معرفی و دانلود کتاب اگر با من بود

معرفی کتاب اگر با من بود

آتم و فینی اشتباه کرده‌اند. شاید در نگاه اول هزینه‌ی خطایشان صرفاً چند سال از عمرشان باشد، اما در واقع آن‌ها تمام زندگی خود را به دست شکست و ناکامی سپرده‌اند. کتاب اگر با من بود نوشته‌ی لورا نولین ما را با دو دوست صمیمی آشنا می‌کند که ارتباطشان به‌مرور سرد شده و هیچ‌چیز و هیچ‌کس نمی‌تواند جای خالی آن را در زندگیشان پر کند. پایان این داستان عاشقانه تلخ است اما می کوشد تا مخاطبان خود را با ارزش دوستی و اهمیت عشق آشنا کند.

درباره‌ی کتاب اگر با من بود

لطفاً اگر امکان دارد چند سال زمان را به عقب برگردانید. باید از رخ دادن یک اتفاق تلخ جلوگیری کنیم. آتم و فینی نباید از همدیگر جدا شوند. آن دو هنوز نمی‌دانند اگر سرنوشتشان را به‌دست تقدیر بسپارند و برای حفظ یکدیگر تلاش نکنند، چه فاجعه‌ای بر سرشان نازل می‌شود. کسی باید به‌سراغشان رود و آن‌ها را از آینده باخبر کند. کتاب اگر با من بود (If He Had Been with Me) ما را برای همین کار مأمور کرده است. لورا نولین (Laura Nowlin) از ما خواسته تا به این داستان عاشقانه وارد شویم و از قطع شدن رابطه‌ی آتم و فینی جلوگیری کنیم.

اتفاقی که بین آتم و فینی افتاد، هیچ مقصری ندارد؛ همان‌طور که آشنایی آن‌ها بدون تصمیم خودشان صورت گرفت، جدایی‌شان نیز بی‌دلیل و بدون برنامه بود. اگر مادرانشان با همدیگر دوست صمیمی نبودند و آن دو از سن خردسالی یکدیگر را نمی‌دیدند، هیچ‌گاه رابطه‌شان شگل نمی‌گرفت و اگر فاصله‌ی مکانی و زمانی و سوءتفاهم‌های کوچک و بزرگ نبود، رابطه‌شان سرد و شکسته نمی‌شد. همه‌چیز از روزی خراب شد که آن دو وارد اجتماع بزرگ دبیرستان می‌شوند. جایی که ده‌ها نفر در آن حضور دارند و به آدم اجازه نمی‌دهند تا قدر دوست قدیمی‌اش را بداند. فضای دبیرستان، آدم‌های جدید و اتفاقات تازه موجب شده‌اند تا فینی به پسری اجتماعی و خون‌گرم تبدیل شود. برخلاف او، آتم گوشه‌گیر و بی‌حوصله است. ترجیح می‌دهد چندان با غریبه‌ها معاشرت نکند و همین تفاوت شگرف میان این دو نفر موجب شد تا هر کدام به‌سمت علایق خود روند و به آدم‌هایی شبیه به خود جذب شوند؛ کسانی همچون جیمی و سیلوی.

سیلوی دختر خوبی است اما نمی‌تواند جای خالی آتم را در زندگی فینی پر کند. فینی نیز پسری دوست‌داشتنی است اما حتی یک لحظه هم نمی‌تواند احساسی را که آتم با فینی تجربه کرده، برای این دختر به‌وجود آورد. کتاب اگر با من بود به ما نشان می‌دهد که تلاش کردن همیشه هم نتیجه‌بخش نیست. آتم و فینی هرقدر هم سعی کنند، نمی‌توانند بدون همدیگر شاد و خوشبخت باشند؛ آن دو باید به وصال هم برسند و حال خوب را تجربه کنند، حتی اگر این حس مدت کوتاهی بیشتر دوام نیاورد و آن دو را با سوگ و اندوهی غیرقابل توصیف روبه‌رو کند.

