معرفی و دانلود کتاب تا بهشت: خاطرات شفاهی انقلاب اسلامی در منطقه رودبار دامغان

معرفی کتاب تا بهشت: خاطرات شفاهی انقلاب اسلامی در منطقه رودبار دامغان

کتاب تا بهشت: خاطرات شفاهی انقلاب اسلامی در منطقه رودبار دامغان نوشته‌ی محمدمهدی عبدالله زاده، اولین فعالیت رسمی حوزه هنری استان سمنان جهت ثبت و ضبط اسناد و خاطرات مردم دلیر استان سمنان در دوران انقلاب اسلامی و روزهای هشت سال دفاع مقدس است.

دوران انقلاب اسلامی ایران و هشت سال دفاع مقدس دو رویداد منحصر به‌ فرد از آن ملت سرافراز ایران اسلامی در قرن حاضر است که تحت رهبری‌های داهیانه بنیان‌گذار انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی (ره) و در ادامه بیرق‌‌داری مقام معظم رهبری، همچنین با تکیه بر ایمان به ذات احدیت و مبارزه با استبداد و زورگویی رقم خورد و جهانیان را مبهوت قدرت ملتی نمود که تنها سلاحشان قدرت ایمان، وحدت و یکپارچگی بود.

ناگفته‌های بسیار زیادی از رشادت‌های مردم غیور ایران اسلامی در خصوص دوران انقلاب اسلامی و روزهای دفاع مقدس در قلب‌های مبارزان، فعالان، رزمندگان و ایثارگران آن روزهای مقدس، باقی مانده است. در این میان هر روز که دیرتر به جمع‌آوری این ناگفته‌ها اقدام کنیم، بیشتر گرد فراموشی بر خاطرات ارزشمند این یادگاران دفاع مقدس خواهد نشست.

دفتر فرهنگ و مطالعات پایداری حوزه هنری استان سمنان از شروع فعالیت خود تا امروز اقدام به چاپ خودنوشت‌های مرتبط با این دو رویداد بزرگ به شرط رعایت استانداردها و نیز همخوانی با اهداف و سیاست‌های کلان این نهاد، نموده است.

در بخشی از کتاب تا بهشت: خاطرات شفاهی انقلاب اسلامی در منطقه رودبار دامغان می‌خوانیم:

کمی که جلوتر رفتیم و به مقابل آسیاب قدیمی رسیدیم، همچنان من در صف جلو بودم که صدای شلیک گلوله بلند شد تا آن زمان صدای شلیک گلوله را نشنیده بودم. من نگاه کردم، دیدیم محمدرضا غریب‌ بلوک 34 که در کنار من بود به زمین افتاد. خودم را کنار دیوار کشیدم. دو نفر از بالای پشت بام تیراندازی می‌کردند. یکی از آن‌ها کلت در دست داشت و دیگری تفنگ دو لول. مردم متفرق شدند ولی هنوز از روی پشت بام صدای تیراندازی می‌آمد. برادران قدرت‌الله جلالی، سید علی مطهری و محمدرضا گیلان برای متوقف کردن تیراندازی از در پشت خانۀ آن‌ها وارد راه پله شدند تا بالای بام رفتند که خلع سلاحشان کنند. کمی که گذشت آن‌ها قدرت‌الله جلالی را از پشت مورد اصابت قرار دادند و او از پله‌ها پایین افتاد. برادر قدرت، حاج عبدالله جلالی او را به دوش گرفت و به طرف بهداری دوید. بیشتر داد می‌زدند: «کشتند، کشتند!» و اشک‌هایش جاری شده بود. مردم که این صحنه را دیدند به شدت عصبانی شدند و خانۀ آن‌ها را به آتش کشیدند.

بهداری آمبولانس نداشت. پیکر خون‌ آلود قدرت‌الله را درون جیپ نورالله سفیدیان گذاشتند تا به دامغان ببرند. طولی نکشید که آن‌ها برگشتند و خبر دادند که قدرت‌الله شهید شده است.

بعد از ظهر پدر قدرت‌الله او را غسل داد و همه‌اش می‌گفت: «خدا را شکر که پسرم عاقبت به خیر شد!» برادر او هم می‌گفت: «صبح قدرت‌الله گفته بود، غسل شهادت کرده‌اید که می‌خواهید در تظاهرات شرکت کنید؟»

بعداز ظهر همان روز پس از تشیع جنازۀ بسیار با شکوه، شهید را در جوار امام‌زاده دیباج به خاک سپردند.

حجت‌الاسلام سیدمحسن دیباجی از مجروح شدنش در روز 17 دی چنین می‌گوید:

آن روز من کودکی نه ساله بودم. مثل بقیۀ کودکان در تظاهرات شرکت کرده بودم. وقتی تیراندازی شروع شد، برگشتم و شروع به دویدن کردم. کمی که گذشت احساس کردم چکمۀ پای چپم پر از آب شده است. نشستم تا آن را خالی کنم.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
مقدمۀ مؤلف
دیباج در یک نگاه
رودبار دامغان
چهارده و کلاته در مرآت البلدان
شهر دیباج
چشمه‌ها
آثار قدیمی و تاریخی
خاطرات شفاهی انقلاب اسلامی در دیباج (چهارده)
ماه رمضان 1357 در چهارده
محرم 1357 در چهارده
روزشمار پیروزی انقلاب از 17 دی در چهارده
خاطرات شفاهی انقلاب اسلامی در تویه‌ رودبار
خاطرات شفاهی انقلاب اسلامی در کلاته ‌رودبار
نقش آیت‌الله محقق در بیداری مردم کلاته
خاطرات شفاهی انقلاب اسلامی در آستانه
خاطرات شفاهی انقلاب اسلامی در روستای آهوانو