معرفی و دانلود کتاب زنی شبیه باران

معرفی کتاب زنی شبیه باران

کتاب زنی شبیه باران نوشته‌ی زومرود یاغمور، نویسنده‌ی اهل جمهوری آذربایجان، به همت سحر خیاوی، شاعر و نویسنده‌ی آذربایجانی ساکن ایران، به زبان فارسی ترجمه شده که روایتی تأثیرگذار از جنگ قره‌باغ و پیامدهای آن بر سرنوشت انسان است؛ روایتی که به نظر می‌رسد خون و امید، واقعیت و احساس درهم‌تنیده شده‌اند.

درباره‌ی کتاب زنی شبیه باران

مخاطبان ایرانی با کتاب‌های بسیاری در مورد جنگ، از جنگ جهانی گرفته تا جنگ‌هایی مانند ایران و عراق، آشنا هستند. کتاب زنی شبیه باران (Yagis qadin) که شاید از نام کتاب برداشتی عاشقانه شود برخلاف اسمش در مورد جنگ قره‌باغ است. زومرود یاغمور (Zumrud Yagmur) در این کتاب با استفاده از تصویرسازی‌های خوب توانسته صحنه‌هایی زنده و واقعی خلق کند و به‌واسطه‌ی آن مخاطب را به دل وقایع ببرد. در این رمان، جنگ یک عنصر جانبی و خواننده تنها یک نظاره‌گر که بیرون از کتاب ایستاده و به داستان گوش می‌دهد نیست، بلکه هر دو عناصری هستند که به‌صورت پویا و زنده در کتاب استفاده شده‌اند و همین یکی از عوامل جذابیت کتاب زنی شبیه باران است. زومرود یاغمور تلاش کرده در این کتاب تأثیر جنگ قره‌باغ را بر سرنوشت انسان‌هایی که در این جنگ دخیل بوده‌اند روایت کند.

آنچه این اثر را متمایز کرده است، نه فقط محتوای صادقانه‌ی آن، بلکه ترجمه‌ای است که به دست فردی از همان ریشه‌ی فرهنگی انجام شده است. سحر خیاوی که خود اهل استان آذربایجان ایران است، با شناخت عمیقی که از زبان و بافت فرهنگی و حال‌وهوای اثر دارد، توانسته فضای درونی رمان را به زیبایی به فارسی منتقل کند؛ گویی این روایت، هم‌زمان به دو زبان نفس می‌کشد.

این کتاب شاید دعوتی باشد به همدلی، به دیدن انسان‌ها در دل تراژدی و از همه مهم‌تر کمک به درک ریشه‌دارترین دردهایی که از دل خاک و باران برمی‌خیزند. زومرود یاغمور برای اولین بار کتاب خود را در اختیار نشر روزگار قرار داده و این انتشارات هم این کتاب را با ترجمه‌ی خوب سحر خیاوی منتشر کرده است و شما می‌توانید هم‌اکنون آن را تهیه کنید.

کتاب زنی شبیه باران برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای افرادی که می‌خواهند یک رمان جنگی مربوط به کشور آذربایجان بخوانند انتخاب مناسبی است. اگر به دنبال رمانی هستید که روایت جنگ را از زاویه‌ای انسانی بازگو کند، کتاب زنی شبیه باران انتخاب ارزشمندی برای شما است.

در بخشی از کتاب زنی شبیه باران می‌خوانیم

از خدا می‌خواست کسی را برای نجات نوه‌اش بفرستد. یک وقت‌ها برای نجات او مراد را فرستاده بود و کلثوم نجات یافته بود و به این سن و سال رسیده بود. پدر و مادرش زنده نماندند و خواهرش لیلا هم نتوانست خلاص شود، حالا زنده بودن لیلا را تمنا می‌کرد، چون چشمان خواهرش لیلا و زیبایی‌اش در وجود نوه‌اش می‌زیست. "خدا نکند بختش مثل بخت خواهرم لیلا باشد، چگونه این را تاب بیاورم؟ در زندگیم دو بار لیلا را گم کردن را چگونه تاب بیاورم؟ یعنی مانند او بر سر مزار این هم بایستم؟ کاش نامش را لیلا نمی‌گذاشتم....خدایا خودت مراقبش باش".

ننه کلثوم دیگر از طاقت افتاده بود، ولی درکش روشن بود. او همیشه با خدا صحبت می‌کرد.

بعضی وقت‌ها خیال می‌کرد میان او و خدا غیر از رابطه‌ی بندگی و خدایی چیز دیگری هم هست. مادر بزرگ خیلی وقت بود که اعتمادش را به عدالت انسان‌ها از دست داده بود، او از خدا تنها به عنوان خالق چیزی نمی‌طلبید، حقش را از خدا می‌خواست، چون باری را که کشیدنش برای یک انسان بسیار سخت بود کشیده بود و همین‌ها بین او و خدایش رابطه‌ای غریب ایجاد کرده بود. مادر بزرگ وقتی تنها بود و هیچکس پیشش نبود و از بی کسی دلتنگ می‌شد، گویی در نزدش نفس گرم کسی را حس می‌کرد و تصور می‌کرد این گرمای خداست.

آدم‌ها به قلب او تلخی‌ها را تلنبار کرده بودند، به تنهایی دچارش ساخته بودند ولی خدا او را ترک نکرده بود.