معرفی و دانلود کتاب افسانه‌ی دنیای ملوک

معرفی کتاب افسانه‌ی دنیای ملوک

پیرمردها و پیرزن‌های قوم بختیاری به افرادی که چهره‌ی عبوس و نازیبا دارند،‌ «چِنوّی» و به افرادی با صورت‌های زیبا، پوست روشن و شخصیت آرام، «مِنوّی» می‌گویند! کتاب افسانه‌ی دنیای ملوک نوشته حسن سلطانی داستانی درباره‌ی پسرکی مرموز با پوستی روشن است. اثر نامبرده بازآفرینی‌شده‌ی یک داستانی کهن از افسانه‌های عامیانه قوم بختیاری است.

درباره‌ی کتاب افسانه‌ی دنیای ملوک

اگر دنیا را بدون وجود افسانه‌ها و قصه‌ها تصور کنیم، کسل‌کننده و خالی از هیجان می‌شود! به‌همین‌دلیل افسانه‌ها، داستان‌های شاه و پریان و اتفاقاتی که رخ دادنشان در دنیای واقعی محال است،‌ به پرطرفدارترین نوع داستان‌ها و قصه‌ها تبدیل شده‌اند. هر یک از اقوام ایرانی مجموعه‌ی جذاب و بی‌نظیری از این داستان‌های قدیمی و افسانه‌های عجیب را سینه‌به‌سینه با خودشان همراه کرده‌اند و نسل‌به‌نسل آن را منتقل می‌کنند. ازجمله غنی‌ترین اشکال افسانه و داستان‌های محلی، از دل حافظه‌ی تاریخی قوم بختیاری سرچشمه می‌گیرد. داستان‌هایی که ریشه در ادبیات فولکلوریک این قوم دارد و خواندن و شنیدن آن برای هر کسی جذاب است.

کتاب افسانه‌ی دنیای ملوک نوشته‌ی حسن سلطانی داستان کودک زیبایی را روایت می‌کند که در نزدیکی یک روستا رها شده و پیدا شدن او توسط یکی از اهالی‌ ده،‌ اتفاقات جدیدی را رقم می‌زند. همه مردم روستا دوست دارند بدانند که این کودک از کجا آمده و دلیل زیبایی و پوست روشنش چیست. سرانجام پیرمردی که کودک را پیدا کرده است، به راز او پی می‌برد و داستان به اوج هیجان خود می‌رسد!

این رمان برگرفته از افسانه‌های کهن قوم بختیاری است که با ادبیاتی خاص و جذاب به رشته تحریر درآمده و بازنویسی شده است. با خواندن این اثر می‌توانید خودتان را به یک افسانه‌ی عامیانه‌ی قدیمی زیبا مهمان کنید و از آن لذت ببرید.

کتاب افسانه‌ی دنیای ملوک برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این کتاب برای همه‌ی نوجوانانی که به داستان‌های کهن اقوام و افسانه‌های قدیمی علاقه‌مندند،‌ لذت‌بخش خواهد بود.

در بخشی از کتاب افسانه‌ی دنیای ملوک می‌خوانیم

روزها و ماه‌ها گذشت اما کسی سراغی از گم‌شده نگرفت. آسردار آن‌قدر سرگرم این ماجرا شد که قید رفتن به تاراز و سرکشی به چوپانان را زد. آوازه کودک پیدا شده کم‌کم به دیگر طوایف قوم‌ و خویش ایل آسردار رسید. بزرگان دیگر طوایف که وصف کودک را شنیده بودند، هر کدام به بهانه‌ای خدمت آسردار می‌رسیدند تا خود از نزدیک، کودک پریچهره را ببینند.

به خواست ارفناز خانم از بیم چشم‌زخم کودک، روزی چندبار اسفند دود می‌کردند. دی ارفناز خانم در این مدت لحظه‌ای از بچه جدا نمی‌شد و شب‌ها او را در آغوش خود می‌خواباند. هر روز یک نوع غذای رایج آن منطقه را می‌پختند تا شاید بچه به خوردن غذا راغب شود؛ اما او جز آب، شیر و عسل و مقدار کمی آب‌میوه، چیزی دیگر نمی‌خورد.

با فرارسیدن پاییز و سرد شدن هوا مانند همه ساله، چوپانان و خانوادهای‌شان از ارتفاعات تاراز به دامنه‌های پایین‌تر کوهستان کوچ کردند و برای تهیه بعضی اقلام مورد نیاز خود، با ساکنین آبادی بنه‌وار مراوده بیش‌تری پیدا کردند. آنان از اتفاقاتی عجیب و مرموزی می‌گفتند که تابستان، پایین صخره قله‌سنگی بَردمه رخ داده و مدت‌ها باعث رعب ‌و وحشت آن‌ها و دام‌های‌شان شده بود. درواقع پیدا شدن پریچهر مصادف با زمان وقوع آن حوادث بود.

عشایر و چوپانان شنیده بودند، آسردار در راه تاراز، کودکی زیبا و مادیانی عجیب پیدا کرده. اما ربط این کودک با اتفاقات ارتفاعات بالای بردمه را نمی‌دانستند ولی آسردار که دانا و از فهم بالایی برخوردار بود و با داشتن این توانایی‌ها شورای طایفه او را به کلانتری برگزید، حتم داشت همه‎ی این اتفاقات به هم ربط دارند.