زندگی‌نامه و دانلود بهترین کتاب‌های سهراب سپهری

زندگینامه سهراب سپهری

سهراب سپهری (Sohrab Sepehri) اهل کاشان بود. او در 15 مهرماه سال 1307 در این شهر چشم به جهان گشود. پدربزرگش میرزا نصرالله خان سپهری را نخستین رئیس تلگراف‌خانه‌ی کاشان می‌دانند. پدرش، اسدالله، و مادرش، ماه‌جبین، هر دو اهل هنر و شعر بودند و شاید همین امر در رشد و بالندگی ادبی و هنری سهراب سپهری تأثیر فراوان گذاشت.

سهراب سپهری در کاشان در دبستان خیام و دبیرستان پهلوی تحصیل کرد و پس از آنکه دانش‌سرای مقدماتی پسران را به اتمام رسانید، در سال 1325 در اداره‌ی فرهنگ کاشان مشغول به کار شد. پس از دریافت دیپلم به تهران آمد و در دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت. هم‌زمان با تحصیل به استخدام شرکت نفت در تهران درآمد، اما هنوز یک‌ سال نگذشته بود که استعفا داد. در آذر 1333 در موزه‌ی اداره‌ی کل هنرهای زیبا شروع به کار کرد و همزمان به تدریس در هنرستان هنرهای زیبا نیز می‌پرداخت.

سیر انتشار آثار ادبی و هنری سهراب سپهری

نخستین مجموعه شعر سهراب سپهری با عنوان «زندگی خواب‌ها» در سال 1330 منتشر شد. او در سال 1332 از دانشکده‌ی هنرهای زیبا فارغ‌التحصیل شد و در چند نمایشگاه نقاشی در تهران شرکت کرد. دومین مجموعه‌ی شعر سپهری نیز در همان سال منتشر شد. سهراب سپهری در سال 1337 در اداره‌ی کل اطلاعات وزارت کشاورزی و در سال 1340 در هنرکده‌ی هنرهای تزئینی تهران به کار مشغول شد. مجموعه شعرهای «آوار آفتاب» و «شرق اندوه» در سال 1340 منتشر شدند. اشعار بلند «صدای پای آب» و «مسافر» به تاریخ 1356 در فصلنامه‌ی آرش به انتشار رسیدند؛ «حجم سبز» در 1356 منتشر شد که هفتمین مجموعه‌ی شعری سهراب سپهری و کامل‌ترین آن‌ها به شمار می‌آید. آخرین دفتر شعر سهراب سپهری با عنوان «ما هیچ، ما نگاه» در سال 1356 منتشر شد. این دفتر، زبانی پیچیده‌تر دارد. با بررسی شعر سهراب در این دفتر، تمایل فکری و روحی شاعر به یأس را مشهود می‌یابیم.

سهراب سپهری در طول زندگی‌اش به هندوستان، پاکستان، افغانستان، ژاپن و چین سفر کرد و به فرهنگ شرق علاقه‌ی وافری داشت. او مدتی در ژاپن زندگی کرد و حکاکی روی چوب را نیز در ژاپن آموخت. علاقه‌ی او به شعر کهن دیگر فرهنگ‌ها باعث شد تا دست به ترجمه‌ی تعدادی از اشعار کهن چینی و ژاپنی بزند. سهراب سپهری همچنین سفری به کشورهای اروپایی هم داشت. او تلاش کرد تا در این کشورها به ادامه‌ی تحصیل بپردازد. همچنین به تولید آثار هنری نیز می‌پرداخت و آن آثار را در نمایشگاه‌های نقاشی ارائه می‌کرد.

اسفند سال 1341 بود که سهراب سپهری از تمام مشاغل دولتی کناره‌گیری کرد و وقت خود را تماماً به تولید آثار ادبی و هنری اختصاص داد. علاوه بر آن، با سفر به کشورهای مختلف، درصدد بود تا با فرهنگ‌ها و جوامع گوناگون آشنا شود و در عین حال، مجالی برای عرضه‌ی آثار خود بیابد.

سهراب سپهری در سال 1358 به سرطان خون دچار شد. او برای درمان به انگلستان رفت اما میزان پیشرفت بیماری، ناگزیر او را از ادامه‌ی درمان ناکام گذاشت و موجب بازگشت او به تهران شد.

سهراب سپهری در غروب روز دوشنبه اول اردیبهشت سال 1359 در بیمارستان پارس تهران درگذشت. او در صحن امام‌زاده سلطان علی بن محمد باقر، در روستای مشهد اردهان، واقع در اطراف کاشان به خاک سپرده شده است.

بهترین کتاب‌های سهراب سپهری

کتاب مرگ رنگ: سهراب سپهری در دفتر شعری مرگ رنگ، که در سال 1330 به انتشار رسیده است، نشان می‌دهد که فضای اشعار احساساتی و خام ویژه‌ی دوران نوجوانی را پشت سر گذاشته و شعر و زبان نیمایی را بهترین شیوه‌ی بیان محسوب می‌کند.

