نقد، بررسی و نظرات کتاب مادربزرگ سلام رساند و گفت متاسف است - فردریک بکمن
مرتب‌سازی: جدیدترین
Nasrin Katebi
۱۴۰۳/۲/۳
00
کتاب خوبی بود از این نویسنده کلا هرچی بخونم رو دوست دارم
کتابی است با نثرِ روان که به جای درگیر کردن شما با کلمات و اصطلاحات پیچیده، شما رو درگیر اصلِ داستان می‌کند، همچنین داستانی گیرا به همراه یک پایان‌بندی مناسب داشت. شاید عنوان کتاب کمی کودکانه به نظر برسد، ولی خوندن این کتاب رو به افراد بزرگسال توصیه میکنم، در کل این کتاب ارزش هزینه کردن، وقت گذاشتن و خوندن رو داشت. از این نویسنده کتاب «مردی به نام اُوِه» رو هم خوندم که اون هم عالی بود.
رمانش عالی بود! من اوایل که می‌خوندم فکر می‌کردم شاید یه فانتزی کودکانه، ولی با موضوع جدیده. رفته رفته فهمیدم اصلا این طور نیست و همه چیز رئالیسمه منتها چون از دیدگاه یه دختر هشت ساله‌ی باهوش تعریف میشه، طبیعیه که بعضی چیزا یه کم خیال انگیز باشه
پیشنهاد میکنم اگر به رمانایی که قلم ساده و گیرایی دارن علاقه دارین، بخونین
پیشنهاد میکنم اگر به رمانایی که قلم ساده و گیرایی دارن علاقه دارین، بخونین
کتابهای بکمن رو به کسانی پیشنهاد میکنم که صبورن و اهل قضاوت عجولانه نیستن و تا آخر مطالعه میکنن... چون بنظرم در کل نصفه گذاشتن کتاب، توهین به اون کتابه... از دوستانم خواهش میکنم حوصله کنید و کتابهای خوب رو تا انتها بخونید... طبق برداشت من، یه نکته‌ی جذاب تو داستان‌های بکمن وجود داره... اینکه میخواد به ما نشون بده تو دل بهترین‌ها هم بدی‌هایی وجود داره و در بدترین افراد هم ویژگی‌های مثبت وجود دارن... فقط کافیه به آدم‌ها فرصت بدیم... فرصت بدیم تا زیبایی‌ها و خوبی‌های وجودشونو بهمون نشون بدن.. گاهی با قضاوت عجولانه مون به آدم‌ها اجازه نمیدیم تا همه‌ی وجودشونو به ما نشون بدن و این فرصتو از خودمون میگیریم تا زیبایی‌های وجودشونو ببینیم...
توصیفات فردریک بکمن واقعا کم نظیرن چیزی که آثار اون رو متفاوت کرده لقب گذاری برای کاراکترهاست هر شخصیت با ویژگی خاصی شناخته میشه و شخصیت مرده‌ای در داستان هستش که نقطه‌ی امید و انگیزه‌ی شخص اول داستانه نکته‌ای که خیلی قشنگه اینه که فردریک مرده‌های خواننده رو زنده میکنه! اشاره میکنه که با کسی که مرده نباید خداحافظی کرد باید گفت به زودی میبینمت و مرده‌ها تبدیل به قصه میشن و در سرزمین دیگه‌ای منتظر ما هستن بنابراین هیچ مرده‌ای از دست نرفته فقط از پیش ما رفته و ما به زودی قراره ببینمشون این بهترین و قشنگترین امیدهای داستان هستن نکته‌ی دیگه اینکه نویسنده یادآور میشه حقیقت اونقدرا جدی نیست ولی قصه هارو باید جدی گرفت واقعا هم همینطوره چرا که در دنیای بچه‌ها خبری از اندوه عمیق یا مشکل حل نشدنی نیست چون همه‌ی قصه‌ها خوب تموم میشن! اما دنیای آدم بزرگا انقدر با سردرگمی‌های دنیای حقیقی گره خورده که با یه خروار شیرینی دارچینی هم نمیشه حلش کرد! کلام آخر اینکه با خوندن این رمان متوجه میشید که مرگ هم چاره داره البته اگه ایمان داشته باشید که بابانوئل وجود داره!