معرفی و دانلود کتاب تمام خواستگاران من: روایات واقعی از خواستگارانی که در زندگی هر دختری ورود پیدا می‌کند

معرفی کتاب تمام خواستگاران من: روایات واقعی از خواستگارانی که در زندگی هر دختری ورود پیدا می‌کند

کتاب تمام خواستگاران من، روایتی جذاب و گاهی اوقات بامزه از تجربه‌های شخصی نویسنده از خواستگارانش را پیش روی خواننده قرار می‌دهد. سکینه رحمانی، نویسنده‌ی کتاب، با توضیح تجربه‌هایی که از خواستگارانش داشته، به خواننده‌ی این اثر کمک می‌کند تا دیدگاهی عمیق‌تر و آگاهانه‌تر درباره‌ی ازدواج پیدا کند.

درباره‌ی کتاب تمام خواستگاران من

کتاب تمام خواستگاران من، روایتی صادقانه از تجربه‌های شخصی نویسنده در برخورد با خواستگارانش است. سکینه رحمانی، نویسنده‌ی کتاب، با رویکردی دقیق و بی‌پروا، فرازوفرودهایی که با خواستگارانش داشته را در این اثر به رشته‌ی تحریر در آورده است. مطالعه‌ی این فرازوفرودها، به خواننده کمک می‌کند تا با جنبه‌های مختلف خواستگاری و اتخاذ تصمیم صحیح درباره‌ی ازدواج،‌ آشنا شود. لحنی خودمانی و صمیمی کتاب به همذات‌پنداری بیشتر خواننده با رحمانی منجر می‌شود.

مطالب کتاب تمام خواستگاران من با توضیحاتی درباره‌ی اهمیت ازدواج به‌عنوان امری متعالی آغاز می‌شود. رحمانی، ازدواج را بهترین راه برای پاسخ به نیازهای روحی و جسمی انسان در مسیر رسیدن به کمال می‌داند. مولف، این اثر را با هدف آشنایی دختران با خواستگاری و ازدواج و همچنین تغییر نگاه خانواده‌ها و پسران به تشکیل خانواده نگاشته است. نویسنده، دختری مشکل‌پسند بوده و سخت‌گیری‌های زیادی در خواستگاری و ازدواج به‌‌ خرج می‌داده است. مطالعه‌ی چالش‌ها، سوء‌تفاهم‌ها و نکته‌های ظریف خواستگاری در این کتاب، دیدگاه خواننده را درباره‌ی خواستگاری گسترش می‌دهد تا با نگاهی واقع‌بینانه، مراحل خواستگاری را در پیش بگیرد.

کتاب تمام خواستگاران من را انتشارات یمام، چاپ و روانه‌ی بازار کرده است.

کتاب تمام خواستگاران من برای چه کسانی مناسب است؟

دختران و پسران جوان به‌عنوان مخاطب‌های اصلی کتاب حاضر شناخته می‌شوند.

در بخشی از کتاب تمام خواستگاران من: روایات واقعی از خواستگارانی که در زندگی هر دختری ورود پیدا می‌کند می‌خوانیم

پاییز سال 88 بود. یکی دیگر از همکارانِ رابط در ازدواج، شخصی را معرفی کرد به نام امیر که متولد 61 بود و در اداره کشاورزی کار می‌کرد. کاردانی گرافیک رایانه داشت. مشخصات مرا هم به خانواده‌اش داد و قرار شد مادرش و خواهرش به خانه‌ی ما بیایند.

آمدند و بسیار هم ماندند و حرف زدیم، اما گویا بیش از اندازه بنده را شر و شور حس کرده بودند و گفتند، دختر خوبی است، ولی به ما نمی‌خورد.

آخر سال 88 بود که مجدداً از طریق همکاران، آقا پسری معرفی شد. آمدنِ این خواستگاران هم برای خود حکایتی داشت.

پنج شنبه بود و من مشغول امور خودم؛ خانه شلوغ بود از برادرزاده و خواهران و برادرانم ...

تلفنم چند بار زنگ خورد؛ دم دستم نبود. زنگ تلفن این قدر مکرر بود که خواهرم من را متوجه کرد. جواب دادم از همکاران بود؛ گفت:

- خانم شما کجا هستید؟! بنده آدرس منزلتون رو به یک خانواده دادم که بیان خدمتتون!

با لبخند تشکر کردم و پرسیدم:

- برای چه زمانی؟

جواب داد:

- نزدیکه که برسن!

وای که از این کار واموندم و خنده‌ام گرفته بود، گفتم:

- کاش زودتر اطلاع می دادید!