معرفی و دانلود کتاب غولواره در مهمانخانه درخت بنفش

معرفی کتاب غولواره در مهمانخانه درخت بنفش

سودابه فضایلی در کتاب غولواره در مهمانخانه درخت بنفش سه داستان پیاپی را نقل می‌کند که جملگی به‌هم مرتبط‌اند و بین سال‌های 1347 تا 1386 نوشته و بازنویسی شده‌اند و برای نخستین بار در سال 1395 منتشر شد. «درخت بنفش، ماه بی‌بی یا قصه‌ی یک غولواره، و مهمانخانه» سه داستان این مجموعه هستند.

کتاب غولواره در مهمانخانه‌ی درخت بنفش برای چه کسانی مناسب است؟

اگر از علاقه‌مندان داستان‌ کوتاه و ادبیات تألیفی هستید، این اثر سودابه فضایلی، اسطوره‌شناس برجسته، را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

با سودابه فضایلی بیشتر آشنا شویم:

این نویسنده، پژوهشگر و مترجم بیش از هر چیز با آثارش در زمینه‌ی اسطوره‌شناسی و نمادشناسی شناخته می‌شود. سودابه فضایلی در طول سال‌ها فعالیت خود، مقالات و کتاب‌های تألیفی و ترجمه‌ای فراوانی منتشر کرده است که از جملۀ آن‌ها می‌توان به این آثار اشاره کرد: فرهنگ غرایب، ترجمه‌ی فرهنگ نمادها، ترجمه‌ی سنت و تحول موسیقی ایرانی و ...

فضایلی همچنین افتخارات زیادی را نصیب خود کرده است که برخی از آن‌ها عبارتند از:

- منتخب بهترین ترجمه‌ی کتاب یی‌چینگ، دانشگاه پکن، بخش ایرانشناسی (1370)
- جایزه‌ی بیست‌وسومین دوره‌ی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران (1381)
- جایزه‌ی بین‌المللی جلال ستاری (1392)

در بخشی از کتاب غولواره در مهمانخانه‌ی درخت بنفش می‌خوانیم:

تا آن روز که صدایی بی‌امان شنیدند. پسر یکی دو ساله بود و صدا ناآشنا، ترسید و دست‌های ماه بی بی را گرفت. ماه بی بی مدتی مج مج کرد. او هم می‌ترسید. غول هم می‌ترسید. سرانجام با هم به سمت صدا رفتند، صدا از بیرونی می‌آمد، از یکی از اتاق‌های بیرونی. غول پسر را بغل کرده بود تا او را که ترسیده، آرام کند، اما خود نیز از گرمای بدن پسر ترسش کمتر شده بود. نفس‌هایشان را در سینه حبس کرده بودند. لحظه‌ای صدا قطع شد. ولی دوباره شروع شد، انگار صاحب صدا نیز ترسش ریخته بود. همان‌جا ایستادند تا پس از لحظه‌ای چیزی از پشت پشتی‌ها و بالش‌ها بیرون آمد و مثل گلوله به طرف در دوید و از راهروی بیرونی گذشت و از حیاط بیرونی به حیاط اندرونی رفت.

ماه بی بی و پسر به دنبال آن دویدند: یک بچه گربه، بچه گربه‌ای با پشم طلایی، که در نور روز برق می‌زد، و چشمان سبزش را به آن‌ها دوخته بود. پسر به سمتش دوید و گربه هم دوید تا سرانجام آن را گرفت، گربه چنگ می‌زد اما بالاخره آرام گرفت. در بغل پسر جای امنی پیدا کرده بود، و پسر مرتب او را صدا می‌کرد و می‌گفت: «پسر... پسر...». غول خاطره‌ی دوری از یک گربه داشت، که خانم کوچیک برایش آورده بود، سفید و سیاه بود نه طلایی، اما مادر گفته بود حیوان در خانه دوست ندارد و بیرونش کردند. با تقلید از صدای مادر به پسر گفت: «یواش! یواش! این یه حیوونه، عروسک نیست که سروکله‌ش رو این‌ور اون‌ور بکوبی هیچیش نشه...»

فهرست مطالب کتاب

درخت بنفش
ماه بی‌بی یا قصه‌ی یک غولواره
مهمانخانه