معرفی و دانلود کتاب بی‌خداحافظی برو

معرفی کتاب بی‌خداحافظی برو

فاش شدن یک راز می‌تواند آدمی را از درون متلاشی کند و به هم بریزد؛ درست همانند اتفاقی که برای قهرمان اصلی کتاب بی‌خداحافظی برو رخ می‌دهد. سارا کریم‌زاده در نخستین رمانش، روزهای تنهایی یک زن و تلاش او را برای شروع زندگی دوباره به تصویر می‌کشد.

درباره کتاب بی‌خداحافظی برو

هاله شخصیت اصلی داستان، زنی است که با برملا شدن یک راز سربه‌مهر به حقیقت تلخی پی می‌برد. او طی ماجرایی متوجه عدم علاقه مرد زندگی‌اش به خود می‌شود و این دوست نداشتن او را مجاب می‌کند تا از جهان اطرافش بگریزد.

سکانس ابتدایی رمان بی‌خداحافظی برو در خانه‌ای نقلی و کوچک روی می‌دهد و شما شاهد رابطه‌هایی خواهید بود که شخصیت اصلی با عناصر جدید زندگی‌اش از جمله انسان‌ها و اشیا برقرار می‌کند. او که از رازی هولناک مطلع شده قصد دارد یکتا بودنش را به خود و محیط پیرامونش به اثبات برساند. اما یک باران سیل‌آسا و گودالی فرورفته در زمین می‌تواند تغییردهنده بسیاری از چیزها باشد و اعتمادی هم به زمین سست نیست.

نویسنده تلاش کرده با رویکرد داستان‌گوی خود، رمانی جذاب و پرکشش بیافریند که بیش از هر چیز شما را مجذوب خود کند. او سعی کرده این کار را با ساختن روایتی پرماجرا و افرادی منحصربه‌فرد که به زندگی شخصیت اصلی رمان وارد می‌شوند و غیبت مردی که گویی حضور دارد اما همسرش را دوست ندارد، انجام بدهد. سارا کریم‌زاده با اتکا به همین نکته قهرمان داستانش را در شرایطی می‌گذارد که باید تصمیم بگیرد و به همگان نشان دهد که می‌تواند زندگی‌اش را از نو بسازد.

رمان بی‌خداحافظی برو داستانی زنانه با درون‌مایه شکست و ناکامی در زندگی مشترک دارد، مضمونی بسیار مهم که امروزه در جامعه ایران فراوان به چشم می‌خورد.

هاله که قهرمان اصلی داستان است، نه زنی معمولی و عزلت‌گزین و فرورفته در غار تنهایی خود است و نه زنی پرهیاهو و عجول که دست به اقدامات عجیب می‌زند. او پس از فهمیدن راز همسرش باز هم سفت‌ و سخت به زندگی می‌چسبد و تلاش می‌کند آن را از نو بسازد و بنا کند.

کتاب بی‌خداحافظی برو رمانی خواندنی با خوانشی خوش‌آهنگ و یک‌دست است که تحول و دگرگونی را در شخصیت اصلی داستان نشان می‌دهد، زنی که تنها می‌خواهد زندگی کند و هیچ‌گونه توقع و انتظار نامعقول و عجیبی ندارد.

خواندن کتاب بی‌خداحافظی برو به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

اگر به رمان‌های زنانه و رئال علاقه‌مند هستید، این کتاب را از دست ندهید.

در بخشی از کتاب بی‌خداحافظی برو می‌خوانیم

ذهنش خالی شده بود. به تنها کسی که فکر می‌کرد خودش بود. مرد با همه‌ی چیزهای اندکی که از او باقی مانده بود توی همان یک دقیقه دور شده بود، دود و به هوا رفته و فراموش شده، بی‌اهمیت. اما خودش هر لحظه توی سر خودش بزرگ‌تر می‌شد؛ خالی، بی‌معنا، نابخشودنی و در‌عین‌حال ناگزیر. جنازه‌ی سنگین بی‌اندازه بزرگی که محکوم است تا پایان عمر به دوش بکشد، همراه خودش این‌طرف و آن‌طرف ببرد، به دیگران معرفی‌اش کند، به جایش لبخند بزند، از طرفش بگوید که چه فکر می‌کند و برنامه‌اش برای فردا، یک ماه دیگر، صد سال دیگر چیست و چرا.

چند دقیقه گذشت، نمی‌دانست. از جا بلند شد. کلید را توی قفل چرخاند. دستگیره را فشار داد. دستگیره، نرم‌، خیلی سبک‌تر از همیشه پایین ‌رفت، انگار دستی از غیب کمکش کرده باشد. لای در که باز شد دست مرد را آن‌طرف در، روی دستگیره دید و آخرین جمله‌ی مرد را شنید؛ «در رو باز کن، الان می‌آم پیشت.» در کاملاً باز شد. دو طرف در، دست‌ها روی دستگیره، یکی توی تاریکی راهرو، یکی توی روشنایی خانه، روبه‌روی هم ایستاده بودند. به‌هم نگاه کردند. هاله دست دراز کرد و دسته‌کلید مرد را از گیره‌ی جاکلیدی برداشت. مرد پرسید «حرف‌هام رو شنیدی... آره؟» هاله جوابی نداد. مرد باز پرسید «همه‌چیز رو فهمیدی؟ بالاخره فهمیدی؟!» هاله باز جواب نداد. مرد چرخید که برگردد توی خانه و داد زد «خیلی خنگی! می‌دونستی؟!»