نقد، بررسی و نظرات کتاب ما شروعش میکنیم - کالین هوور
مرتبسازی: جدیدترین
سمیه وحدتیان
۱۴۰۳/۱/۷
00
جلد اول کتاب خیلی بهتر بود در کل بد نبود
هر چقدر که ما تمامش میکنیم خوب بود، این یکی بد بود. واقعا میگم. ادامه ش قسمتهایی ا زکتاب اپل رو لو میده: بارزترین نکته ش این بود که ما هیچ اثر زیادی از رایل نمیبینیم. به عنوان پدر بچه اصلا نیست. یه جور اغراق آمیزی همه چی و همه کس طرف لیلی هستن و هییییییچ کس نمیخواد ببینه که رایل توی کتاب اول گفته بود که دلیل خشم غیرقابل کنترلش چیه و لیلی میدونست و پذیرفت. رایل بیمار بود ولی نویسنده دنبال این بو که نشون بده خشم خانگی چه بدیهایی داره. خشم خانگی با زندگی کردن با یه بیمار که آسیب روانی دیده فرق داره. توی کتاب اول این ایراد نویسنده معلوم نبود ولی توی کتاب دوم که ما شروعش میکنیم باشه، فهمیدم حتی کتاب اول هم حیف شد. کاش هیچوقت نمیفهمیدم هدف نویسنده چی بوده و چجوری حامی لیلیه. رایل یه مرد عادی که به زنش آسیب میزنه نبود یه بیمار بود و داستان اینجا فرق داره.
کتاب خوبی بود در ادامه داستان ما تمامش میکنیم نوشته شده بود اما گیرایی و جذابیت اون رو نداشت و بخاطر خواندن داستان اول وجذاب بودن و دانستن ادامه ماجرا این کتاب رو خوندم اما به زیبایی کتاب اول نوشته نشده و انگار برای طولانی بودن ماجرا این کتاب نوشته شده، فقط بخوانید در ادامه کتاب اول.
نسبت به کتاب قبل باورپذیری کمتری داره. ای کاش واقعیت زندگی برای تمام زنان آسیب دیده از طلاق و بچههای آسیب دیده از طلاق والدین همینقدر قشنگ و رویایی بود. متاسفانه کتاب دوم کمی به داستان سیندرلا شبیه شده بود. با این وجود ترجمه روان و متن پرکشش و جذابی داشت که خوندنش خالی از لطف نیست.
بنظرم کتابی که یک رمان خارجیست نباید در ترجمه تا این اندازه از اصطلاحات و ضربالمثل فارسی استفاده بشه درسته که برای فهم بهتر خواننده بوده ولی کاملا مشخصه این جملات غیر واقعی و مختص مترجم بوده نه نویسنده بنظرم جملات رو همونطور که نوشته شده و با دستکاری خیلی کم بزبان فارسی برگردونید الان دیگه همه مردم با همه فرهنگا اشنایی دارن جوری نشون ندید انگار شخصیتهای داستان ایرانی هستند.
کتاب ما تمامش میکنیم یه چیز دیگه بود.. اما این کتاب هم در مجموع بد نبود روان بود و جذاب و البته یه کم زیادی داستان بود و غیر واقعی.. احتمال وجود یه همچین شخصیتهایی در عالم واقعیت خیلی خیلی کم هست. در حال که داستانی قوی هست که شخصیتها رو بتونیم در عالم واقعیت تا حدودی تطبیق بدیم و آشنا باشن برای خواننده نه موجودات افسانه ایی با واکنشهایی غیر قابل هضم به خصوص در مورد اطلس؛ در مورد مقصر بودن رایل هم یه کم زیادی همه چی تقصیر اون بود، تاییدش نمیکنم این آدم رو ولی در موردش زیاده روی کرده بود