معرفی و دانلود کتاب خانه: نمایشنامه‌ای در دو پرده

معرفی کتاب خانه: نمایشنامه‌ای در دو پرده

نمایشنامه‌ها یکی از زیباترین و پرطرفدارترین اشکال ادبی هستند که از دیرباز تاکنون در میان مردم مختلف جهان پرطرفدارند. کتاب خانه: نمایشنامه‌ای در دو پرده اثر زیبای دیوید استوری داستان زندگی سه زن و دو مرد است که در یک آسایشگاه روانی زندگی می‌کنند و مکالمات میان آن‌ها، کنایه‌ای جذاب و هنرمندانه در باب مفهوم وطن است. این نمایشنامه جایزه حلقه منتقدان درام نیویورک در سال 1971 را از آن خودش کرده است.

درباره کتاب خانه: نمایشنامه‌ای در دو پرده

تابه‌حال به معنای «احساس تعلق»، «وطن» و یا «خانه» فکر کرده‌اید؟ اصلا چه اتفاقی رخ می‌‎دهد که یک فرد نسبت به یک مکان یا مرز جغرافیایی خاصی، حس تعلق و وابستگی یا حتی دوست‌داشتن می‌کند؟ این مفاهیم آنقدر پیچیده هستند که گاهی آدم‌ها را درباره شیوه برخوردشان با زندگی دچار سردرگمی می‌کنند.

کتاب خانه: نمایشنامه‌ای در دو پرده (Home) روایتی جذاب و گیرا از دیوید استوری (David Storey) است که تمام اتفاقات آن در یک تیمارستان روانی رخ می‌دهد. جایی که 5 شخصیت اصلی داستان که دو مرد و یک زن هستند، با یکدیگر به گفت‌وگوهای معمولی و روزانه می‌پردازند. اما نکته جذاب این صحبت‌ها، کنایه‌های معنادار و هنرمندانه‌ای است که از لابه‌لای آن‌ها بیرون می‌آید و اگرچه در ظاهر، توهم چند بیمار روانی است، اما شباهت بسیاری به شیوه تفکر آدم‌های عادی جامعه دارد!

استوری در این نمایشنامه، مانند سایر آثار خود تلاش می‌کند که مفهوم ازخودبیگانگی بشر را به شکل زیبایی به مخاطب منتقل کند و در انجام این کار به‌خوبی عمل کرده است.

با خواندن این نمایشنامه جذاب، به تفکر در باب مفاهیمی همچون گم‌گشتگی درونی انسان، ازخودبیگانگی افراد در جامعه و سرزمین مادری دعوت می‌شوید.

جوایز و افتخارات کتاب خانه: نمایشنامه‌ای در دو پرده

- برنده جایزه Evening Standard برای بهترین نمایشنامه سال (1970)
- جایزه حلقه منتقدان درام نیویورک (1971)

نکوداشت‌های کتاب خانه: نمایشنامه‌ای در دو پرده

- شاید در میان نویسندگان عصر ما هیچکس به اندازه استوری، موقعیت‌های واقعی زندگی را چنین با جزئیات به صحنه نکشانده و تا به این حد از آن‌ها برای نشان دادن انسان نوین و قراردادهای اجتماعی استفاده نکرده است. (اسکارگ. براگت)

- خانه یکی از بهترین نمایشنامه‌های مدرن است. (The Guardian)

کتاب خانه: نمایشنامه‌ای در دو پرده برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به ادبیات نمایشی و نمایشنامه‌های مدرن از مطالعه این اثر لذت زیادی خواهند برد.

با دیوید استوری بیشتر آشنا شویم

یکی از بهترین نویسندگان بریتانیایی که در زمینه نمایشنامه‌نویسی و همچنین بازیگری مهارت دارد، دیوید استوری است. این نویسنده تحصیلات خود را در مدرسه هنر اسلید گذرانده و با ورود به عرصه نویسندگی، رمان‌های موفقی را از خودش بر جای گذاشته است. اولین و بهترین رمان دیوید استوری در سال 1960 با نام «این زندگی ورزشی» به چاپ رسید و توانست جایزه آمریکایی قصه مک میلان را از آن خود کند.

استوری همچنین جوایز مهم ادبی همچون جایزه یادبود جفری فیبر و جایزه ادبی من بوکر را برای فعالیت‌هایش در زمینه نویسندگی و نمایشنامه‌نویسی دریافت کرده است.

نمایشنامه‌های طبقه زندگی (1974)، اتاق تعویض (1971) و مزرعه (1973) از جمله نمایشنامه‌های پرطرفدار دیوید هستند که از خواندن آن‌ها لذت خواهید برد.

در بخشی از کتاب خانه: نمایشنامه‌ای در دو پرده می‌خوانیم

کاتلین خانمی میان‌سال و هیکل‌دار است. کتی پوشیده که دکمه‌هایش را نبسته، با روسری و کفش‌های بنددار. او می‌لنگد و بازویش را مارجوری گرفته است. مارجوری هم میان‌سال است. ژاکت و دامن پوشیده. چتر و کیف قشنگ و بزرگی در دست دارد.

کاتلین: اوا... خاک‌ به ‌سرم!

مارجوری: از من می‌شنوی، برو زیر بارون.

کاتلین: از من می‌شنوی، بارون هر چی دلش بخواد می‌باره. اوا... خاک ‌به ‌سرم! این می‌خواد منو بکشه. [لنگان‌لنگان به‌طرف صندلی می‌رود، می‌نشیند و پایش را در دست می‌گیرد.]

مارجوری: رفتن‌ زیر بارون همانا و غافلگیرشدن ما اینجا همان. این کاریه که می‌خواد بکنه. [چتر را باز می‌کند. کهنه است، ولی نه خیلی.]

کاتلین: برو زیر بارون بگو خب، هان؟ برو زیر بارون بگو خب... چترتو بازکن. خورشید هنوز می‌درخشه. اِوا خاک‌ به‌ سرم. از بارون دعوت کن بیاد. عقل سلیم، دختر... اوا خاک‌ به ‌سرم... پام داره خون میاد... [بدون اینکه کفشش را دربیاورد، یک پایش را می‌مالد.]

مارجوری: بیرون از اینجا هیچ سرپناهی نیس. اگه شروع شده در امانی.

[چتر را این‌طرف و آن‌طرف تکان می‌دهد و نگاه می‌کند.]

کاتلین: اوا خاک‌ به‌ سرم... چکه‌چکه نمی‌کنه تعجب می‌کنم... عین آب خوردن می‌تونن از توش رد شن.

مارجوری: [هر جور شده به بالا نگاه می‌کند.] ابرا همه‌جا هستن. گفتم بهت نباید بریم بیرون.

کاتلین: نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود دختر... اوا خاک ‌به ‌سرم! [اخم می‌کند.]

مارجوری: نمی‌دونم.