان که دیگه دلیلی برای ارتباط با دنیا پیدا نمیکرد مواجه شدم. گاهی متوجه نیستیم اما میتونیم یه زندگی رو نجات بدیم و گاهی بی مقصود زندگی افراد رو به دلیلی که حتی خودمونم نمیدونیم سرنوشت کسی رو خراب میکنیم.
اوه بعد کلی کلنجار رفتن به طور درستی مرد.
مرسی فردریک بکمن و کتابراه.
داستان یه جورایی درهم برهم هست من حس کردم درون اون دارم زندگی میکنم و اون آشفتگیهای ذهنی که داره رو میتونم درک کنم
شاید اگه قصه رو مرتب با همون ترتیبی که اتفاق افتاده بود مینوشتن، اینقدر مطلب خوب درک نمیشد مردی که از دنیا بریده میخواد خودشو بکشه یه فرد خودخواه که تحمل برهم خوردن معادلات زندگیشو نداره اما با یه مردی مهربان که دیگه دلیلی برای ارتباط با دنیا پیدا نمیکرد مواجه شدم. گاهی متوجه نیستیم اما میتونیم یه زندگی رو نجات بدیم و گاهی بی مقصود زندگی افراد رو به دلیلی که حتی خودمونم نمیدونیم سرنوشت کسی رو خراب میکنیم.
اوه بعد کلی کلنجار رفتن به طور درستی مرد.
مرسی فردریک بکمن و کتابراه.
این کتاب، از بهترین کتابایی بود که خوندم.
اولش که شروع کردم به خوندنش، زیاد جذبش نشدم و خواستم بی خیالش بشم، اما رفته رفته جالب تر شد و حس خوبی بهم داد؛ شاید به این دلیل که پرروییِ "پروانه" و شخصیتِ سفت و سختِ "اُوِه" که کسیُ به خودش راه نمیداد و بُعدِ مهربون شخصیتش، منو کمی یاد خودم انداخت:)
اولش که شروع کردم به خوندنش، زیاد جذبش نشدم و خواستم بی خیالش بشم، اما رفته رفته جالب تر شد و حس خوبی بهم داد؛ شاید به این دلیل که پرروییِ "پروانه" و شخصیتِ سفت و سختِ "اُوِه" که کسیُ به خودش راه نمیداد و بُعدِ مهربون شخصیتش، منو کمی یاد خودم انداخت:)
متنی روان، طنزی خوب، بیانی لطیف،
به شخصه خیلی خوشحالم خوندمش، تجربهی قشنگیه که پیشنهاد میکنم ازش نگذرین و حتما بخونیدش.
تهش به پستی و بلندی داشتن زندگی، به اینکه غم و شادی رو با هم داره رسیدم، اینکه همه چیز میگذره و زندگی در گذره، و اگه آدمای خوبی کنارت باشن، طی مسیر برات راحت تره، آدمایی که درکت کنن.
و شخصیت اوه عزیز، کسی که واقعا خاص و متفاوت هستش و بیشتر از صحبت کردن، نشون میده ✨
به شخصه خیلی خوشحالم خوندمش، تجربهی قشنگیه که پیشنهاد میکنم ازش نگذرین و حتما بخونیدش.
تهش به پستی و بلندی داشتن زندگی، به اینکه غم و شادی رو با هم داره رسیدم، اینکه همه چیز میگذره و زندگی در گذره، و اگه آدمای خوبی کنارت باشن، طی مسیر برات راحت تره، آدمایی که درکت کنن.
و شخصیت اوه عزیز، کسی که واقعا خاص و متفاوت هستش و بیشتر از صحبت کردن، نشون میده ✨