معرفی و دانلود کتاب ما آواره‌ایم: سرگذشت من و داستان‌هایی از دختران آواره از سراسر دنیا

معرفی کتاب ما آواره‌ایم: سرگذشت من و داستان‌هایی از دختران آواره از سراسر دنیا

کتاب ما آواره‌ایم: سرگذشت من و داستان‌هایی از دختران آواره از سراسر دنیا به قلم ملاله یوسف زی، اثری بهت برانگیز و پرفروش که برنده‌ی جایزه صلح نوبل نیز شده، با هدف درک زندگی و شرایط پناهجویان و مهاجران اجباری نوشته شده است.

ملاله یوسف زی (Malala Yousefza) در کتاب ما آواره‌ایم (We are displaced)، داستان آوارگی‌اش را نه برای اینکه به گذشته‌اش توجه شود، بلکه به احترام افرادی که با آن‌ها دیدار کرده‌ است و کسانی که هیچ‌گاه ملاقات نخواهد کرد، در میان می‌گذارد. این کتاب به اثری پرفروش‌ در حوزه‌ی حقوق بشر و مسائل فرهنگی و خانوادگی، به انتخاب نوجوانان و جوانان تبدیل شده است.

به عقیده ملاله در این کتاب، تنها چیزی که پناهجویان را از دیگر افراد متفاوت می‌کند این است که در جنگ و درگیری‌ای گرفتار شده‌اند که آن‌ها را مجبور کرده تا خانه، عزیزان و زندگی‌شان را رها کنند و در طول مسیر، خطرات بسیاری را به جان بخرند. حال سوال این است به چه دلیل؟ زیرا اکثر مواقع یک انتخاب بین مرگ و زندگی وجود دارد.

به نظر می‌رسد امروزه برای پناهجویان یا افراد بی‌خانمان که به دلیل اعمال خشونت‌ مجبور به فرار شده‌اند، هیچ مکان امنی وجود ندارد. طبق آمار سازمان ملل، تا سال 2017، 68.5 میلیون نفر در سرتاسر جهان، به اجبار آواره و 25.4 میلیون نفر هم پناهجو شده‌اند.

بله آنقدر تعدادشان زیاد و گیج کننده است که فراموش خواهید کرد این‌ها مردمی هستند که از سر اجبار، خانه‌های خود را ترک کرده‌اند. آن‌ها معلمان، پزشکان، وکلای دادگستری، روزنامه‌‌نگاران، شاعران، روحانیون و نیز کودکان هستند، بله بی‌شک تعداد زیادی کودک. مردم از یاد می‌برند که تو فعال اجتماعی، دانش‌آموز، پدری به نام ضیاءالدین و یا دختری به نام ملاله بودی. اما آوارگانی که جمعیتی به این بزرگی را تشکیل می‌دهند، انسان‌هایی با صدها امید و آرزو برای آینده‌ای بهتر هستند.

ملاله یوسف زی که خود نیز در سن یازده سالگی بی‌خانمان و آواره شده است این افتخار را داشته تا با افراد بسیاری آشنا شود. افرادی که مجبور شدند زندگی‌شان را اغلب از اول در سرزمین‌های بیگانه بسازند. افرادی که خیلی چیزها از جمله معشوقه‌شان را از دست داده‌اند و سپس مجبور شده‌اند تا از نو زندگی‌شان را بسازند. این به معنای یادگیری زبان جدید، فرهنگ جدید و شیوه‌ی جدیدی از بودن است.

در بخشی از کتاب ما آواره‌ایم می‌خوانیم:

وقتی چشمانم را می‌بندم و دوران کودکی‌ام را به یاد می‌آورم، جنگل‌های کاج و کوه‌های سر به فلک کشیده‌ی پوشیده از برف را می‌بینم؛ صدای رود‌های خروشان را می‌شنوم؛ زمین آرمیده در زیر پاهایم را احساس می‌کنم. من در سوات، که زمانی به عنوان «سوئیس شرق» شناخته می‌شد، به دنیا آمدم. خیلی‌ها آن را بهشت می‌نامند و تصور من هم از سوات همین است. این دورنمایی از تک‌تک شادترین خاطرات دوران کودکی‌ام است، دویدن در خیابان‌ها با دوستانم؛ بازی کردن روی پشت بام خانه‌مان در مینگوره، شهر اصلی سوات؛ دیدن عموزاده‌ها و خویشاوندان همخونم در شانگله، دهکده‌ی کوهستانی، جایی که والدینم، هر دو در آن جا متولد شدند؛ گوش دادن به دردودل‌های مادرم و تک‌تک دوستانش هنگام چای عصرانه در منزلمان و بحث سیاسی پدرم به همراه دوستانش.

پدرم را به یاد می‌آورم که در مورد طالبان صحبت می‌کرد، ولی به عنوان تهدیدی دور. حتی وقتی کودک کم سن و‌ سالی بودم، به سیاست علاقه‌مند بودم و به هر چیزی که پدرم و دوستانش در موردش حرف می‌زدند، گوش می‌کردم، حتی اگر متوجه نمی‌شدم. در آن روزها طالبان در افغانستان بود نه در پاکستان. چیزی نبود که به ما ارتباط داشته باشد. بی‌شک برای من و برادر کوچک‌ترم، خوشال، هیچ جای نگرانی نبود. پس از او، نوزادی به نام عطال به دنیا آمد. بزرگ‌ترین مشکلم این بود که احساس می‌کردم برادرانم خانه را تصاحب می‌کنند.

فهرست مطالب کتاب

پیش‌گفتار
بخش اول: من آواره‌ام
فصل اول: زندگی، همان‌طوری که می‌شناختیم
فصل دوم: چطور این اتفاق ممکن بود رخ دهد؟
فصل سوم: آوارگان داخلی
فصل چهارم: شانگله
فصل پنجم: بازگشت به خانه
فصل ششم: بین دو دنیا گیر افتادن
بخش دوم: ما آواره‌ایم
زینب: چرا من و او نه؟
صبرین: برنگشتن
زینب: رویای بزرگ
مزون: امید را دیدم
نجلا: هزاران نفر مثل ما
ماریا: هیچ کس نمی‌تواند آنچه ما کشیدیم را تحمل کند
آنالیزا: خوش‌شانسی
ماری کلایر: یک شروع جدید
جنیفر: باید کاری می‌کردم
آجیدا: شبانه راه افتادیم
فرح: این ماجرای من بود
سخن آخر
درباره‌ مشارکت کنندگان
درباره‌ نویسنده