معرفی و دانلود کتاب در فلسفه هگل چه چیز زنده و چه چیز مرده است

معرفی کتاب در فلسفه هگل چه چیز زنده و چه چیز مرده است

بندیتو کروچه، فیلسوف مشهور ایتالیایی، در کتاب در فلسفه هگل چه چیز زنده و چه چیز مرده است، اصلی‌ترین آرای هگل را مرور می‌کند، بخش‌های پویا و زنده‌ی فلسفه‌ی او را توضیح می‌دهد و از برخی ایده‌های منسوخ او انتقاد می‌کند. کروچه با تفسیر ایده‌های محوری هگل، رویکرد او در بررسی مفاهیمی چون دیالکتیک، تاریخ و روح را مورد ستایش قرار می‌دهد، به دیدگاه مطلق‌گرا و نظام‌مند او حمله می‌کند و در پایان از ارتباط اندیشه‌های هگل با فلسفه‌ی دوران معاصر می‌گوید.

درباره‌ی کتاب در فلسفه هگل چه چیز زنده و چه چیز مرده است

گئورگ ویلهلم فردریش هگل از مهم‌ترین چهره‌های تاریخ فلسفه به شمار می‌رود، چهره‌ای که با آرای خود تأثیر بسیار عمیقی بر روی اندیشه‌ی غربی گذاشته است. هگل که از سردمداران جریان ایده‌آلیسم آلمانی محسوب می‌شود، درباره‌ی موضوعات زیادی فلسفه‌ورزی کرده است؛ از متافیزیک و معرفت‌شناسی و سیاست تا اخلاق و زیبایی‌شناسی و تاریخ.

در دستگاه فکری هگل، چند عنصر بسیار مهم وجود دارد که دائماً تکرار می‌شوند؛ مثل دیالکتیک و شیوه‌ی دیالکتیکی، ایده‌آلیسم مطلق، فلسفه‌ی تاریخ یا فلسفه‌ی حق. ایده‌های او حتی در زمان حیات خودش هم بسیار پیچیده به نظر می‌رسیدند. او مشخصاً متن‌هایش را به شیوه‌ای غامض و پیچیده می‌نوشت. به همین دلیل بسیاری از منتقدین با آثار او با احتیاط برخورد می‌کردند و خیلی دقیق آن‌ها را می‌خواندند تا دچار اشتباه نشوند. با این‌ وجود به نظر می‌رسید تضادهایی در نظام فکری او وجود دارد که درک آن برای خیلی از هگلی‌ها هم دشوار بود و نمی‌توانستند دقیقاً این تضادها را توضیح دهند.

تقریباً صدسال پس از مرگ هگل، فیلسوف ایده‌آلیست دیگری سعی کرد به او رجوع نماید و اندیشه‌هایش را بازخوانی کند. او بندیتو کروچه (Benedetto Croce) بود؛ اندیشمند مهم ایتالیایی. کروچه در کتاب در فلسفه هگل چه چیز زنده و چه چیز مرده است (What Is Living And What Is Dead Of The Philosophy Of Hegel) سعی کرد در آرای هگل کندوکاو کند و بخش‌هایی از فلسفه‌ی او را که گنگ و مبهم‌اند توضیح دهد. او حس می‌کرد در دستگاه فکری هگل اشتباهاتی بزرگ وجود دارد که باید دقیقاً مورد مطالعه قرار گیرند. کروچه در این کتاب سعی کرده این تناقضات را تفسیر کند و نتایج اشتباهی که به همراه داشتند را شرح دهد.

بندیتو کروچه، نویسنده‌ی کتاب در فلسفه هگل چه چیز زنده و چه چیز مرده است، فیلسوفی هگلی و ایده‌آلیست بود. او به زیبایی‌شناسی، فلسفه‌ی تاریخ و اخلاق دل‌بسته بود و همین عقاید باعث می‌شد به ایده‌های هگل نزدیک شود. اما کروچه خود را سرسپرده و مقید به این فیلسوف نمی‌دانست و سعی می‌کرد دیدگاه انتقادی‌اش را حفظ کند. او با همین دیدگاه هم کتاب در فلسفه هگل چه چیز زنده و چه چیز مرده است را نوشت.

ایده‌ی اصلی کروچه در این اثر، تمایز قائل شدن بین ایده‌های هنوز کاربردی هگل و عقاید منسوخ اوست. او اعتقاد دارد قسمت‌هایی از اندیشه‌ی هگل با گذشت صد سال همچنان پویاست و با دنیای معاصر و جهان‌بینی مدرن مرتبط است. بنابراین می‌توان آن‌ها را زنده دانست. برای مثال او مفاهیم دیالکتیک، تاریخ و روح را در دستگاه فکری هگل ستایش می‌کند. متقابلاً به بخش‌های دیگری از اندیشه‌ی او هم اشاره می‌کند که دیگر مناسب نیستند، مثل تمایل افراطی هگل به اسلوب‌سازی و مطلق‌گرایی.

