زندگینامه و دانلود بهترین کتاب‌های ارنستو ساباتو

۲۴ ژوئن ۱۹۱۱ تا ۳۰ آوریل ۲۰۱۱ - آرژانتینی - ایتالیایی

ارنستو ساباتو رمان‌نویس، روزنامه‌نگار، مقاله‌نویس، نقاش و دانشمند آرژانتینی ایتالیایی‌تبار است که در طول حیات خود با رمان‌های فلسفی و روان‌شناختی‌اش بسیار مورد توجه قرار گرفت. در کنار این رمان‌ها، مطالعات سیاسی و اجتماعی او در نیمه‌ی دوم قرن بیستم نیز در جامعه‌ی آرژانتین بسیار اثرگذار بودند. کتاب‌های «تونل» و «قهرمانان و گورها»، ازجمله مشهورترین و بهترین آثار ارنستو ساباتو به‌شمار می‌آیند.

عکس ارنستو ساباتو

زندگینامه ارنستو ساباتو

ارنستو ساباتو (Ernesto Sábato) با نام کامل ارنستو روکه ساباتو، بیست‌وچهارم ژوئن سال 1911 در روخاسِ آرژانتین پا به این دنیا گذاشت. پدرش فرانچسکو ساباتو و مادرش جیووانا ماریا فراری، هر دو از مهاجران ایتالیایی بودند که در زندگی با یکدیگر، صاحب یازده فرزند شدند. ارنستو دهمین فرزند این زوج بود. ارنستو ساباتو دوران ابتدایی تحصیل خود را در روخاس گذراند و برای تحصیلات متوسطه به کالج ملی لا پلاتا رفت. در آن‌جا با پروفسور پدرو هنریکز اورنیا آشنا شد که از اولین مشوق‌های او در زمینه‌ی نویسندگی بود. ساباتو در سال 1928 وارد دانشگاه ملی لا پلاتا شد و به تحصیل در رشته‌ی فیزیک و ریاضی پرداخت.

ارنستو آر ساباتو در همان دوران به عضویت جنبش کمونیستی «اصلاحات دانشگاهی» درآمد و در سال 1933 به‌عنوان دبیرکل فدراسیون جوانان کمونیست انتخاب شد؛ اما یک سال بعد، ذهن او نسبت به کمونیسم و رژیم استالین دچار تردیدهای متعددی گشت. به همین سبب حزب کمونیست آرژانتین تصمیم گرفت او را به مدرسه‌ی بین‌المللی لنین در مسکو اعزام کند تا دو سال از زندگی‌اش را در آن‌جا بگذراند؛ جایی که به گفته‌ی ارنستو ساباتو یا باید بهبود پیدا می‌کرد و یا روانه‌ی بیمارستان روانی و یا گولاگ (اردوگاه کار اجباری) می‌شد. اما ارنستو ساباتو قبل از سفر به مسکو، برای شرکت در کنگره‌ای علیه جنگ و فاشسیم، به‌عنوان نماینده‌ی حزب کمونیست آرژانتین به بروکسل سفر کرد و از همان‌جا به پاریس گریخت. در همان زمان بود که او اولین رمان خود، با نام «فواره‌ی خاموش (La Fuente Muda)» را به نگارش درآورد. البته این رمان هرگز منتشر نشد.

ارنستو ساباتو در سال 1936، پس از بازگشت به بوینس‌آیرس با ماتیلد کوسمینسکی ریشتر که یکی از طرفدارانش در حزب کمونیست بود، ازدواج کرد. در سال 1937 ساباتو موفق شد مدرک دکترای خود را دریافت کند. پس از آن از طرف مؤسسه‌ی کوری در دانشگاه سوربن، یک بورسیه‌ی تحقیقاتی در حوزه‌ی تشعشعات اتمی دریافت کرد. در کنار این‌ها، ارنستو ساباتو زمانی که در فرانسه اقامت داشت، با جنبش ناتورالیسم آشنا شد و به مطالعه‌ و بررسی آثار اسکار دومینوئز، بنجامین پرِت، روبرتو ماتا و استبان فرانسس پرداخت. این مطالعات بر نوشته‌های آینده‌ی او تأثیر عمیقی به‌جای گذاشتند. ساباتو در سال 1939 به مؤسسه‌ی فناوری ماساچوست منتقل شد. یک سال پس از آن به آرژانتین بازگشت و برای جبران هزینه‌های بورسیه‌ی تحصیلی، به تدریس در دانشگاه لا پلاتا مشغول شد. تا اینکه در سال 1945 طی تحولاتی درونی و همچنین برکناری از سمتش در دانشگاه در پی انتشار مقالات انتقادی‌اش، ارنستو ساباتو برای همیشه از دانشگاه کناره گرفت و به یک نویسنده و نقاش تمام‌وقت تبدیل شد.

در سال 1947 ارنستو ساباتو برای مدت کوتاهی با یونسکو همکاری کرد و در سال 1955 نیز سردبیری مجله‌ی «دنیای آرژانتین» را برعهده گرفت. سه سال بعد او به سِمت مدیریت روابط فرهنگی وزارت امور خارجه‌ی آرژانتین منصوب شد. سرانجام ارنستو آر ساباتو پس از تألیف چهار رمان و انتشار تعداد پرشماری مقاله، در روز سی‌ام آوریل سال 2011، دو ماه پیش از تولد صدسالگی‌اش، بر اثر ابتلا به برونشیت درگذشت. پس از مرگ ساباتو، نشریه‌ی اسپانیایی «کشور» از او به‌عنوان «آخرین نویسنده‌ی کلاسیک ادبیات آرژانتین» نام برد.

