معرفی و دانلود کتاب خانه‌های لانه مرغی: داستان کوتاه

معرفی کتاب خانه‌های لانه مرغی: داستان کوتاه

عزیز نسین در کتاب خانه‌های لانه مرغی داستان خانواده‌ای اجاره‌نشین و فقیر را روایت می‌کند که به‌سختی پولی را آماده می‌کنند تا خانه‌ای ارزان‌قیمت و زیبا بخرند اما همه‌چیز آنطور که فکر می‌کنند پیش نمی‌رود... این داستان کوتاه که با زبانی طنز نوشته شده از شرایط سیاسی و اجتماعی انتقاد می‌کند.

درباره کتاب خانه‌های لانه مرغی

عزیز نسین (Aziz Nesin) در کتاب حاضر قصه‌ی خانواده‌ای را به‌تصویر می‌کشد که در آپارتمانی ارزان‌قیمت روزگار می‌گذرانند و روزی مطلع می‌شوند که صاحب‌خانه قصد دارد کل آپارتمان را بفروشد. قیمت خانه 75 هزار لیره است و مرد خانواده که کارمند ساده‌ی یک روزنامه است، ابتدا این پیشنهاد را قبول می‌کند و به صاحب‌خانه اعلام می‌کند که می‌تواند 25 هزار لیره را به‌عنوان پیش‌پرداخت خرید خانه به او بدهد اما بعد از این حرفش پشیمان می‌شود؛ چراکه می‌داند امکان تهیه‌ی این مقدار پول ظرف چند روز غیرممکن است.

مرد با خانواده‌اش مشورت می‌کند و آن‌ها تصمیم می‌گیرند تا خانه‌ای با قیمت مناسب‌تر پیدا کنند. خانه‌هایی که با بودجه‌ی محدود آن‌ها می‌توان تهیه کرد، اصطلاحاً لانه مرغی نامیده می‌شود. آن‌ها در میان آگهی‌های خانه‌های لانه مرغی، آپارتمانی رویایی پیدا می‌کنند که به‌نظر از همه‌ی جهات ایده‌آل است: خانه‌ای با پیش‌پرداخت تنها 12 هزار لیره، نزدیک ایستگاه راه‌آهن، مدرسه و بیمارستان با منظره‌ای رو به ساحل و دریا. مابقی مبلغ خانه به‌صورت اقساط بلندمدت قابل پرداخت است.

پیدا کردن خانه‌ای با چنین امکانات و قیمتی برای این خانواده بسیار دور از انتظار بود، از همین‌رو آن‌ها با دیدن این آگهی تصمیم می‌گیرند هر طور که شده پول را تهیه کنند و این خانه را بخرند. آن‌ها پول را آماده کرده و با شادمانی با صاحب‌خانه قرار ملاقاتی می‌گذارند تا به خانه‌ی رویایی‌شان روانه شوند...

کتاب خانه‌های لانه مرغی (Tavuk yuva evleri) داستان کوتاهی‌ست که عزیز نسین نویسنده‌ی سرشناس ترکیه‌ای آن را با قلم طنز مختص به خود به‌رشته تحریر درآورده است. نسین در این داستان ماجرای خانواده‌ای تنگ‌دست را دستمایه‌ی قصه‌ی خود قرار داده و شرایط اقتصادی نابسامان آن‌ها را به‌تصویر می‌کشد. خانواده‌ای که به‌سختی هر ماه اجاره‌بهای خانه‌ی خود را پرداخت می‌کنند اما به‌طور اتفاقی شرایطی فراهم می‌شود تا بتوانند خانه‌ای برای خودشان بخرند و از سختی‌های اجاره‌نشینی خلاص شوند. مردِ خانواده با دردسر بسیار، پولِ پیش‌قسط خانه را تهیه می‌کند اما در نهایت با حقیقتی تلخ مواجه می‌شوند...