کروچه بحث اهمیت آزادی فردی را پیش می‌کشد و هگل را به خاطر رویکرد سیستماتیک و غیرمنعطفش در این زمینه، مورد انتقاد قرار می‌دهد. کروچه از فلسفه فهمی منعطف و پویا دارد و معتقد است روح اندیشه باید زنده و جاری باشد، درحالی‌که هگل تلاش دارد آن‌ها را کاملاً نظام‌مند و طبقه‌بندی کند. کروچه این تفکر را تاریخ‌گذشته و اشتباه می‌داند. او این مفاهیم را مُرده تلقی می‌کند و از هگل بابت مطرح کردن آن‌ها انتقاد می‌کند.

این کتاب که اولین‌بار در سال 1907 منتشر شده، مورد تحسین بسیاری از اندیشمندان قرن بیستم قرار گرفته است.

کتاب در فلسفه هگل چه چیز زنده و چه چیز مرده است را بهمن اصلاح‌پذیر ترجمه کرده و انتشارات گویش نو به چاپ رسانده است.

کتاب در فلسفه هگل چه چیز زنده و چه چیز مرده است برای چه کسانی مناسب است؟

اساتید دانشگاه، دانشجویان، پژوهشگران و دوست‌داران رشته‌ی فلسفه از مخاطبان اصلی این کتاب هستند.

در بخشی از کتاب در فلسفه هگل چه چیز زنده و چه چیز مرده است می‌خوانیم

در شالوده اندیشه هگل، آن چنان که در فلسفه طبیعت او دیده می‌شود، روح و طبیعت دو واقعیت هستند؛ که هر یک متضاد دیگری است، یا این که یکی مبنایی برای دیگری می‌باشد، اما در هر صورت، با یکدیگر متفاوت هستند. بنابراین هگل به روش سوم متوسل می‌شود، Logos: به دلیل ضرورت غلبه کردن بر دو بُنی بودن وی را مجبور می‌کند که به صورت تثلیث روی آورد، که می‌توانست کمک شایانی به او در غلبه بر دو بُنی بودن تضادها به نماید. اما چون روح و طبیعت در اندیشه وی متضاد نبودند، آن‌ها دو انتزاع نیستند بلکه دو واقعیت انضمامی می‌باشند، بنابراین صورت تثلیث نمی‌توانست بر آن‌ها پوشانده شود. هگل نمی‌توانست این مطلب را با توسل به صورت نقادی، که وی درباره مفهوم بازتاب در نظریه ذات با نتایج درخشان استفاده کرده، حل نماید، چون، برای او، روح و طبیعت، به معنایی که مورد نظر او بود مفاهیمی از بازتاب نبودند، آن‌ها دو مفهوم کار کرد متمایز، با خصلت کاملاً مشخص بودند. حد سوم Logos، در تثلیث وی، حد اول یعنی تز بود. و محتوای حد دوم، آنتی‌تز، چیزی نبود جز نظریات، ریاضی، فیزیک، طبیعی؛ و محتوای حد سوم، سنتز، هم از یک سو روانشناسانه بود و از طرف دیگر؛ فلسفه حق، هنر و مذهب، و روح مطلق یا "ایده" وجود دارد؛ نخستین حد، تز، Logos، از خودش هیچ محتوایی ندارد، و آن را از دو حد دیگر وام می‌گیرد، به ویژه از حد دوم و با ادغام با آن جدالی را بر سر بی‌کفایتی فلسفه به راه می‌اندازد. حقیقت این است، که این ‌Logos، که از نظر او به طور حقیقی جدا از روح و طبیعت است، خود را فقط به صورت شالوده تاریک از متافیزیک کهن؛ یعنی؛ خدا نشان می‌دهد که در او دو عنصر دکارتی Subestantia Sive Deus و در اسپینوزا به صورت تقویت شده در خاصیت اندیشه و بعد نشان داده می‌شود.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه مترجم انگلیسی
زندگی‌نامه بندیتو کروچه
I: دیالکتیک یا سنتزی از تضادها
II: توضیحات درباره تاریخ دیالکتیک
III: دیالکتیک و مفهوم واقعیت
IV: پیوند تمایزات و کاربست نادرست صورت دیالکتیک
V: تغییر شکل خطاها به مفاهیم خاص در مراتب حقیقت
VI: دگردیسی مفاهیم خاص به اشتباهات فلسفی
VII: دگردیسی یافتن مفاهیم خاص به اشتباهات فلسفی
VIII: دگردیسی مفاهیم خاص به اشتباهات فلسفی
IX: ساختن علوم نادرست و کاربست دیالکتیک بر فرد و تجربه
X: دو بُنی بودن باقی می‌ماند
XI: نقد و استمرار اندیشه‌های هگل: نتیجه