رالف والدو امرسون (Ralph WaldoEmerson)، مقاله‌نویس و شاعر آمریکایی بود که مکتب تعالی‌گرایی اواسط قرن نوزدهم را رهبری کرد. او به عنوان قهرمانی در دیدگاه فردگرایی به شمار می‌رفت و اندیشه‌های خود را از طریق ده‌ها مقاله چاپ شده و بیش از 1500 سخنرانی عمومی در سراسر ایالات متحده انتشار داد.
امرسون به‌تدریج از اعتقادات مذهبی و اجتماعی هم‌عصران خود فاصله گرفت و فلسفه ترانسندنتالیسم (تعالی‌گرایی) را در مقاله خود در سال 1836 با عنوان «طبیعت» طرح‌ریزی و بیان کرد. بعد از از ارائه این اثر خلاقانه، نطقی با عنوان «دانشمند آمریکایی» در سال 1837 ارائه داد که الیور وندل هولمر آن را «اعلامیه استقلال فکری» آمریکا نامید.
امرسون بیشتر مقالات مهم خود را ابتدا به عنوان سخنرانی نوشت و بعد آن‌ها را برای چاپ تصحیح کرد. دو مجموعه مقالات نخست او به نام‌های «مقالات: مجموعه اول» و «مقالات: مجموعه دوم» که به ترتیب در سال‌های 1841 و 1844 منتشر شدند، جوهره تفکرات او را نمایان می‌کنند. امرسون در مورد موضوعات زیادی نوشت و هیچ‌گاه از عقاید فلسفی ثابتی حمایتی نکرد، ولی ایده‌هایی همچون فردگرایی، آزدی، توانایی بشر برای درک تقریباً همه‌چیز و ارتباط بین نفس و جهان پیرامون را گسترش داد.
رالف والدو امرسون یکی از ارکان اصلی مکتب رمانتیک آمریکایی است، و آثار وی تأثیر بسیاری بر اندیشندان، نویسندگان و شاعرانی که پیرو او بودند گذاشته است. امرسون همچنین به عنوان دوست نزدیک هنری دیوید تورو نویسنده، شاعر و فیلسوف آمریکایی نیز شناخته می‌شود.
جملات برگزیده رالف والدو امرسون:
- توان با هم خندیدن، لازمه‌ی عشق است.
- یک ستایش کوچک، نتایجی عالی در پی دارد.
- تار و پود روح مادر را از مهربانی بافته‌اند.
- به آدم‌ها اعتماد کن تا با تو صادق باشند.
- اقبال، نام دیگر پایداری در هدف است.
- تمدن، نتیجه نفوذ زنان پارسا است.
- بر روی قلب خود بنویسید که هر روز، بهترین روز سال است.
کتاب‌های برگزیده رالف والدو امرسون:
طبیعت
دانشمند آمریکایی
مقالات: مجموعه اول
مقالات: مجموعه دوم
