نقد، بررسی و نظرات کتاب صوتی پلیس حافظه - یوکو اوگاوا

من همیشه دوست داشتم اگر امکانش باشه کتاب‌ها‌ی نشانه برای اخطار دادن به شنونده‌ها داشتن، مثلا این که این کتاب خیلی غمگین و ناراحت کننده و سرد بود و ممکن هست به افرادی که مشکلات روحی یا افسردگی دارن آسیب بزنه و هیچ جا همچین اخطاری داده نشده.
من مفهوم کتاب رو درک نکردم، هدف نویسنده و مطلبی که قصد انتقال داشت رو نگرفتم. کتاب از درک من خارج بود. از اواسط هم که کلا علاقه‌ام رو از دست دادم و با سرعت ۱. ۳ گوش کردم زودتر تموم شه. چندجا کتاب اشتباه داشت، مثلا نقل کرد که میوه‌ها ناپدید شدن، ولی بعدتر دوبار توی دنیاشون میوه وجود داشت. چند مورد دیگه هم بود از این دست اشتباهات. در کل کتاب تو سلیقه خواننده عامی مثل من نبود. من باهاش ارتباط برقرار نکردم و به شدت غم توش بود.

بد نبود، من به خاطر خانم بیرانوند این کتاب را خریدم، بسیار حرفه‌ای داستان را روایت می‌کنند. اما خود داستان... فراموشی... نمی‌توانستم که جلوی خودم را بگیرم که به این فکر نکنم که فراموشی خیلی فراتر از فراموش کردن مفاهیم عینی مثل عطر، زنگوله، روبان و پرنده و... است. من یک سرزمینی را می‌شناسم که در آن مفاهیمی مثل مردانگی، معرفت، خرد، حیا، وفا، شرافت، صداقت و صمیمیت فراموش شده‌اند...

برای من جالب و‌ متفاوت بود

ارزش گوش دادن داره