کتاب زندگی خواب‌ها: کتاب زندگی خواب‌ها به سال 1332 منتشر شده است. در سال‌هایی که همه‌ی شاعران از خود رها شده و به فضای ملتهب جامعه می‌پیوستند، سپهری از جامعه برید و به خودش پناه برد...

کتاب آوار آفتاب: آوار آفتاب، منتشر شده در سال 1340، گام سهراب سپهری به پیش است و نشانه‌هایی از ویژگی‌های خاص زبانی و شعری‌ای که در اشعار متأخر او به چشم می‌خورند، برای اولین بار در این کتاب ارائه شده‌اند. اشعار آوار آفتاب، به حصول روشنایی و امید نوید می‌دهند.

کتاب شرق اندوه: نخستین جلوه‌های عرفانی شعر سپهری در شرق اندوه نمود پیدا می‌کند. غالب اشعار این مجموعه که در سال 1340 به انتشار رسیده است، حاصل توجه شاعر به دیوان شمس بوده است. منتقدین بسیاری بر این عقیده‌اند که سهراب سپهری در دوران نوشتن شرق اندوه، به چالش‌ها و نگرانی‌های فکری کمتری دچار بوده و بنابراین، مضامین عمیق و در عین حال ساده، راه خود را به شعر او پیدا کرده‌اند.

کتاب صدای پای آب: این مجموعه که در 1344 منتشر شده است، نشانه‌ای از دست یافتن شاعر به زبان شعری ویژه‌ی خود است؛ زبانی روان و بی‌آلایش و غنی‌ از تصاویر گوناگون. صدای پای آب، به لطافت و روانی آب است و تعابیر و استعاراتی که شاعر در آن ارائه می‌کند، بی‌شک این اثر را به یکی از زیباترین و گیراترین آثار ادبی معاصر بدل کرده است.

کتاب ما هیچ، ما نگاه: این کتاب، آخرین اثری است که از سهراب سپهری به انتشار رسید. او در اشعار این مجموعه درصدد است میان گذشته و حال، پلی بسازد و هرچند که به تأکید از انسان معاصر می‌خواهد تا در زمان حال و در اکنون زندگی کند، از تأثیر رویدادهای گذشته بر احوال انسان آگاه است و می‌خواهد این آگاهی را به مخاطب خود نیز منتقل کند.

سبک نگارش و دیدگاه‌های سهراب سپهری

اکثر قریب به اتفاق اشعار سهراب سپهری در قالب نیمایی سروده شده‌اند. تصویرسازی‌های اشعار او بکر و خلاقانه‌اند. او با نگاهی به آموخته‌هایش از فلسفه‌ی ذن، به سبکی ویژه‌ی خود دست پیدا کرد. حجم سبز را می‌توان نمونه‌ی تکامل یافته‌ی این سبک به شمار آورد. سهراب سپهری طبق عادت، دور از جامعه‌ی هنری آثارش را خلق می‌کرد. او برای خلوت کردن و تجربه‌ی حس تنهایی، قریه چنار و کویرهای کاشان را انتخاب کرده بود.

شعر سهراب سپهری تصویرگراست؛ سرشار است از تصویرهای بکر و تازه که به نرمی و لطافت بسیار بیان می‌شوند. کریم امامی، از دوستان نزدیک سهراب سپهری، در زمان حیات او، برخی از اشعارش را به انگلیسی ترجمه کرد. در سال 1375 ترجمه‌ی انگلیسی مجموعه‌های صدای پای آب و حجم سبز اثر اسماعیل سلامی و عباس زاهدی توسط انتشارات زبانکده منتشر شد. بعدها مترجمان دیگری نیز اشعار او را به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی، ایتالیایی و... ترجمه کردند. در سال 1371، کلارا خانیس اشعار منتخبی از دو کتاب حجم سبز و شرق اندوه را با نام «ما هیچ، ما نگاه» به زبان اسپانیایی ترجمه کرد. در سال 1375 منتخبی از اشعار سهراب سپهری توسط هنرمند ایرانی، جاوید مقدس صدقیانی به زبان ترکی استانبولی برگردان شد. در سال 1393 نیز گزیده‌ی اشعار او به نام «صدای پای آب» توسط ابتهاج نوایی به زبان کرواتی ترجمه و توسط انتشارات پرومته در کرواسی منتشر شد.

سهراب سپهری را می‌توان لطیف‌ترین شاعر معاصر ایرانی نامید چرا که به لمس بی‌واسطه‌ی زندگی و طبیعت دست زده بود و فارغ از روزمرگی‌ها و پدیده‌های فانی، به آنچه ورای زندگی ظاهری‌ست می‌اندیشید.