نقد، بررسی و نظرات کتاب دختری که رهایش کردی - جوجو مویز
مرتبسازی: جدیدترین
Isabel
۱۴۰۳/۲/۶
00
خیلی خوب بود ولی خب چون از کتابهایی که بازه زمانیش یه دفعه تغییر میکنه یک ستاره کم کردم
واقعا کتاب جذابیه، نویسنده به طور هنرمندانهای زمان جنگ جهانی رو به سال ۲۰۰۶ متصل میکنه، داستان گیرا و زیبا است و به گونهای بیان میشه که به راحتی میشه تصویرسازی کرد. بین عشق و نفرت یک خط باریکه. یک نکتهای که خیلی توجهم رو جلب کرد این بود که باید برای خرید اشیای ارزنده و یا گران قیمت تمام مستندات رو نگه داریم.
کتابهای جوجو مویز واقعا زیبا هستند مخصوصا برای خانمها. در این کتاب تصویر از زنان متعهد و شجاع ارائه میدهد زنانی در عصرهای مختلف که به واسطه یک تابلوی نقاشی به هم وصل میشوند. هم زمان تصویری از جنگ جهانی و مردم فرانسه ارائه میدهد که بی نهایت ناراحت کننده در عین حال ملموس و زیباست.
چند وقته دارم کتابهای جوجو مویز میخونم از اینکه شخصیتهای داستان هایش زنهایی هستند که هنوز به قدرت بی نهایتی که تو وجودشون هست پی نبردن و در طی مسیر داستان خود ساخته و قوی میشوند و به خود واقعیشون میرسند خوشم میاد و داستانهاش برام جذابن ولی همیشه دختر داستانهاشو وابسته احساسی به یه مرد میکنه انگار نهایت خوشبختی در این موضوع میبینه
کتاب دختری که رهایش کردی در واقع به دو شخصیت زن میپردازد یک زن قدیمی در زمان جنگ جهانی اول با هجم عظیمی از مشکلات زمان جنگ دست و پنجه نرم میکند و در این مسیر قوی تر میشود زن دوم دختری امروزی که همسرش و همزمان ثروتشو از دست داده و برای نگه داشتن ارزشهاش میجنگه
در کل کتاب جذابی بود.
کتاب دختری که رهایش کردی در واقع به دو شخصیت زن میپردازد یک زن قدیمی در زمان جنگ جهانی اول با هجم عظیمی از مشکلات زمان جنگ دست و پنجه نرم میکند و در این مسیر قوی تر میشود زن دوم دختری امروزی که همسرش و همزمان ثروتشو از دست داده و برای نگه داشتن ارزشهاش میجنگه
در کل کتاب جذابی بود.
یک عاشقانهی دوست داشتنی از جوجو مویز و تلفیق هنر قلمی که دو داستان قرنی که گذشت و قرن پیش رو رو به زیبایی نگارش کرد گاهی به شخصیتهای داستان فکر میکنم و با خودم میگم که این دو زن سوفی و لیو در موقعیتها و شرایط خاص خودشون دقیقا همان کارهایی رو کردن که واقعا میبایست همان کار رو انجام میدادن
یکی از بهترین کتابهایی هست که میشه از خواندنش حسابی لذت برد، واقعا توصیف همه چیز خیلی قشنگ و طبیعی و بدون اغراق بود جوری که احساس میکردی تو اون شرایط هستی. جوری همه چیز رو به جا و قشنگ توصیف کرده که وقتی از سال ۲۰۰۶ یهو میره تو ۱۹۱۷ گیج نمیشی و زمان رو با هم قاطی نمیکنی. عالیه خیلی عالیه فقط کاش میشد بدون سانسور باشه.