نقد، بررسی و نظرات کتاب بخش D - فریدا مک فادن
4.6
145 رای
مرتبسازی: پیشفرض
Abas.h
۱۴۰۲/۱۱/۲۸
33
در عصر تکنولوژی و دیجیتال مگه ممکنه بیمارستانی دوربین مداربسته نداشته باشه. داستان مهیج تر میشد اگر بر اساس واقعیات زمانه پیش میرفت. زمان بندیها در چند نقطه داستان هم خوانی نداشت و بیماری جید در ابتدا گفته شد از ده سال پیش شروع شده ولی داستان از هشت سال قبل شروع میشه. چند جای داستان ایراد داره که با واقعیت جور در نمیاد اما از بعد روانشناختی زیبا بود. این موضوع که بیماران روانی تا چه حد میتونند ذهن رو فریب بدهند و همچنین یک نکته اساسی این داستان اشاره به این موضوع داره که شاید همه ما به نوعی بیمار روانی باشیم و خودمون اطلاعی نداشته باشیم
این کتاب رو خیلی دوس داشتم. موضوع بیماریهای روان و آنالیزش در قالب داستان برای من خیلی جذابه علاوه بر اینکه روایت داستان بسیار معمایی و هیجان انگیز بود هر لحظه کتاب پر از اتفاقات دلهره آوره که محاله بتونید کتاب رو قبل از تموم شدن زمین بذارید هیچ کاراکتری ثبات نداره و این فضای پر از شک و استرس تا آخر داستان همراهتون هست هر چقدر در حدس آخر داستان و فیلم قوی باشید قول میدم آخر این کتاب نمیتونید درست حدس بزنید خوندنش رو پیشنهاد میکنم
کتاب خیلی خوبی بود میشه گفت داستانش اولشی کوچولو حوصله ادمو سر میبره امای مدت که میگذره خیلی هیجان انگیز میشه و واقعا نمیتونسن حدس بزنین چه اتفاقی قرار بیفته و دقیقا شما بارها سوپرایز میشین منکه خیلی دوسش داشتم مخصوصا پایانش رو متن خیلی روانی داره و با اینکهی جورایی درباره روانشناسیه اصلا از اصطلاحات سخت و توضیحات حوصله سر بر خبری نیس از خوندنش پشیمون نمیشین
اگه بقیهی آثار مک فادن رو خونده باشین میتونین حدس بزنین با داستانی پر از تعلیق و هیجان طرفین اتفاقاتی که ممکنه شما رو هم گیج و سردرگم کنه و ندونین کی بهتون دروغ میگه تا فصلهای آخر هم قراره همین وضعیت رو ادامه بده
و از طرفی بهتون اطلاعات روان پزشکی میده و شما رو متعجب میکنه که مغز چقدر میتونه پیچیده باشه
با خوندنش یه نرمش مغزی خوب انجام میدین
و از طرفی بهتون اطلاعات روان پزشکی میده و شما رو متعجب میکنه که مغز چقدر میتونه پیچیده باشه
با خوندنش یه نرمش مغزی خوب انجام میدین
تازه کتاب رو تموم کردم در یک روز خوندمش از بس هیجان داستان بالا بود. کشش داستان عالیه یعنی شروعش کنید نمیتونید بگذارید کنار کتاب رو. بااینکه از بیماریهای روانی زیاد صحبت شده ولی خسته کننده نیست و اتفاقا مشتاق میشید راجع به این بیماریها بیشتر بدونید. توصیه میکنم حتما بخونید. توضیح بیشتر هم نمیدم که داستان افشا نشه و مزهاش بره
کلاً کتاب های مک فادن یه سبک خاصی رو دنبال می کنند. نویسنده سه چهارم ابتدای کتاب رو با یه سیر کند پیش می بره و یک داستان عادی رو روایت میکنه ولی بعد در آخر کتاب یهو جای شخصیت خوب و بد داستان عوض میشه و هیجان داشتان بالا میره. من کتاب خدمتکار و راز خدمتکار رو هم از این نویسنده خوندم ولی به نظرم بخش دی بهتر بود. کتاب خوبی بود.
کتاب خوبی بود گرچه یه نواقصی داشت مثلاً نداشتن دوربین مداربسته تو تیمارستان و... اما خب اواسط کتاب قابل حدس بود چون فیلمهایی شبیه به کتاب با داستانهای مختلف زیاد ساخته شده و جالب اخر کتاب بود چون گفتم امکان نداره ده تا صفحه مونده به آخر همچین خوب و خوش باشه و باید مشکلی باشه که
دقیقا همینجوری بود
دقیقا همینجوری بود
در سبک کتابهای جنایی میشه گفت تا حدودی نمره خوبی میگیره بر خلاف تصورم آخرش کمی غافلگیر شدم اگه کتابهایی با این سبک زیاد خونده باشی خودت میتونی آخرشو تا حدودی حدس بزنی ولی خب راوی داستان (امی) ذهن خیلی آشفتهای داشت که این موضوع اوایل داستان واقعا آزار دهنده بود انگار که الکی داشت به خط داستانی ترس تزریق میکرد
سلام. بسیار کتاب خوب و هیجان انگیزی بود، وقتی شروع به خواندنش کردم، دیگر نتوانستم منتظر وقت خالی بمانم ویک روزه تمامش کردم. نویسنده، ماجراها را با مهارت تمام، توصیف کرده است. تاآخر داستان، به هیچ عنوان نمیتوانید تصور کنید که ماجرا از چه قرار است. پیشنهاد میکنم حتما این کتاب رابخوانید.
کتاب خوب و جالبی بود رفته رفته هیجان انگیز تر میشد یه مقدار یه جاهایی باگ داشت مثلا تو متن خاطراتش به ۱۰ سال پیش اشاره میکرد ولی تو فلش بک ها ۸ سال بود و اینکه تو جامعه امروزی چطور ممکنه همچنین بخش حساسی دوربین نداشته باشه و کسی نفهمه داخل چه خبره ولی در کل داستان جذاب و گیرایی داشت