معرفی و دانلود کتاب نامه‌های بی‌جواب

معرفی کتاب نامه‌های بی‌جواب

بتول خزاعی نژاد در کتاب نامه‌های بی‌جواب احساسات خود را در قالب نامه برای فرزندش که در سال 1383 فوت شده نوشته است.

در بخشی از کتاب نامه‌های بی‌جواب می‌خوانیم:

خوب می‌دانی که آدمی همواره برای رهایی از تنهایی به دنبال آن‌هایی است که احساس می‌کند دوستش دارند و با او همدل و مهربان هستند ولی بر اساس تجربه دریافته‌ام که در بحران‌های روحی از دست دادن یک عزیز بی‌شک، همدردی‌ها و مهربانی‌ها و همدلی‌های اطرافیان تأثیر ده چندان زمان عادی دارند؛ همانند نقش آب برای کسی که واقعا تشنه است یا همانند شعاع نوری هر چند اندک، در تاریکی مطلق یا نقش باران برای کشتزاری تشنه...

گاهی دلگرمی حضور یک عزیز و مهربانی یک دوست معجزه می‌کند، گویی دستان آرامش بخش خداوند را می‌گیرد و به آرامی بر شانه‌هایت می‌نهد که لطف پروردگار، این نعمت عظیم را به کمال به من ارزانی داشته است.

همه این‌ها را گفتم که به اینجا برسم؛ پس از سفر ناگهانی تو، مهربانی‌های بسیار و همدلی‌های شگفت‌انگیز را تجربه کردیم؛ خوب به یاد دارم که در همه‌ی ایّام زندگانی کوتاهت، چه آن‌وقت که کودکی دوست داشتنی بودی و چه زمانی که بزرگ و بزرگ‌تر شدی رابطه بسیار صمیمانه و نزدیکی با برادرانم داشتی، دایی بهزاد و دایی بهروز برایت در بسیاری از موارد منبع الهام بودند.

همیشه مهربانی و احساسات پرشور دایی بهزاد برایت شیرین و خوشایند بود و مدام در مورد آن سخن می‌گفتی و بعد از رفتنت، ضرب المثل معروف «دل به دل راه دارد» بیش از گذشته برایم معنی یافت؛ چرا که چندین روز پس از سفر تو، سروده‌ای زیبا که سرشار از احساسات لطیف و برخاسته از دل بود برایت سرود که نه یک بار بلکه بارها و بارها آن را خواندم و همراه هر بیتش گریستم ولی از نوع گریستنی که نه تنها اذیتم نمی‌کرد بلکه از حس بودن و ماندگار شدنت در دل‌ها حکایت می‌کرد.