زندگینامه و دانلود بهترین کتاب‌های ژاک رانسیر

زندگینامه ژاک رانسیر

ژاک رانسیر (Jacques Rancière) در دهم ژوئن سال 1940 در الجزایر به‌ دنیا آمد. او در مدرسه‌ی عالی نرمال (École Normale Supérieure) در پاریس زیر نظر لوئی آلتوسر، فیلسوف مارکسیست ساختارگرا، فلسفه آموخت.

در سال 1965، ژاک رانسیر به کمک استادش آلتوسر و با همراهی اتین بالیبار، راجر استابله و پیر ماشری که از دیگر شاگردان آلتوسر بودند کتاب مهم «خوانش سرمایه (Reading Capital)» را تألیف و منتشر کردند. کتابی که شرحی بود بر یک نظریه‌ی مربوط به تاریخ که در آثار کارل مارکس دیده می‌شد.

ژاک رانسیر تا مدت‌ها همچون بسیاری از دانشجویان آلتوسر از اعضای فعال اتحادیه‌ی دانشجویان کمونیست بود، اما در مه‌ی سال 1968، بعد از قیام دانشجویان و کارگران در پاریس، با استادش به اختلاف نظر رسید. اختلافی که باعث جدایی علنی این استاد و شاگرد از یکدیگر شد. ژاک رانسیر اذعان می‌کرد تأکید آلتوسر بر ضرورت وجود یک پیشاهنگ یا رهبر روشنفکر با خیزش خودگرانِ مردم پاریس در تضاد است. او عقیده داشت کارگران بدون راهنمایی قشری که به‌عنوان نخبگان نظریه‌پرداز شناخته می‌شوند هم می‌توانند معنای ستم و آزادی را درک کنند.

به‌دنبال آن، ژاک رانسیر نظریه‌ی فیلسوفان غربی مبنی بر اینکه «کارگران قادر به تفکر جدی نیستند» را مورد بررسی قرار داد و در کتاب «فیلسوف و فقرایش» به بحث درباره‌ی این موضوع می‌پردازد که فلسفه‌ی غرب از زمان افلاطون تا به الان خودش را در تقابل مستقیم با کار یدی تعریف کرده است.

ژاک رانسیر در سال 1969 به‌عنوان استاد فلسفه وارد دانشگاه تازه‌تأسیس Centre Universitaire Expérimental de Vincennes شد. دانشگاهی که در حال حاضر آن را با نام دانشگاه پاریس 8 (Paris VIII) می‌شناسیم.

ژاک رانسیر با انتشار «درس آلتوسر (Althusser’s Lesson)» بیش از پیش رویکرد استاد سابقش را به نقد کشید. او در اواخر دهه‌ی 1970 به‌همراه روشنفکران جوانی مثل آرلت فارژ، جوآن بورل و ژنویو فرایس مجله‌ی Révoltes logiques را به راه انداخت و در آن بازنمایی‌های زندگی اجتماعی سنتی را زیر سؤال برد. ژاک رانسیر به‌موازات همین فعالیت‌ها، مطالعه‌ی آثار اتین کابه، فیلسوف فرانسوی، را شروع کرد و برای سفری هدفمند به آمریکا آماده شد.

ژاک رانسیر تا زمان بازنشستگی در دانشگاه پاریس 8 خدمت کرد. او همچنین در مدرسه‌ی دانش‌آموختگان اروپا در ساس‌فیِ سوئیس، فلسفه تدریس می‌کرد. او پدر رومن رانسیر اقتصاددان است.

بهترین کتاب‌های ژاک رانسیر

ژاک رانسیر یکی از پرکارترین فیلسوفان فرانسوی است که آثار بسیاری را تألیف و منتشر کرده است. در اینجا، شما را با تعدادی از بهترین کتاب‌های ژاک رانسیر آشنا می‌کنیم:

کتاب استاد نادان (The Ignorant Schoolmaster): ژاک رانسیر در کتاب استاد نادان، با استناد به نظریات ژان ژوزف ژاکوتو، نظریه‌پرداز فرانسوی قرن نوزدهم، استدلال می‌کند که هر انسانی، صرف‌نظر از سوابقش در آموزش و تدریس، می‌تواند با استفاده از تکنیک‌های آموزشی به دانش‌آموزان کمک کند تا توانمندی‌های فکری‌شان را کشف کنند و آن‌ها را بسط و بهبود دهند. او با کمک بازگویی ماجرای ژاکوتو که به‌اجبار به‌عنوان مدرس ادبیات فرانسه استخدام شده بود، خوانندگانش را به چالش می‌کشد تا به این درک برسند که «برابری» یک نقطه‌ی شروع است نه مقصد و اینکه آموزش نیز همچون آزادی به‌دست‌آوردنی است.