سیر نویسندگی ارنستو ساباتو

در سال 1941 ارنستو ساباتو اولین آثار ادبی‌اش را در مجله‌ی «تسئوس» منتشر کرد و در سال 1942، وارد همکاری با مجله‌ی نقد کتاب «سور» شد. ساباتو سپس در سال 1945، اولین کتابش که مجموعه مقالاتی در انتقاد از بی‌تفاوتی نسبت به اخلاق در علم و فرآیندهای غیرانسانی حاکم بر جوامع تکنولوژیک بود را تحت عنوان «یکی و کائنات (Uno y el Universo)» به انتشار رساند.

ارنستو ساباتو که به‌مرور زمان تفکراتی اومانیتسی و مواضعی آزادی‌خواهانه پیدا کرده بود، در سال 1948 اولین رمان خود را با نام «تونل» منتشر کرد. این رمان روان‌شناختی که با قواعد اگزیستانسیالیستی‌اش خیلی زود به یکی از بهترین کتاب‌های ارنستو ساباتو تبدیل شد، توجه نویسنده‌ی بزرگی چون آلبر کامو را نیز به‌شدت جلب کرد؛ تا آن‌جا که انتشارت گالیمور به‌ اصرار کامو ترجمه‌ی فرانسوی این اثر را به انتشار رساند. این کار موجب شد که رمان تونل، بیش از پیش مورد توجه قرار بگیرد و به بیش از ده زبان ترجمه شود. توماس مان، نویسنده‌ی شهیر آلمانی نیز ازجمله ادیبانی بود که نظر مثبت خود را نسبت به این رمان اعلام کرد.

رمان‌های «قهرمانان و گورها» نوشته‌شده در سال1961 و «فرشته‌ی ظلمت» تألیف‌شده در سال 1974، ازجمله دیگر آثار مهم و تحسین‌شده‌ی ارنستو ساباتو به‌شمار می‌آیند. از میان مهم‌ترین آثار غیرداستانی ارنستو ساباتو نیز می‌توان به «مردان و چرخ‌دنده‌ها (Hombres y engranajes)» در سال 1951، «ارتداد (Heterodoxy)» نوشته‌شده در 1953 و «پرونده‌ی ساباتو (El caso Sábato)» نوشته‌شده در سال 1956، اشاره کرد.

بهترین کتاب‌های ارنستو ساباتو

کتاب تونل (El Túnel): این رمان روایتگر زندگی یک مرد نقاش است، او با این فکر که دیگران از درک آثارش ناتوانند، گوشه‌گیری و انزوا را انتخاب کرده؛ تا اینکه در یکی از نمایشگاه‌‌هایش متوجه زنی می‌شود که مبهوت یکی از تابلوهایش شده و این آغاز ماجرایی تازه برای این نقاش است. ارنستو ساباتو در این اثر مهم از ادبیات آمریکای لاتین، به کاوش در مفهوم عشق می‌پردازد. با مراجعه به سایت یا اپلیکیشن کتابراه می‌توانید کتاب صوتی و الکترونیک تونل را دریافت کنید و از شنیدن یا مطالعه‌ی این رمان عاشقانه و متفاوت لذت ببرید.

کتاب فرشته‌ی ظلمت (The Angel of Darkness): ارنستو ساباتو در این رمان که آمیخته به روایت‌هایی از وقایع سال 1973 بوینس‌آیرس است، خودش را وارد داستان کرده و در کنار شخصیت‌های دیگر این کتاب در پی رسیدن به جایگاه واقعی‌اش در جهان و همچنین برای دستیابی به آرامش تلاش می‌کند.

کتاب قهرمانان و گورها (On Heroes and Tombs): قهرمان این رمان ساباتو، دختری‌ست به‌نام آلخاندرا که در یک خانواده‌ی ثروتمند بزرگ شده و گره خوردن سرنوشت او به زندگی سه مرد یعنی پدرش، نامزدش و دوست خانوادگی‌شان، ماجرایی تراژیک را رقم می‌زند.

جوایز و افتخارات ارنستو ساباتو

  • در سال 1945، کتاب «یکی و کائنات» برای ارنستو ساباتو جوایزی را از سوی شهرداری بوینوس‌آیرس و انجمن نویسندگان آرژانتین به ارمغان آورد.
  • صنعت ادبی فرانسه، رمان «فرشته‌ی ظلمت» را به‌عنوان بهترین کتاب خارجی سال 1976 معرفی کرد.
  • در سال 1984 جایزه‌ی سروانتس، معتبرترین جایزه‌ی ادبیات اسپانیایی‌زبان، به ارنستو ساباتو تعلق گرفت.

اقتباس‌های سینمایی از آثار ارنستو ساباتو

  • در سال 1952 لئون کلیمووسکی (León Klimovsky)، کارگردان آرژانتینی، با اقتباس از رمان تونل فیلمی با همین نام (El túnel) ساخت.
  • آنتونیو دروو (Antonio Drove)، کارگردان دیگری است که در سال 1988 با الهام از این رمان، فیلمی به نام تونل (The Tunnel) را روانه‌ی سینما کرد.
1