معرفی و دانلود کتاب آ

معرفی کتاب آ

کتاب آ جدیدترین اثر لیلا صادقی، رمانی جذاب و با فرمی متفاوت است که برش کوتاهی از زندگی شخصیت نمادین و خیالی آ و برخورد او با کسانی که حرف آ در زندگی‌شان تأثیر دارد را روایت می‌کند.

دربارۀ کتاب آ:

این داستان علاوه بر خلق مضامین جدید، به ایجاد نوآوری‌های قابل تأملی در زمینه فرم و صورت نائل آماده است؛ همچون روایت یک داستان در قالب یک فرهنگ لغت و ذیل مدخلی مشخص، لیلا صادقی هر شخصیت را همچون یک واژه تعریف می‌کند. رمان کوتاه آ، روایتگر برشی از زندگی شخصیتی با همین نام است. آ ناگهان خود را در ازدحام و شلوغی یک میدان که نام آن هم آ است می‌بیند؛ در همین حین او به شخصیت‌های متفاوتی برمی‌خورد و داستان به نحوی پیش می‌رود که آ شخصیت اصلی داستان، خود را به مرور و در خلال روایت داستان شخصیت فرعی می‌بیند و آن شخصیت‌های فرعی به مرکز توجه تبدیل می‌شوند.

روایت‌های به ظاهر غیرمربوطی در طول داستان از شخصیت‌های مختلف بیان می‌شود که قصۀ همگی‌شان ارتباط تنگاتنگی با نام آن‌ها و حرف آ دارد. این داستان نمادین دردها، معضلات اجتماعی و دغدغه امروزی بشر را به طرزی نوآورانه و شگفت‌انگیز بیان می‌کند. قدرت داستان‌نویسی و میزان تأویل پذیری این اثر به حدی است که بارها و بارها می‌توانید این داستان جذاب را بخوانید و هر بار خوانشی متفاوت از آن داشته باشید.

نکوداشت‌های کتاب آ:

- ردیابی نقاط مشترک در آدم‌ها (نرگس نظیف)
- داستان آ نمایانگر نوعی وحدت وجود است. (شهناز عرش اکمل)
- استفاده از فرهنگ لغت برای حل جدول کلمات متقاطع. (جواد پویان)
- پرواز یک پروانه از بالا به پائین. (پریسا اختیاری)

کتاب آ به چه کسانی توصیه می‌شود؟

خواندن این کتاب به تمامی علاقمندان ادبیات داستانی و دوستداران داستان‌های نوآورانه و خلاق پیشنهاد می‌شود.

با نویسنده کتاب آ بیشتر آشنا شویم:

لیلا صادقی، داستان‌نویس، شاعر، پژوهشگر ادبی، مترجم و منتقد، فروردین سال 1356 در تهران چشم به جهان گشود. او که دانش‌آموخته رشته ادبیات فارسی از دانشگاه علامه طباطبایی‌ست، تحصیلاتش را در زمینه مترجمی زبان انگلیسی ادامه داد و در سال 1388 توانست مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشتۀ زبانشناسی همگانی از همان دانشگاه اخذ کند. این نویسندۀ خلاق و خوش استعداد در سال 1394 موفق به دریافت مدرک دکتری از دانشگاه تهران شد. صادقی نخستین کتابش را به نام «ضمیر چهارم شخص مفرد» در سال 1379 منتشر کرد و پس از آن دو اثر دیگرش را به نام‌های «وقتم کن که بگذرم» و «اگه اون لیلاست، پس من کی ام؟!» یک سال بعد به چاپ رساند. خلاقیت انکارناپذیر و سبک خاص نویسندگی وی سبب شد تا مورد تحسین و توجه بسیاری از منتقدان واقع شود. صادقی افتخار نامزد شدن برای دریافت جایزه جلال آل احمد در بخش نقد ادبی را در کارنامۀ خود دارد.

در بخشی از کتاب آ می‌خوانیم:

پروانه همیشه با چشم‌های باز خواب می‌بیند و این خواب‌های باز روز به روز ترسناک‌تر می‌شوند. البته نه این‌که کسی پایش را با اره ببرد یا بمبی توی زیرزمین خانه‌اش منفجر شود. خواب‌های ترسناک درباره‌ی اتاقی که کوچک است و درش را قفل کرده باشند و چراغش هم سوخته باشد و بعد بگویند یا فقط خودت زنده می‌مانی یا کسی که بیشتر از هر چیز دوستش داری. انتخاب کن!

پروانه خودش را می‌بیند که یک چاقوی دسته‌بلند توی دست راستش گرفته و سعی می‌کند با نوک چاقو یکی از رگ‌های دست چپش را ببوسد تا مجبور به این انتخاب نشود. از پنجره‌ی کوچک اتاقش مدام بیرون را می‌پاید. آن‌قدر بیرون از اتاقش سوت‌وکور است که حتا نمی‌تواند منتظر کسی باشد برای آن‌که نگذارد لب چاقو به رگ برسد. چاقو را می‌گذارد کنار تختش. به دیوارها دست می‌کشد که چراغ دیگری پیدا کند. این تاریکی از کوچکی اتاق هم تاریک‌تر است. کوچکی اتاق از بی‌در بودنش تنگ‌تر. با خودش فکر می‌کند که اگر این اتاق در ندارد، پس از کجا توانسته بیاید توی اتاق؟ اصلا یادش نمی‌آید. همیشه فکر کرده که حتمن دری بوده. حتی کاشی به کاشی زمین را گشته و هیچ‌کدام از کاشی‌ها هیچ‌وقت لق نبوده‌اند. همه‌اش تقصیر همین چاقو است. از وقتی که سروکله‌اش پیدا شده، همه‌ی کابوس‌ها و دردهایش را خواب می‌بیند. همه‌ی زندگی‌اش. همه‌ی دار و ندارش. به فکر سوراخ کردن دیوار می‌افتد. گاهی هم به فکر کندن زمین. اما فکر می‌کند از کجا معلوم که بیرون از اتاق بهتر از اینجا باشد. به فکر سوراخ کردن مغزش می‌افتد. تیراژ خبرها در مغزش از بالا به پایین ردیف می‌شوند.