کتاب فیلسوف و فقرایش (The Philosopher and His Poor): ژاک رانسیر در کتاب فیلسوف و فقرایش، بعد از پرداختن به فلسفه‌ی مارکس و مارکسیسم، نظریه‌ی انتقادی‌اش را مطرح می‌کند. او با بررسی انتقادی نظریه‌های مارکس، ژان پل سارتر و پیر بوردیو ثابت می‌کند گونه‌هایی از علوم اجتماعی در عین حال که ظاهراً علیه سلطه‌گری‌اند، در باطن به کهن‌ترین اصل سلطه‌گری پایبندند.

کتاب کلام خاموش (Mute Speech): در این کتاب، ژاک رانسیر سعی دارد با رویکردی جدید به پرسش تکراری «ادبیات چیست؟» نگاه کند. برای همین او به‌جای ارائه‌ی تعریفی تازه از ادبیات، رجعتی می‌کند به لحظه‌ی شکل‌گیری این اصطلاح و با این کار، نظام سلسله‌مراتبی موضوعات ادبی و ژانرها را درهم می‌ریزد.

کتاب شب پرولترها (Proletarian Nights): این کتاب گواهی است بر ناامیدی‌ ژاک رانسیر از جنبش‌های چپ، حزب کارگری و سازمان‌های کمونیست و سوسیالیست فرانسه در کمک به جنبش دانشجویان و کارگران در سال 1968. او با رجوع به تاریخ و بررسی نشریات کارگری آشکارا نشان می‌دهد که پرولترها در طلب مالکیت ابزار نیستند، بلکه در تلاش‌اند مالکیت زمان را به‌ دست آورند.

کتاب بلا تار پس از پایان (Béla Tarr, the Time After): بلا تار و فیلم‌هایش در این کتاب برای ژاک رانسیر تبدیل به سوژه شده است. او بی‌هیچ مقدمه‌چینی‌ای، به‌سراغ بررسی درون‌مایه‌های این کارگردان مجار می‌رود و جهان‌بینی‌ها و تفکرات سیاسی، جامعه‌شناختی و هستی‌شناسانه‌ی تار را موشکافی می‌کند تا درنهایت به رویکرد خودش درباره‌ی هنر سینما برسد.

سبک نگارش و دیدگاه‌های ژاک رانسیر

بن‌مایه‌ی اصلی فلسفه‌ی سیاسی و آموزشی ژاک رانسیر تأکید بر برابری بنیادین است. کار او ریشه در نقد نظریه‌ی برابری‌طلبانه‌ی آلتوسر و سایر نظریه‌پردازان برجسته‌ی فرانسوی به‌ویژه ژان‌ پل سارترِ فیلسوف و پیر بوردیوی جامعه‌شناس دارد. ژاک رانسیر بعد از چاپ اولین کتابش در سال 1965، به‌شکل گسترده‌ای در حوزه‌های مختلفی از جمله فلسفه، تاریخ، سیاست، مطالعات ادبی، مطالعات فیلم، آموزش و زیبایی‌شناسی فعالیت داشته است، اما بخش زیادی از شهرت امروزش را مدیون کارهایش در زمینه‌ی سیاسی و زیبایی‌شناسی و قلم زدن در این دو حوزه است.

ژاک رانسیر از آغاز دهه‌ی 1990 پروژه‌ای را در باب رابطه‌ی هنر و سیاست آغاز کرد. این پروژه که با نام «استتیک رانسیر» شناخته می‌شود، پیوندهای نادیده میان هنر و سیاست را تحلیل می‌کند. از نظر نویسنده‌ی کتاب «استتیک و ناخرسندی‌هایش (Aesthetics and Its Discontents)»، همان‌طور که هنر برهم‌زننده‌ی امر حسی است، سیاست نیز بیش از آنکه به معنای تلاش برای کسب قدرت باشد، عاملی است برای درهم ریختن نظم اجتماعی.

از ژاک رانسیر گاهی به‌عنوان فیلسوف پسامارکسیست یاد می‌کنند و نوشته‌هایش را شبیه به آثار هم‌عصران چپ‌گرایش، مثل آلن بدیو و اتین بالیبار، می‌دانند.

ژاک رانسیر از نگاه دیگران

در سال 2006، تئوری زیبایی‌شناسیِ ژاک رانسیر به یک نقطه‌نظر مرجع در هنرهای تجسمی بدل شد. سگولن رویال، سیاست‌مدار و نامزد سابق ریاست‌جمهوری فرانسه، نویسنده‌ی کتاب استاد نادان را به‌عنوان فیلسوف موردعلاقه‌اش معرفی کرد.

از میان روشنفکرانی که تحت‌ تأثیر ژاک رانسیر قرار گرفته‌اند می‌توان به گابریل راکهیل اشاره کرد. ریتا فلکسی، نویسنده و منتقد ادبی، هم از رانسیر به‌عنوان پیشرو مهمِ پروژه‌ی پسانقد در مطالعات ادبی نام برد.