معرفی و دانلود کتاب گل‌هایی که در جهنم می‌‌رویند

معرفی کتاب گل‌هایی که در جهنم می‌‌رویند

محمد مسعود در کتاب گل‌هایی که در جهنم می‌‌رویند همانند دیگر آثارش به فساد اجتماعی و اخلاقی ایران در دوران حکومت پهلوی می‌پردازد. همچنین او در این اثر می‌خواهد تا به شما ثابت کند که انسان طبیعتا یکسان خلق نشده و فرضیه مساوات خلقی در انسان کاملا غلط و بی‌جا است.

رمان گل‌هایی که در جهنم می‌‌رویند مربوط به سال‌های آخر سلطنت رضا شاه است، این کتاب به عنوان انتقادی‌ترین اثر محمد مسعود، داستان زندگی شخصی آزادمنش و هرج و مرج طلب را روایت می‌کند که بعد از اتمام تحصیلاتش در اروپا به ایران بازمی‌گردد، اما خفقان حاکم بر جامعه آن دوران را تحمل نکرده و خودکشی می‌کند.

شما با خواندن این رمان خواهید فهمید که محمد مسعود با دیدی منفی به اصلاحات و تحولات دوره رضاشاه می‌نگرد. زیرا او معتقد است که اصلاحات و سازندگی‌های آن دوران ویرانی سایر مظاهر اجتماعی را به دنبال خود داشت.

محمد مسعود در این کتاب قصد دارد با مقایسه‌ی قید و بندهای حاکم بر شرق و آزادی‌های متداول در غرب تصویری از ایران آن دوران را برای شما ترسیم کند. او با بیانی تند و تیز می‌خواهد تا اخلاق و روحیات آدم‌ها، استبداد و خرافات مردم آن زمان را به باد انتقاد گیرد. در حقیقت رمان گل‌هایی که در جهنم می‌‌رویند، به گل‌هایی (نظیر شخصیت اصلی این داستان) اشاره می‌کند که در جهنمی که رضا شاه ساخته به آسانی پرپر می‌شوند.

در آخر لازم است بدانید که کلمه‌ی جهنم در نام کتاب استعاره‌ از ایران آن روزگار است.

با محمد مسعود بیشتر آشنا شویم:

محمد مسعود در سال 1280 دیده به حهان گشود. او در بیشتر آثارش منتقد فساد اجتماعی در دوره رضاشاه و پهلوی بود. به همین خاطر در سال 1326، جلوی درب محل کارش با ضرب گلوله‌ای کشته شد. از دیگر آثار او می‌توان تفریحات شب، در تلاش معاش، اشرف مخلوقات و.... را نام برد.

نظر محمدعلی جمالزاده در رابطه با محمد مسعود چه بود:

باعث تعجب و حیرت است که در شرایط ایران کنونی، که فاقد تالیفات و تحریرات منثور از این دست است، محمد مسعود این قدرت را از کجا آورده!؟

در بخشی از کتاب گل‌هایی که در جهنم می‌‌رویند می‌خوانیم:

کتاب‌هایی که آقای جلیل به من داده بود عبارت از کتاب معروف حاجی بابا و کتاب سیاحت نامه ابراهیم بیک و کتاب جام جم هندوستان و ترجمه مختصری از کتاب بینوایان ویکتورهوگو و یک شاهنامه چاپ معروف امیر بهادر با چند جلد رمان و یک دوره روزنامه صور اسرافیل بود.

من تا آن وقت کتاب‌هایی که خارج از پرگرام مدرسه خوانده بودم کتاب امیرارسلان و رستم نامه بود و ماه‌های اخیر یعنی پس از شروع جنگ روزنامه‌هایی که از پایتخت می‌رسد غالباً می‌خواندم.

مطالعه کتاب حاجی بابا دنیای دیگری در جلو چشمم باز نمود و خواندن کتاب سیاحت‌نامه ابراهیم به یک افکار و احساسات تازه‌ای در مغز و روحم ایجاد کرد.

شرح زندگانی آشفته و درهم و داستان حوادث تلخ و شیرین و نشیب و فرازی که این بچه دلاک اصفهانی در جریان عمر پیموده، چنان به خود مشغولم کرده بود که غالباً یاد سکینه را از یاد می‌برد.

من با خواندن کتاب حاجی بابا با کمال حیرت زندگانی هزار لا و پرده‌های متنوع و رنگارنگ حیات ایرانی را تماشا نموده، بهت زده حاجی بابای شاگرد طبیب را می‌دیدیم که به حکیم باشی ولی نعمت و استاد خود خیانت نموده خدمتکار او زینت را رو سیاه و تیره بخت کرده بعد از لباس طبابت به جامه میرغضبی درآمده به اسم انجام وظیفه معشوقه خود زینت با با طفل خودش به امر شاه بدون جرم از مناره به زیر انداخته! سپس به همین شهر، شهر متبرکی که محل تولد و اقامتگاه من است، زیر همین گنبد و در سایه‌ی همین حرم پناهنده شده.