بزرگ شدهام اما دلم برای حال و هوای کودکی گاهی تنگ میشود میخوانم داستان کودکانه را میبینم نقاشی کودکانه را کودک درونم را با داستانهای کودکانه ارام میکنم و یاد زمانی میرفتم که دنیا برایم زیبا بود
همهی تلاش رو اون پرنده کرد؟ چرا خدا رو شکر میکرد؟ باید از خودش تشکر میکرد نه خدا.
چرا ذهن کودکان را اینگونه با موهومات آلوده میکنید؟؟؟؟
میتونست کتاب خوبی باشه اگر از خدا و شکر گذاری دور نگه داشته میشد