نقد، بررسی و نظرات کتاب برادران کارامازوف: جلد اول - فئودور داستایوفسکی

یه شاهکار کامل و بی نقص که مطالعه اون باید به شدت توصیه بشه ممنون از ارائه این کتاب
ممنون از تیم کتابراه

فرهنگ روسیه با فرهنگ ما ایرانیا اصلا به هم نمیخوره و شباهتی نداره و این کتاب و آثار دیگر داستایفسکی مانند ابله و جنایت و مکافات، مارو علاوه بر لذت خوندنشون و شناخت داستایفسکی، با فرهنگ مردمان روس هم آشنا میکنه و این خیلی خوبه.

کتاب برادران کارامازوف آخرین اثر فئودور داستایفسکی است. از این رو، تمام انرژی و شور آخرین کلمات نویسنده بزرگ روس در آن کاملا مشهود است.

شاهکاری از ادبیات کلاسیک که مضمون آن، همین حالا هم پرسش‌های زیادی در ذهن برمی انگیزد و ما را به فکر فرو می‌برد و
اجرای آقای سلطانزاده بسیار خوب است

ترجمه روان تری را نسبت به سایر ترجمه‌ها مشاهده کردم.

با سلام، اگر در خوندن جلد اول کتاب حس خستگی بهتون دست داد توصیه میکنم جلد دوم رو نخونید و خلاصه داستان رو از کسی جویا بشید، چون چنانچه جلد اول کتاب رضایتی به شما نده (حتی اگه مثل من با حذف یا تندخوانی تمومش کنید) کلی وقت تلف میکنید که نتیجه داستان رو بدونید و با یک پایان باز مواجه میشید و در آخر پشیمون هستید از وقتی ک صرف خوندنش کردید. به عقیده من وقتی کتابی این همه به شرح و تفسیر عرفان و مذهب اون هم در قالب شخصیت پردازی و از دید شخصیت‌های داستان و یا بطور کلی جزئیات میپردازه حداقل انتظار خواننده این هستش که در پایان تکلیفش با ماجرا مشخص بشه، دیگه انقدر ذهن خسته هست که حوصله نظریه پردازی و پایان سازی برای خواننده نمیمونه.

قلم داستایوسکی رو دوست دارم. تقریبا قلمی شبیه امیلی برونته دارد شخصیت‌ها را کاملا عریان و خالص در صحنه‌ها نقش می‌دهد...

اوج لذت و شدت و بلوغ و خدا و بیخدایی در این کتاب

تا ۹۰ صفحه اول که کلافه شدم معلوم نیست کتاب عرفانی فلسفی یا رمان
فعلا که اعصابم نکشید ادامه بدم

در مورد بطن داستان که خیلی برپایه سلیقه و حوصله افراد وابسته است و ممکنه من این کتاب و دوست داشته باشم و فردی دیگه خیر. بیشترین چیزی که دوست دارم یادآور شوم بیشتر روی ترجمه این کتاب متمرکز شده است.
سه ترجمه‌ از این کتاب مطالعه کردم:
۱. ترجمه صالح حسینی ‌که بشدت سخت خوان با متنی به دور از هرگونه انعطاف که از خواندن‌اش هیچ لذتی نبردم، داستان به اندازه کافی طولانی هست و این ترجمه به طولانی بودن آن دامن زد
۲. ترجمه پرویز شهدی که به نسبت ترجمه خوبی بود
۳. ترجمه احمد علیقلیان که خیلی خیلی خیلی ترجمه روان و خوبی بود که خیلی به من در خوانش سریع کتاب کمک کرد و نیمی از لذتم از ترجمه خوب ایشان سرچشمه می‌گیرد.
پیشنهاد من برای ترجمه (پرویز شهدی و بیشتر احمد علیقلیان هست).
ادبیات روسیه، ادبیاتی طولانی است که بشدت اتفاقات و ریزه کاری‌های داستان وابسته به گفت و گو‌های صورت گرفته بین شخصیت‌های اصلی و فرعی است و این ممکنه برای برخی لذت بخش و برای برخی کسل کننده و آزار دهنده باشه.
داستایوفسکی برخلاف تولستوی دلیل طولانی بودن داستان‌ها و رمان هایش تمرکز بر روان و درون لایه به لایه شخصیت‌ها است درحالی که تولستوی بشدت به جزئیات مکان می‌پردازد.
بطور کلی با آگاهی وارد مسیر خوندن ادبیات روسیه بشوید و بدانید ترجمه مهم‌ترین دلیل است برای شما که آیا کششی در امتحان کردن و خواندن کتاب‌های بیشتر در این ادبیات در شما هست یا خیر
اگر با ترجمه خوب مواجهه بشوید اون شروعی برای خواندن و لذت بردن است و اگه ترجمه بدی بخرید آن کتاب میشه اولین و آخرین کتاب که از آن نویسنده و از آن ادبیات خواندید.

بسیار عالی و قابل توصیه به همه برای مطالعه

این کتابو باید چند بار بخونی چون با هر بار خوندن میفهمی که دفعه قبل خیلی کم درک کردی کتابو. کتاب سنگینیه ولی بخونید حتما.

خیلی خوب بود فقط یکم حوصله میخواد

خسته کننده هست. اینجا حالت گوینده بودن داستان رو کسل‌کننده کرده.

بعنوان کسی که عاشق قلم داستایوفسکی هست توصیه میکنم دانلود کنید و لذت ببرید

عالی بسیار تاثیر گذار

بسیار رمان قوی و با صلابته

عالی بود، واقعا لذت بردم، یه نگاه متفاوت به زندگی

سلام بنظرم این کتاب برای بعضی خواننده‌ها حوصله سر بر باشه کسانی که دنبال هیجان و داستان سر راست و از اینجور چیزا طرف این کتاب نروند