معرفی و دانلود کتاب فقط روزهایی که می‌نویسم: پنج جستار روایی درباره نوشتن و خواندن

معرفی کتاب فقط روزهایی که می‌نویسم: پنج جستار روایی درباره نوشتن و خواندن

در کتاب فقط روزهایی که می‌نویسم نوشته‌ی آرتور کریستال، بهترین جستارنویس آمریکایی در سال 2010، پنج جستار روایی درباره‌ی نوشتن و خواندن می‌خوانیم و با دغدغه‌ها و مسائل نویسندگان بیشتر آشنا می‌شویم. جستارهای این کتاب برگرفته از چهار اثر کریستال هستند.

درباره‌ی کتاب فقط روزهایی که می‌نویسم:

جستار روایی را متنی غیرداستانی می‌دانند که به مسئله‌ای واقعی اشاره دارد و فقط به یک موضوع مشخص می‌پردازد. هدف از این نوشته طرح ادعای نویسنده و مشخص کردن موضع‌گیری اوست و اغلب لحنی شبیه زبان شفاهی دارد. در کتاب فقط روزهایی که می‌نویسم با پنج نمونه از این سبک نوشتاری به قلم یکی از مطرح‌ترین جستارنویسان حال حاضر آشنا می‌شویم.

آرتور کریستال (Arthur Krystal) با سبکی جذاب، ساختاری آزاد و با چاشنی طنز، روایت خودش را از موضوعی غیرمعمول یا مبحثی که کمتر به آن پرداخته شده ارائه می‌دهد. کریستال که به دلیل وسعت واژگان مورد استفاده، دانش ادبی و اجتماعی و استدلال‌های محکم شهرت دارد، در این پنج جستار روایی دغدغه‌هایش را درباره‌ی نویسندگی منعکس می‌کند.

نویسنده‌ی کتاب حاضر که بر اساس تجربه‌ی زیسته‌ی خود، نگاه خاصی به مسئله‌ی مورد نظرش پیدا کرده، با صمیمیت و صداقت می‌خواهد موضع و تحلیل خودش را شرح دهد و در خلال این نوشتار است که ما را با طرز فکر و منش خود نیز آشنا می‌کند.

مجموعه جستارهای فقط روزهایی که می‌نویسم از چهار اثر آرتور کریستال به نام‌های: «زندگی نصفه‌نیمه‌ی یک جستارنویس آمریکایی، سراسیمگی‌ها: جستارهایی در باب زندگی و ادبیات، فقط وقتی می‌نویسم: تأملاتی درباره‌ی منتقدی در حال بهبودی، و آنچه ادبیات می‌خوانیمش» برگرفته شده است و از آنجا که جستارهای این مجموعه ارجاعات ادبی و فرهنگی فراوانی دارند، توضیح‌های مشروحی در پی‌نوشت هر جستار آمده تا ابهامی برای خواننده باقی نماند.

کتاب فقط روزهایی که می‌نویسم برای چه کسانی مناسب است؟

اگر دوست دارید با قالب ادبی جستار روایی بیشتر آشنا شوید و چندتا از بهترین نمونه‌های آن را بخوانید، این کتاب مناسب شماست.

با آرتور کریستال بیشتر آشنا شویم:

این مقاله‌نویس، ویراستار و فیلم‌نامه‌نویس آمریکایی یکی از برجسته‌ترین جستارنویسان دنیاست که در سال 2010 جایزه‌ی بهترین جستار آمریکایی را از آن خود کرده است. آرتور کریستال همچنین برای کتاب سراسیمگی‌ها: جستارهایی در باب زندگی و ادبیات موفق شده که نامزد نهایی دریافت جایزه‌ی پن در سال 2003 شود.

کریستال تاکنون چهار کتاب منتشر کرده است و در نویسندگی فیلم‌نامه‌ی فیلم قلدرها (Thick as Thieves) و مستندی با نام Secrets of the Code همکاری داشته است. او همچنین با نشریات معتبری مانند نیویورکر، نیویورک تایمز بوک ریویو، وال استریت جورنال و ... همکاری دارد.

فقط روزهایی که می‌نویسم نخستین اثر کریستال است که به فارسی برگردانده شده است.

جملات برگزیده‌ی کتاب فقط روزهایی که می‌نویسم:

- آن‌که حرف می‌زند همانی نیست که می‌نویسد و آن‌که می‌نویسد همانی نیست که هست.
- کتاب، محصولِ خودِ دیگری است متفاوت با خودی که در عادت‌ها، ضعف‌ها و زندگی اجتماعی‌مان نمود پیدا می‌کند.
- نه چیزی هست که بگویی، نه چیزی که با آن بگویی، نه چیزی که از آن بگویی، نه توانی برای گفتن، نه میلی به گفتن، اما باید گفت.

در بخشی از کتاب فقط روزهایی که می‌نویسم می‌خوانیم:

یکی از خطرات خواندن کتاب‌های مناسب در سن نامناسب، احتمال اشتباه گرفتن خالق با مخلوق است: از آنجا که شخصیت‌هایی مثل دِسِنت، پچورین، استاوروگین، ژولین سورِل، مالدورور و کنراد را طبعاً مردانی بسیار شبیه خودشان خلق کرده بودند، من در حوالی چهارده سالگی تصمیم گرفتم یک خوش‌گذران چشم‌ودل‌سیر بشوم؛ ماجراجوی خسته‌ای که جهان را برای دفع کسالت و خوش‌گذرانی با زنان سفر می‌کند. این بلاهت البته دیری نپایید اما حداقل در یک دوره، کلمه‌ها و عبارت‌هایی مثل بی‌هنجاری، ملال، مالیخولیا و آگاهی مسخ‌شده نمی‌گذاشت به آینده فکر کنم.

اما این که من فقط به‌خاطر استفاده‌ی نادرست از ادبیات در زندگی، سراغ اشتغال بلندمدت نرفته‌ام ادعای مضحکی است (آنجا که اِما بواری پیِ معشوق می‌گشت من پیِ فراغت بودم). من هیچ‌وقت نخواستم کار کنم. حتی در بچگی فکر می‌کردم کار کردن برای پول، چه محتاجش باشم چه نباشم، بد معامله‌ای است. در 1960، موقع پخش سریال کمدی عشق‌های پرشمار دابی گیلیس، جلوی تلویزیون آر. سی. اِی قدیمی خانه‌مان میخ می‌شدم و دل می‌دادم به شخصیت مینارد جی. کربز که با شنیدن کلمه‌ی کار، انگار که زنبور سرخ دیده باشد ناخودآگاه جیغ می‌زد «کار!». من نمی‌خواستم مینارد جی. کربز بشوم ولی از آن طرف چیز دیگری هم نمی‌خواستم بشوم. این سؤال آزاردهنده‌ی دوران کودکی - وقتی بزرگ شدی می‌خواهی چه کاره بشوی؟ - مرا همیشه در بهت و حیرت فرو می‌بُرد.

فهرست مطالب کتاب

سخن مترجم: این مرد میان‌سال جدی به چه چیزی می‌خندد؟
1- سخن‌گوی تنبل‌ها: چرا موفق نبودن آسان نیست؟
2- لذت‌های گناه‌آلود: آیا دعوای داستان ادبی و داستان ژانر رو به پایان است؟
3- وقتی نویسنده حرف می‌زند: چرا بهتر است خالقان متون محبوب‌مان را نبینیم؟
4- زندگی و نویسندگی: چرا زندگی و حرفه نویسنده از هم جدا نیست؟
5- دیگر کتاب نمی‌خوانم: آیا خواننده‌ی واقعی آخر داستان معلوم می‌شود؟