معرفی و دانلود کتاب آن سوی افق

معرفی کتاب آن سوی افق

کتاب آن سوی افق نمایشنامه‌ای‌ست از یوجین اونیل در ژانر تراژدی، که داستان زندگی دو برادر را روایت می‌کند که از سر سوءِتفاهم و تصمیمات غلط، آرزوهایشان را فراموش می‌کنند و راهی کاملاً خلاف شخصیتشان در پیش می‌گیرند. این نمایشنامه برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر در سال 1920 شده است.

درباره‌ی کتاب آن سوی افق

کتاب آن سوی افق (Beyond the Horizon) نمایشنامه‌ای در ژانر تراژدی از یوجین اونیل (Eugene O'Neill) است. این نمایشنامه نخستین اثر نویسنده بود و از زمان انتشار در سال 1918 تحسین منتقدان را با خودش همراه کرد. هرچند که تا سال 1920 که روی صحنه رفت، بارها توسط اونیل اصلاح شد. آن سوی افق در سال 1397 توسط امیر رحمانی‌کیا ترجمه شد و توسط انتشارات سبزان به چاپ نخست رسید.

یوجین اونیل در نمایش‌نامه‌ی نامبرده داستان دو برادر،‌ با دو رویای تماماً متفاوت را مطرح می‌کند. رابرت می‌خواهد با عمویشان دیک دریانوردی کند و اندرو، در اشتیاق ازدواج با دختری به نام روث و ادامه‌ی کار پدر بر مزرعه‌‌ی خانوادگی‌شان است. داستان، هشت‌سال از زندگی این خانواده را بازگویی می‌کند.

هرچند که مدت زیادی از انتشار اثر اصلی می‌گذرد، اما ترجمه‌ی این کتاب در زمان کنونی، شاید سودمندتر از هر زمان دیگری باشد ؛چرا که داستان این دو برادر نسخه‌ای ساده و مختصر از زندگی و رویاها و حسرت فراموش کردن آرزوهایی است که به اشتباه و تحت‌تأثیر دیگران فراموش می‌کنیم و در پی رنجش‌های زندگی، دائم از خودمان می‌پرسیم: «اگر راه دیگری رفته بودم چه؟». پاسخ اونیل این است که احتمالات دیگر را نمی‌دانیم اما می‌توانیم در انتخاب مسیرمان با خودمان روراست باشیم تا خلاف طبیعتمان دست به انتخاب نزنیم.

اقتباس‌های فرهنگی از کتاب آن سوی افق

این نمایش‌نامه دستمایه‌‌ی ساخت سریالی تلویزیونی قرار گرفت؛ این اثر به کارگردانی ریک هاوزر (Rick Hauser) ساخته شد و در جولای سال 1975 در شبکه‌ی PBS به نمایش درآمد.

جوایز و افتخارات کتاب آن سوی افق

• برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر در بخش دراما، سال 1920
• یوجین اونیل، برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات، سال 1936

کتاب آن سوی افق برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب آن سوی افق انتخابی مناسب برای خوانندگان نمایش‌نامه و طرفداران یا بازیگران تئاتر است. به دوستداران ژانر تراژدی توصیه می‌شود این اثر را از دست ندهند.

با یوجین اونیل بیشتر آشنا شویم

یوجین اونیل از آن گروه نویسنده‌هایی است که زندگی‌اش هم به اندازه نوشته‌هایش خواندنی است. اونیل، نویسنده‌ی آمریکاییِ اصالتاً ایرلندی در سال 1888 در یک هتل به دنیا آمد. پیش از شروع حرفه‌ی هنری، مدتی در دانشگاه پرینستون دانشجو بود اما به دلایلی نامعلوم، اخراج شد؛ غیبت بیش از حد مجاز و قانون‌شکنی از دلایل احتمالی اخراج اوست، اما یکی از روایت‌های مشهورتر می‌گوید که یوجین اونیل یک بطری نوشیدنی را به سمت پنجره‌ی کلاس پروفسور وودرو ویلسون (که بعداً رئیس جمهور آمریکا شد) پرتاب کرده است.

اشتیاق این دانشجوی آرام‌ناشدنی و رفاقتش با فعالان سیاسی، در نمایشنامه‌ی «آن سوی افق» حاصل داد. این نمایشنامه یک پولیتزر از آن خودش کرد و در نمایش‌خانه‌های مطرح اجرا شد. او بعدها با نمایش‌نامه‌های آنا کریستی (Anna Christie) و فاصله‌ای عجیب (Strange Interlude) چند پولیتزر دیگر دریافت کرد، با امپراتور جونز (The Emperor Jones) سر زبان‌ها افتاد و از آن به بعد سی اثر نوشت که هرکدام از دیگری موفق‌تر بودند و برای او جایزه‌ی نوبل ادبیات سال 1936 را به همراه داشتند. یوجین اونیل پس از سال‌ها اعتیاد به الکل و افسردگی و ابتلا به پارکینسون، در سال 1953 در یک هتل درگذشت. چنین می‌گویند که او پیش از مرگ زمزمه می‌کرد: «می‌دانستم. می‌دانستم. در هتل زاده شده و در هتل مرده!»

در بخشی از کتاب آن سوی افق می‌خوانیم

همان روز، ساعت نُهِ شب. خانه مزرعه‌ای جیمز مایو.

سمت چپ اتاق نشیمن، دو پنجره رو به مزرعه قرار دارد. جلوی دیوار، مابین پنجره‌ها، یک میز مندرس از جنس درخت گردو وجود دارد. عقب اتاق، در گوشه سمت چپ، یک آینه کمد قدی قرار گرفته است. سمت راست کمد، یک پنجره رو به جاده قرار دارد و در کنار پنجره، دری وجود دارد که به سمت حیاط منتهی می‌شود. قسمت انتهای سمتِ راست اتاق، مبلی مشکی‌رنگ از جنس موهای اسب قرار دارد و در کنار آن، دری وجود دارد که به اتاق‌خواب راه دارد. قسمت وسط دیوار سمت راستِ اتاق، درِ آشپزخانه است و نزدیک آن شومینه و یک ظرف زغال قرار دارد.

قسمت مرکز اتاق، که به‌تازگی کف‌پوش آن عوض شده است، یک میز غذاخوری از جنس درخت صنوبر قرار گرفته و یک رومیزی قرمزرنگ بر روی آن کشیده شده است.

دیوارهای خانه به‌تازگی با کاغذدیواری تزئین شده است. تمام وسایل خانه سرجای خود قرار گرفته است. در کل، خانه تمیز و مرتب است، اما جلب توجه خاصی ندارد.

جیمز مایو، خانم مایو، کاپیتان دیک اسکات، و اَندرو در اتاق حضور دارند.

خانم مایو پنجاه‌وپنج‌ساله است و صورتی بیضی‌شکل و ظریف دارد. او نسبتاً خشک و مقرراتی به نظر می‌رسد که شاید به دلیل سال‌ها تدریس در مقام معلم دبیرستان ‌باشد. سال‌ها کار سنگین در خانه و مزرعه، او را خمیده و شکسته کرده، اما هرگز از پای نیفتاده است. برخلاف جیمز مایو و اَندرو، همانند رابرت معصومیت خاصی در چهره خانم اَتکینز وجود دارد. برادرخانم مایو، کاپیتان دیک اسکات، مردی پنجاه‌وهشت‌ساله، کوتاه‌قد و چهارشانه است. او صورتی آفتاب‌سوخته و محاسنی سفیدرنگ دارد، و به‌رغم صدای کلفت و بلندش، چهره‌اش معصومانه است.