معرفی و دانلود کتاب در روزگار ما آدم‌ها

معرفی کتاب در روزگار ما آدم‌ها

کتاب در روزگار ما آدم‌ها مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه به قلم آمنه گریتی است. نویسنده در این اثر جذاب به خلق داستان‌هایی پرداخته که شیرینی آن تا مدت‌ها پس از آن که مطالعه را به پایان می‌برید، بر جانتان خواهد نشست.

درباره کتاب در روزگار ما آدم‌ها:

از مارک تواین، نویسنده‌ی بزرگ آمریکایی، چنین نقل می‌کنند: «دو روز از مهم‌ترین روزهای زندگی شما روزی‌ست که به‌ دنیا می‌آیید و روزی‌ست که می‌فهمید چرا؟»

این نقل‌قول همان جمله‌ای بود که آمنه گریتی را به نوشتن کتاب در روزگار ما آدم‌ها وا داشت. او که بعد از شنیدن جمله‌ی مارک تواین بیش از پیش به چرایی زندگی خویش اندیشیده بود، تصمیم گرفت با هنر داستان‌سرایی خالق زندگی‌های دیگری باشد. اینگونه شد که هفت داستانِ کتاب در روزگار ما آدم‌ها خلق شد. عناوین داستان‌های این اثر عبارتند از: «از رودخانه عبور کن، فرود ستاره، هیچ کجا چون خانه‌ام نیست، ماشین قرمز، خانۀ سفید رنگ، نقاب دروغین و رویای جاودانه»

کتاب در روزگار ما آدم‌ها مناسب چه کسانی است؟

اگر به داستان‌های کوتاه فارسی علاقه‌مند هستید، کتاب در روزگار ما آدم‌ها به شما پیشنهاد می‌شود.

در بخشی از کتاب در روزگار ما آدم‌ها می‌خوانیم:

ماه گفت: باید هزار سال صبر کنی تا به زمین بروی، ستاره‌ها وقتی هزار ساله شوند می‌توانند هر جا دلشان بخواهد بروند، هر وقت هزار ساله شدی و نورت کم شد از خدا بخواه به زمین فرستاده شوی. ستاره از شنیدن این راز هم خوشحال شد هم ناراحت، ناراحت از اینکه نمی‌دانست چند ساله است و چقدر باید صبر کند تا آن روز فرا برسد و خوشحال از اینکه بالاخره راه رفتن به زمین را پیدا کرده بود.

ستاره، سال‌های سال صبر کرد و روزهای عمرش را در فکر هزار ساله شدن سپری کرد. او از بودن در آسمان خسته شده بود. تمام لحظه‌هایش را با نگاه کردن به زمین می‌گذراند تا اینکه متوجه شد کم کم دارد تاریک می‌شود. از کم شدن نورش خوشحال بود چون نوید هزار ساله شدنش را می‌داد. پانصد سال از عمر ستاره در انتظار به سر رفت و بالاخره روزی که برایش زندگی می‌کرد فرا رسید. از خوشحالی برای رفتن به زمین لحظه شماری می‌کرد. نمی‌دانست چه اتفاقی در حال افتادن است فقط خودش را در عمقی از تاریکی در یک گودال در حال حرکت دید، گودال مثل باتلاق عمل می‌کرد و ستاره را به سمت پایین می‌کشید.

در آغاز حرکت، بسیار وحشت‌زده شد و به این فکر می‌کرد اگر چیزی که از ماه شنیده بود دروغ باشد چی؟ یعنی این همه صبر بی فایده بود؟ هرچه پایین تر می‌رفت تاریکی بیشتر می‌شد. نمی‌دانست کجاست و چه شکلی دارد یا حتی زنده است یا مرده... فقط می‌دانست فکرش در آن لحظه کار می‌کند و ستاره‌ها را در آسمان می‌دید.

جاذبۀ زمین، ستاره را به خودش نزدیک و نزدیک تر می‌کرد و بالاخره زمین را دید. دیگر تاریک نبود. از بالا زمین را می‌دید. از آسمان پایین آمد، همه جا پر نور بود، پرنده‌ها، کوه‌ها و دریاها را دید تا جایی که حس کرد دیگر حرکت نمی‌کند.

فهرست مطالب کتاب

از رودخانه عبور کن
فرود ستاره
هیچ کجا چون خانه‌ام نیست
ماشین قرمز
خانۀ سفید رنگ
نقاب دروغین
رویای جاودانه