کتاب اگر با من بود، نمی‌خواهد صرفاً ما را در حس غم و ناکامی غرق کند؛ لورا نولین می‌خواهد با بازگویی رفاقت و دوستی به‌مرور نابود شده‌ی آتم و فینی، خوانندگان نوجوان خود را نسبت به حفظ روابط و دوستی‌هایشان تشویق کند؛ دوستی‌هایی که اگر از بین رود، هیچ‌کس و هیچ‌چیز نمی‌تواند جای آن را پر کند؛ حتی خود آن دو نفر. این کتاب با ترجمه‌ی فریال افتخاری در انتشارات آباژور (نارنگی) منتشر شده است.

جوایز و افتخارات کتاب اگر با من بود

• پرفروش‌ترین کتاب یواس‌ای تودی
• از برترین و پرمخاطب‌ترین آثار بوک‌تاک
• از پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک تایمز در بین رمان‌های نوجوانان

کتاب اگر با من بود برای چه کسانی مناسب است؟

داستان اگر با من بود، روایت‌گر حسرت‌ها و نرسیدن‌هاست. ماجرایی عاشقانه از رویا و آرزویی که تحقق نیافته؛ عشقی که به ناکامی بدل شده و خاطراتش حالا شبیه به خوابی شیرین از پس ذهنمان می‌گذرند. این داستان برای نوجوانی که به رمان‌های عاشقانه و سرشار از ناکامی و شکست علاقه دارند، مناسب و خواندنی است.

در بخشی از کتاب اگر با من بود می‌خوانیم

آخرین روز مدرسه انگار واقعاً آخرین روز دنیاست، انگارنه‌انگار برای سه ماه بلکه سی سال آزاد شده‌ام. امتحان‌های وحشتناکم تمام شده است. امروز فقط امتحان انگلیسی و سلامت دارم. در پاییز ادبیات انگلیسی برمی‌دارم. کلاس سلامت هم که باید ساده باشد؛ موادمخدر و داشتن رابطه بد هستند. اسکی روی آب خوب است.

هنگام پیاده‌روی به‌سمت ناکجاآباد جیغ‌کشیدن مجاز است. ساشا تنها کسی است که درس می‌خواند. بقیه هم کم‌وبیش می‌خوانند.

جیمی می‌گوید: «اوه، نمی‌تونم صبر کنم تا امروز تموم بشه.»

نوح می‌گوید: «منم همین‌طور.»

خطاب به جیمی می‌گویم: «تو هنوز سالنامۀ من رو امضا نکردی، عزیزم.» این سومین روزی است که از او می‌خواهم این کار را انجام دهد؛ اما مدام شانه خالی می‌کند.

می‌گوید: «می‌دونم، می‌دونم. بدش به من.» آن را به او می‌دهم. کیفش را باز می‌کند.

می‌گویم: «چرا الآن امضاش نمی‌کنی؟»

«الآن حسش نیست. وقت ناهار اون رو برمی‌گردونم.» سالنامه‌ام را داخل کیفش می‌گذارد و زیپش را می‌کشد.

می‌گویم: «باشه.» متوجه شده‌ام که حتی درمورد کوچک‌ترین چیزهای که اهمیت چندانی ندارند باید به او اجازه دهیم کار خودش را انجام دهد.

آنجی می‌گوید: «راستی، مامانم گفته که می‌تونه فردا که روز دختره رانندگی کنه و به مام کمک کنه به مقصدمون برسیم.»

ساشا می‌گوید: «عالیه!»

الکس می‌گوید: «آره. اما می‌دونی که فردا روز پسرها هم هست.»

می‌گویم: «درسته.»

جیمی می‌گوید: «و ما چون کارهای پسرونه‌ انجام می‌دیم، شما رو دعوت نمی‌کنیم.»

بروک می‌گوید: «بسیار خوب، حالا هرچی می‌خواد باشه. ما که می‌ریم مرکز خرید.»

نوح می‌گوید: «هی، بچه‌ها، بیاین بریم مرکز خرید.»

ساشا می‌گوید: «نه، تو نمی‌تونی بری مرکز خرید. ما می‌ریم.»

الکس می‌گوید: «می‌تونیم ناخن‌هامون رو درست کنیم.»

جیمی می‌گوید: «و موهامون. من که می‌خوام مش کنم.»