نقد، بررسی و نظرات کتاب خشم و هیاهو - ویلیام فاکنر

به نظر من دیتاهای شخصی افراد خانواده از داخل کتاب قابل استخراج نیست و یک علت بیشتر نداره اون هم شخصیت پردازی بسیار بد کتاب هستش که کلا در فصل اول که حدود ۲۵ درصد کتاب رو شامل میشه هیچ اتفاق مهمی رخ نمیده و هیچ شخصیتی به خواننده معرفی نمیشه در مورد بنجی جیسون کدی کویینتین و دیلسی که اعضای خانواده هستن و از خلاصه کتاب متوجه شدم در کتاب اصلا متوجه روابط نشدم اشخاصی مثل لاستر و روسکاسو در کتاب حضور فعال دارن ولی اصلا قابل شناسایی نیستن یک فصل خسته کننده و بسیار بی در و پیکر به نظرم خواننده رو به حدی دور میکنه که در فصول بعدی که شرایط بهتر میشه البته نه به فرم ایده ال فقط بهتر میشه و روند میگیره که توان بازگشت جدی رو نداره روایت کتاب در فصل اول من رو شدیدا نسبت به ادامه کتاب سست کرد هرچند در ادامه اوضاع بهتر شد ولی قطعا به نظرم میتونه خواننده های زیادی رو از خوندن و ادامه کاملا منصرف کنه هرچند ادامه اون هم شخصیت پردازی واضحی رو شاهد نیستیم و فقط داستان روند میگیره اون هم با مکالمات فراوان و بسیار خسته کننده در کل شهرت این کتاب به نظر شخصی من به خاطر زمان انتشارش و کمتر خونده شدنش هست

خشم و هیاهو نه تنها مهم‌ترین اثر فاکنر هست بلکه یکی از بهترین و جدی ترین‌های پست‌مدرنیسم هست، وقتی خشم و هیاهو رو شروع میکنید امکان داره کمی گیج بشید ولی کمی صبر کنید تا شاهکار ادبی فاکنر رو تماشا کنید، برای خواندن این رمان پیشنهادم اینه بعد از اینکه فصل سوم رو خوندید دوباره برگردید و فصل یک و دو رو بخونید و بعد فصل چهارم رو شروع کنید

متاسفانه اصلا باهاش ارتباط برقرار نکردم.

نیاز به تفکر بیشتر دارد

اگه خیلیییی بیکارید وهمه کتاب‌های عالم رو خوندید این رو بخونید البته این نظر منه