نقد، بررسی و نظرات کتاب وقتی نیچه گریست - اروین یالوم

این کتاب یک رمانه که تلفیقی از واقعیت و خیاله و مربوط به زمانیه که نیچه، در آستانه ناامیدی و خودکشی قرار داره و نمی تونه درمانی برای سردرد و سایر بیماریاش پیدا کنه. عشق سابق نیچه، پزشک و مربی زیگموند فروید، یوزف برویر، را متقاعد می کنه که میگرن و “ناامیدی” نیچه رو درمان کنه. و دکتر برویر را متقاعد می کند که نیچه را تحت درمان قرار بده، اما دخالت اون رو مخفی نگه داره. و از دکتر می خواد ک پزشک بودنش رو مخفی نگه داره. زیرا نیچه مغرورتر از اون هست که درمان را قبول کنه. صحبتهایی حین این روان درمانی بین نیچه و دکتر رد و بدل میشه که بهتره بخونید

کتاب از نظر روانشناسی نکات مهم و جالب داره. ولی در قالب ادبیات و رمان تا حدودی ناپخته است. البته می دونم که هدف از داستان، ارائه ی آموزه های روانشناسی بوده. ولی به هرحال نباید از این نکته غافل شد و مخاطب کتاب هم بهتره از قبل بدونه که باید انتظار چه نوع کتابی رو داشته باشه. با این وجود خلاقیت نویسنده در تلفیق واقعیت و خیال و خلق چنین اثری، ارزشمنده.

بسیار رمان خوبیه. نویسنده با خلاقیت از وقایع تاریخی استفاده کرده و داخلش نشونه‌هایی از رواندرمانی اگزیستانسیال هم دیده میشه که استعداد نویسنده رو در هماهنگ کردن این دو نشون میده و در نهایت یک داستان فوق العاده ساخته. ترجمه هم بسیار مناسب و خوبه

کتاب خوبیه و باید جمله به جمله رو مزه مزه کرد. کلا رمان های اروین یالوم عالیه

تا فصل هفتم که خوندم عالیه مطمئنا در ادامه هم همینطور خواهد بود

پیشنهاد میکنم مطالعه کنید