معرفی و دانلود کتاب شاه بهار: کتاب سوم ولادت

معرفی کتاب شاه بهار: کتاب سوم ولادت

کتاب شاه بهار اثر سعید تشکری، روایتی داستانی از زندگی امام رضا(ع) و خواهر ایشان حضرت فاطمه معصومه(س) است. این اثر با الهام از تاریخ و به صورت مستند، ماجرای سفر مرو ایشان را با نثری دلنشین تصویرسازی می‌کند.

درباره‌ی کتاب شاه بهار

هاتف و لیلا فرزندخوانده‌ی دو چوبان خراسانی هستند که یکی کاتب و دیگری صحاف است. والدینشان آن دو را از کودکی به نام هم کرده‌اند تا در بزرگسالی به‌عنوان زن و شوهر در کنار یکدیگر باشد. حالا پس از گذشت سال‌‌ها، هاتف و لیلا که با محبت و عشق اهل بیت بزرگ شده و والدین مرحومشان از شیعیان دوران امام کاظم‌(ع) هستند، برای ازدواج راهی مدینه می‌شوند. با ورود آن‌ها سفر امام رضا(ع) و خواهرشان حضرت فاطمه معصومه(س)، به مرو هم شروع می‌شود. آن‌ها که از اتفاقات اخیر و ولیعهدی امام سوالات زیادی برایشان پیش آمده تلاش می‌کنند تا در این سفر به ملاقات حضرت بروند و آنچه را در ذهن دارند با ایشان در میان بگذارند.

سعید تشکری این جلد از کتاب شاه بهار را با شهادت امام رضا(ع) آغاز می‌کند و اینبار شاهد دلدادگی فرزندان هاتف و لیلا خواهیم بود که از مرو و نیشابور راهی قم و بغداد شده‌اند تا امام جواد(ع) را ملاقات کنند. نویسنده با استناد به کتب تاریخی، خفقان و ظلم معتصم به شیعیان را با هنرمندی زیبایی به تصویر می‌کشد.

سعید تشکری داستان را از زبان شخصیت‌های سیاه و سفید روایت می‌کند و می‌کوشد تا در کتاب شاه بهار درک درستی از زیست شیعیان ایران به خواننده بدهد.

درباره‌ی مجموعه‌ی ولادت

مجموعه ولادت در سه مجلد منتشر شده است و کتاب شاه بهار جلد سوم این سه‌گانه است. در جلد اول دو شبان خراسانی فرزند‌ خوانده‌های خود را در جایی که از حمله‌ی عباسیان در امان مانده پیدا می‌کنند و با محبت اهل بیت بزرگشان می‌کنند. هاتف و لیلا فرزندان رشد کرده‌‎ی آن دو هستند، بعد از مدتی با هم ازدواج می‌کنند. در جلد دوم، هاتف و لیلا همراه امام رضا(ع) و حضرت معصومه(ع) می‌شوند و آن‌ها را تا ایران همراهی می‌کنند. جلد سوم روایت دوران بعد از شهادت امام هشتم را نشان‌ می‌هد که فرزندان هاتف و لیلا به دنبال بیعت با امام جواد(ع) هستند.

کتاب شاه بهار مناسب چه کسانی است؟

مطالعه‌ی کتاب شاه بهار را به همه‌ی علاقه‌مندان رمان‌های مذهبی و همچنین افرادی که دوست دارند با تاریخ زندگی اهل بیت بیشتر آشنا شوند، پیشنهاد می‌کنیم.

با سعید تشکری بیشتر آشنا شویم

سعید تشکری در سال 1342 متولد شده است. او در حال حاضر به نویسندگی و کارگردانی مشغول است. تشکری در رشته‌ی ادبیات نمایشی فارغ‌التحصیل شده و به تدریس این درس در دانشگاه نیز تدریس نیز مشغول است. این نویسنده علاوه‌بر تالیف و انتشار کتاب‌های داستانی، در حوزه‌ی مطبوعات نیز فعال است و تاکنون چندین مقاله در حوزه‌ی ادبیات و هنر منتشر کرده. از سعید تشکری همچنین بیش از 40 نمایشنامه‌ی رادیویی پخش شده است. از دیگر آثار او می‌توان به کتاب «پاریس‌ پاریس»، «مفتون و فیروزه»، «هندوی شیدا»، «سینما مایاک» و «دورگه» اشاره کرد.

در بخشی از کتاب شاه‌بهار می‌خوانیم

اسمش نیلا بود. نیلی و نیلگون. آبی، دریایی و آسمانی. مانند آسمانِ پاک و صافِ نیشابور و رودِ پرجوش و خروش نیل. چشم که باز کرده بود و گوش که تیز کرده بود مادر و پدرش او را به همین نام خوانده بودند؛ نیلا. دختری که مستِ سنگ و خاک و آب بود. عمرش را گذاشته بود رویِ انتخابِ سنگ‌هایِ جورواجور و رنگارنگ. دلش قرص بود که کار با سنگ او را راسخ‌تر و محکم‌تر از هر زمانی خواهد کرد. که می‌توانست از سنگ سختی را بیاموزد و دل قوی دارد اما چون سنگ، دل‌سنگ و دل‌سخت نگردد. سراسرِ وجودش این بود که رویِ سنگ طرحی بزند و حکی. که بشکافدش و نقشی بر آن بیافریند که عمرش چون خودش باشد، دراز و پابرجا. این نعمت و هنر را از مادرش به ارث برده‌ بود، مادر رفته بود و نیلا مانده بود؛ به یادگار. با هنری که به غایت و نهایت نیک و نیکو به دخترش آموخته بود.

آموخته‌ی مادرش بود به مهر و عطوفت. به صبر و شکیبایی. اما حیف که مادرش چون سنگ‌هایِ کارش عمری بلند نداشت. رویِ ناملایماتِ زندگی کمرش را شکست و خَمید. قامتِ استوارش ترک برداشت و خُرد شد. مادر رفت و پدر ماند. پای‌کوب بر همان عاداتی که داشت. نیلا ماند و به دیارِ مادری‌اش هجرت کرد و شد همسایه‌ی مسجد و قدمگاه آقا امام رضا. با بانویی چون خود دم‌خور و هم‌کلام و هم‌سخن شد و سنگِ مسجد را حجاری کرد و تراش داد و نقش و نگارش بخشید. سنگِ بنایِ قدمگاه آقا را نو و تر و تازه ساخت و رنج نبودِ مادر را به گنج بدل کرد و حصه‌اش را پیشکشش کرد. زیرا هرچه داشت و نداشت همه از از مهرِ مادر بود و خلاص. نامش نیلایِ دریایی و آسمانی بود، دختری از دیار نیشابور و طوس. قَد کشیده در طوس و اکنون در نیشابور. در جوارِ قدمگاهِ مولایش علی‌بن‌موسی.