عزیز نسین در کتاب خانه‌های لانه مرغی، همچون اکثر قصه‌هایش با زبانی طنز، شرایط بد جامعه را به باد انتقاد می‌گیرد. شخصیت‌های داستان‌های او قربانی شرایط سیاسی و اجتماعی کشور خود هستند و قدرت مقابله یا تغییر وضعیت را نیز ندارند. کمدی‌های عزیز نسین ما را به خنده وا می‌دارند اما در پایان ما را به فکر نیز فرو می‌برند. انقاد عزیز نسین از سیاست و دین باعث شده که طرفدارانی پروپاقرص و البته دشمنانی قسم خورده نیز داشته باشد!

کتاب خانه‌های لانه مرغی را صمد بهرنگی ترجمه کرده و انتشارات گیوا آن را منتشر کرده است.

کتاب خانه‌های لانه مرغی برای چه کسانی مناسب است؟

دوستداران داستان‌های طنز، ادبیات ترکیه و علاقه‌مندانِ قلم عزیز نسین را به خواندن کتاب خانه‌های لانه مرغی دعوت می‌کنیم.

با عزیز نسین بیشتر آشنا شویم

عزیز نسین، نویسنده، طنزپرداز و شاعر ترک، در سال 1915 در استانبول به دنیا آمد. او از کودکی به نویسندگی علاقه داشت و خیلی زود نوشتن داستان‌های طنز را شروع کرد. انتقاد از سیاست و وضعیت اجتماعی درون‌مایه‌ی همیشگی آثار نسین است و البته همین باعث شده بارها به زندان بیفتد و تحت نظر قرار بگیرد. با تمام این فشارها او هرگز دست از مخالفت برنداشت و همیشه منتقد سرشناس و سرسخت دولت و نظامیان ماند. عزیز نسین دو بار به ریاست کانون نویسندگان ترکیه انتخاب شد و یکی از معروف‌ترین نویسندگان ترک در دنیا به شمار می‌رود. کسب مدال طلای تولستوی شوروی و نخل طلای جایزه‌ی بوردیگرای ایتالیا ازجمله افتخارات او هستند. «آه، ما الاغ‌ها!»، «مگه تو مملکت شما خر نیس؟» و «بره‌ای که گرگ شد» عنوان تعدادی از کتاب‌های او محسوب می‌شوند. عزیز نسین در سال 1995 درگذشت.

در بخشی از کتاب خانه‌های لانه مرغی: داستان کوتاه می‌خوانیم

راننده گفت: من ماشین جلوی رو تعقیب می‌کنم.

ماشین ما سومین و آخرین ماشین بود. باز مدتی راه رفتیم. من باز نتوانستم جلو خودم را بگیرم و گفتم: نکنه اون جلوی راهو گم کرده باشه!

راننده تند گفت: تو ماشین جلوی خود صاحب ملک نشسته.

یک ساعت بلکه هم دو ساعت دیگر گذشت. شک برم داشت. زنم بیخ گوشی گفت: کاشکی پولو همراه نمی‌آوردیم. اگه سر کوه غارتمون بکنن، کی بدادمون می‌رسه؟

نمی‌دانم چه شد که راننده هم یک بار به شک افتاد و گفت: نکنه پشت سر ماشین دیگه‌ای افتاده باشیمِ!

بوق‌زنان سرعت را زیاد کرد و پهلو به پهلوی ماشین جلوی قرار گرفت. از توی ماشین داد زد: پس کی می‌رسیم؟

کس دیگری هم از توی ماشین جلوی داد زد: همین نزدیکی‌هاس.

ماشین ما باز از پشت سر به تعقیب آن‌ها پرداخت. از جاده‌ی آسفالته خارج شدیم و در سمت راست وارد یک راه باریکه‌ی خاکی شدیم. مدتی هم در راه باریکه‌ی خاکی راه رفتیم. آن وقت سر بالایی شروع شد و رو به کوه گذاشتیم. از شدت گرما توی ماشین کباب می‌شدیم. هر بار که ماشین ور و ور می‌کرد، راننده زبان به بد و بیراه گفتن می‌گشود: آخه مرد حسابی اینجا دیگه کجاس؟ پتل‌پورته، پشت کوه قافه، چیه؟ پناه بر خدا! مگر عقل از سر مردم پریده؟ آخه سر کوه چه جوری میشه آپارتمون درست کرد؟