معرفی و دانلود کتاب برادوی: نمایش مضحک زندگی

معرفی کتاب برادوی: نمایش مضحک زندگی

«همه‌ی ما در تئاتری غیرحرفه‌ای و نسبتاً ناموفق در یکی از سالن‌های برادوِی به سر می‌بریم.» این اعتقاد راوی کتاب برادوی: نمایش مضحک زندگی است. فابریس کارو در کتاب حاضر، با طنزی سیاه، از زبان مردی چهل‌وشش‌ساله سخن می‌گوید که در زندگی‌اش احساس پوچی می‌کند.

درباره‌ی کتاب برادوی: نمایش مضحک زندگی:

اکسل همسر و دو فرزند دارد؛ شغلی دارد و خانه‌ای؛ دوستانی نیز دارد. زندگی‌اش از بیرون به نظر بی‌عیب‌ونقص می‌آید، اما آنچه اکسل در درونش احساس می‌کند چیز دیگری است. کتاب برادوی: نمایش مضحک زندگی (Broadway) روایت سردرگمی‌ها و احساسات پیچیده و متناقض اکسل است.

اکسل به این نتیجه رسیده که در زندگی هیچ‌چیز آن‌طور که انتظارش را می‌کشیدیم نیست. او در برقراری ارتباط با فرزندان و همسرش مشکل دارد و در زندگی خود، بار ناکامی‌های زیادی را به دوش می‌کشد. این احساس زمانی شدت می‌گیرد که او نامه‌ای از مرکز غربال‌گری سرطان دریافت می‌کند و با این نامه، اضطرابش شدت می‌گیرد و گذر عمر را بیشتر احساس می‌کند.

فابریس کارو (Fabrice Caro)، در این رمان، مشکلات مردی میان‌سال را به تصویر می‌کشد که روزها در خیابان قدم می‌زند و فکر می‌کند و در ذهن خود، با زندگی و معنا و مصائب آن کلنجار می‌رود. کتاب برادوی: نمایش مضحک زندگی داستانی است که هم‌زمان تلخ و شیرین است، زیرا روایتی است از زندگی که آن هم هم‌زمان سرشار از مصائب و مواهب است.

کتاب برادوی: نمایش مضحک زندگی برای چه کسانی مناسب است؟

خواندن این رمان را، که از نمونه‌های طنز سیاه است، به دوستداران ادبیات، خصوصاً ادبیات معاصر فرانسه، پیشنهاد می‌کنیم.

با فابریس کارو بیشتر آشنا شویم:

نویسنده‌ی فرانسوی کتاب حاضر شهرتش را مرهون کمیک‌هایش است که به‌خاطر آن‌ها برنده‌ی چندین جایزه‌ی معتبر نیز شده است. فابریس کارو چندین رمان هم نوشته که موفق شده‌اند تحسین منتقدان و مخاطبان را به دست آورند.

کتاب برادوی: نمایش مضحک زندگی نخستین اثر کارو است که به فارسی برگردانده می‌شود.

در بخشی از کتاب برادوی: نمایش مضحک زندگی می‌خوانیم:

صدای لرزش موبایلم. پیامی از طرف آنا. می‌تونی برای نوشیدنی امشب یکی دوتا پیتزا با خودت بیاری؟ یکی دوتا پیتزا. نه خبری از معلوم هست کجایی؟ هست، نه همه نگرانتن و نه می‌دونی اینجا جات خیلی خالیه. اما پیتزا چرا؛ آن‌هم یکی دوتا. حتماً هنوز برای نگران شدن خیلی زود است، اما برای پیتزاها نه.

به نظرم خوب متوجه نشده‌ای آنا. چطور می‌توانی از من درخواست پیتزا کنی؟ آن‌هم در این لحظه و در اینجا. پیتزا با سفر دریایی‌ام چه ارتباطی دارد؟ فکر می‌کنی همسر مردی که اقیانوس اطلس را به‌تنهایی طی می‌کند برایش جمله‌ی راستی، یادت نره با خودت پیتزا بیاری می‌فرستد؟ فکر می‌کنی همسر مردی که دارد رکورد پرش با نیزه را می‌زند، درست در لحظه‌ای که آماده‌ی عبور از میله است، از پایین فریاد می‌زند یادت نره با خودت پیتزا بیاری؟ از کدام نوشیدنی حرف می‌زنی آنا؟ دیگر نوشیدنی‌ای در کار نیست، نوشیدنی بی‌نوشیدنی، من رفتم، باد مرا با خودش برده، آزادم، می‌فهمی؟ آزاد.

دیگر تسلیم نمی‌شوم، هیچ‌وقت، تمام شد. موبایلم در دستم است، بین انگشتانم. گروه نوجوان‌ها از ایستگاه خارج می‌شوند و در کل مسیر با ماشین، وقتی که بقیه سروصدا کنند، فقط و فقط یک فکر به ذهن پسرک خواهد رسید؛ لعنت بر شیطون، چی باعث شد بسته‌ی پپیتو از دستم بیفته؟ کار سختی نبود که، اه.

پیتزای چی بگیرم؟