معرفی و دانلود کتاب می‌اندیشم پس بازی می‌کنم

معرفی کتاب می‌اندیشم پس بازی می‌کنم

کتاب می‌اندیشم پس بازی می‌کنم یک اتوبیوگرافی خواندنی از آندره پیرلو، ستاره‌ی فوتبال ایتالیاست. او در این اثر روزهای زندگی فوتبالی خود را با صداقت تمام با مخاطب در میان می‌گذارد و خواننده را در مرور سال‌هایی که گذرانده با خود همراه می‌کند.

درباره‌ی کتاب می‌اندیشم پس بازی می‌کنم

آندره پیرلو (Andrea Pirlo) در این اثر، فراز و نشیب‌های زندگی فوتبالی خود را با بیانی گیرا و پرکشش برای مخاطب روایت کرده و از طرفداران پروپاقرصی می‌گوید که با یک جابه‌جایی به دشمنانش تبدیل شدند! او با جسارت، هوش و خونسردی همیشگی خود، در کتاب می‌اندیشم پس بازی می‌کنم (I Think, Therefore I Play)، از نقطه نظراتش و ماجراهایی که در دوران فوتبال برای او پیش آمده می‌گوید. خواندن مسیری که آندره پیرلو را به یک فوق‌ستاره تبدیل کرد، برای طرفداران فوتبال خالی از لطف نخواهد بود.

آندره از 14 سالگی وارد تیم ملی زیر 15 سال فوتبال ایتالیا شد و پس از آن سابقه‌ی بازی برای باشگاه‌های برشا، اینترمیلان، رجینا، آ.ث. میلان، یوونتوس و نیویورک‌سیتی را به کارنامه‌ی خود اضافه کرد. به علاوه، این ستاره، سابقه‌ی مربی‌گری یوونتوس و چند تیم دیگر را نیز دارد. پیرلو بارها در قهرمانی تیم‌هایش در سطوح مختلف دخیل بوده که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، جام باشگاه‌های جهان، سوپرجام اروپا و ایتالیا و قهرمانی در جام جهانی فوتبال اشاره کرد. همچنین یوونتوس به سرمربی‌گری او عنوان قهرمانی در سوپرجام ایتالیا و جام حذفی ایتالیا را به دست آورده است. این فوق ستاره‌ی ایتالیایی، معمولاً به عنوان یک هافبک دفاعی خلاق و بازی‌ساز شناخته شده و تخصص او در ضربات آزاد نیز همواره مورد تحسین واقع شده است. دقت او در بازی و خلق موقعیت‌های فراوان، باعث شده تا هم‌تیمی‌هایش، به او لقب «معمار» را بدهند.

برخلاف آن سبک و خط داستانی که در هر زندگی‌نامه‌ای می‌خوانیم، در این کتاب خبری از زندگی آندره از زمان تولد تا صعود او به سطح بالای فوتبال ایتالیا و جهان نیست. حتی گزارش دقیقی از حضور او در هر یک از باشگاه‌ها، گل‌هایی که به ثمر رسانده، بازیکنانی که با آنها بازی کرده، خانواده و فرزندانش نیز وجود ندارد. کتاب می‌اندیشم پس بازی می‌کنم، سفری به عمق افکار و احساسات آندره پیرلو است. این زندگی‌نامه، ما را در روزهای حضور آندره در آکادمی جوانان برشا، تا شب باشکوه برد ایتالیا در مقابل فرانسه در فینال جام جهانی 2006، و ماجراهای جدایی او از تیم آ.ث. میلان و پیوستنش به یوونتوس، همراه خود می‌کشاند. در این اثر می‌خوانیم که چگونه آندره پیرلو زمان پیوستن به یوونتوس با هجمه‌ی طرفداران خود در تیم سابقش روبه‌رو شد، و چگونه با وجود این حواشی در یوونتوس نیز بیش از پیش درخشید.

این روایت استقامت و موفقیت، با ترجمه‌ی ماشاالله صفری و به کوشش نشر گلگشت در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته است.

نکوداشت‌های کتاب می‌اندیشم پس بازی می‌کنم

• اگر می‌خواهید درباره‌ی بهترین بودن و راز موفقیت بهترین‌های فوتبال بدانید، خواندن این اثر بهترین گزینه برای شماست. به‌خصوص اگر طرفدار فوتبال ایتالیا باشید. (International Soccer Network)
• آندره پیرلو در این کتاب، فوتبال را به عنوان نوعی هنر و فلسفه توصیف کرده، جای این که آن را نوعی مبارزه بداند. (London Times)
• پیرلو در این اتوبیوگرافی، به جای توجیه اتفاقات، با صداقت و شوخ‌طبعی به آن‌ها پرداخته است. (Guardian)

کتاب می‌اندیشم پس بازی می‌کنم برای چه کسانی مناسب است؟

این اتوبیوگرافی خواندنی را به تمام طرفداران فوتبال که به خواندن زندگی‌نامه‌های مشاهیر این حوزه علاقه دارند، توصیه می‌کنیم.

در بخشی از کتاب می‌اندیشم پس بازی می‌کنم می‌خوانیم

بغضم ترکید و شروع به گریه کردم. همانجا درست وسط زمین، در مقابل بیست و یک حریف. یازده تا در تیم رقیب و ده تا در تیم به ظاهر خودی. نمی‌توانستم جلوی گریه‌ام را بگیرم. می‌دویدم و گریه می‌کردم. به سرعت می‌دویدم و گریه می‌کردم. می‌ایستادم و گریه می‌کردم. ناامید و غم‌زده بودم. مهم‌تر از همه فقط یک نوجوان بودم و چنین اتفاقاتی نباید برای کسی به آن جوانی رخ دهد. در آن سن شما باید گل بزنید و جشن بگیرید، اما واقعیت این بود که من کلی آدم را عصبانی کرده بودم.

آن‌ها لحظات با ارزشی از دوران حرفه‌ای‌ام بودند و در نهایت به انتخاب راه درست ختم شدند. باید یکی را انتخاب می‌کردم: عصبانی و متوقف شوم، یا عصبانی شوم و به بازی ادامه دهم. به روش خودم بازی کنم. گزینه دوم با من بیشتر جور در می‌آمد و چیزی بود که می‌توانستم بلافاصله انجام دهم.

رفتم و توپ را صاحب شدم. یک بار، دوبار، صدها بار. من در مقابل تمام دنیا. مانند یک شوالیه شرافتمند بودم. کسی نمی‌خواهد با من بازی کند؟ ایرادی ندارد؛ من تیم خودم خواهم بود. بدون سلاح نبودم. ده تای آن‌ها جان می‌کندند تا گل بزنند، اما این من بودم که به تنهایی انجامش دادم. تمام‌شان را دریبل زدم، تمام بازیکنان حریف و بازیکن‌های خودی.