معرفی و دانلود کتاب جشن جنگ

معرفی کتاب جشن جنگ

کتاب جشن جنگ مجموعه‌ای از ده داستان کوتاه به قلم احمد دهقان است. این داستان‌ها که در ژانر دفاع‌مقدس نوشته شده‌اند، یادآور دوران جنگ با عراق هستند. کتاب حاضر با زبان ساده و صمیمیِ خود خاطراتی را در قالب داستان از جبهه‌های جنگ روایت می‌کند که سرشار از احساسات انسانی و لحظاتِ ناب هستند.

درباره‌ی کتاب جشن جنگ

احمد دهقان نویسنده‌ی حوزه‌ی ادبیات دفاع مقدس است که با اولین رمان خود به‌نام «سفر به گرای 270 درجه» جوایز متعددی کسب کرد و به شهرت رسید. او که دوران نوجوانیِ خود را در دوران جنگ ایران و عراق و در جبهه‌های جنگ گذرانده بود، داستان‌ها و مقالات زیادی را در حال‌وهوای روزهای گذشته نوشته است. او در دل جنگ به‌دنبال روایتی برای جامعه‌ی امروز می‌گردد و پاسخ رفتارهای ناهنجار اجتماعیِ عصر حاضر را در دوران جنگ جست‌وجو می‌کند. او با نگارش کتاب «جشن جنگ»، بار دیگر در ژانر ادبیات دفاع مقدس حضور خود را اعلام کرده است.

احمد دهقان با زبان ساده، اما موقعیت‌ها و شخصیت‌های پیچیده‌ی داستان‌های این مجموعه، موقعیت‌های جنگی را به‌خوبی تصویر کرده است. او با بیان خاطرات جنگ در قالب داستان‌هایی که سرشار از احساسات انسانی هستند، ارزش‌های ازیادرفته را دوباره به مردمِ امروز یادآوری می‌کند. دهقان بر این عقیده است که بسیاری احساسات ناب در دل جنگ وجود داشته که می‌تواند به زندگیِ از معنا تهی‌شده‌ی عصر مدرن، روحی تازه بخشد و جامعه را به تحرکی پویا وادارد. نویسنده ازآن‌رو که زندگی را از شکوه و عظمتِ دورانِ جنگ خالی می‌بیند، در پی زنده کردنِ دوباره‌ی شکوهی است که نه از جنس تفاخر، بلکه از جنس کشف لحظه‌های ناب برای زندگی کردن است.

این مجموعه ‌شامل ده داستان به نام‌های «جشن جنگ»، «تانک‌چی‌ها»، «رفیق»، «قربانی»، «بوی کافور و گلاب»، «آخرین زمستان جنگ»، «نشانه»، «بی‌مروت»، «تک‌تیرانداز» و «فراموشی» است.

انتشارات نیستان اقدام به چاپ و نشر کتاب جشن جنگ کرده است.

کتاب جشن جنگ برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب به دوست‌داران داستان‌های کوتاه و ادبیات دفاع مقدس پیشنهاد می‌شود.

در بخشی از کتاب جشن جنگ می‌خوانیم

کاشکی یکی پیدا می‌شد و برای من که هِر را از بِر تشخیص نمی‌دهم و همه‌چی توی کله‌ام قاطی شده، خوب و واضح توضیح می‌داد وقتی برای این کار ساخته نشده‌ام، این‌جا چه‌کار می‌کنم و چه‌کاره‌ام.

دو نفر داشتند زور می‌زدند تا چکمه‌های یکی از جنازه‌ها را که باد کرده بود، درآورند، اما نمی‌توانستند. یک لحظه چشمش رفت آن سمتی و مدتی دراز آن‌ها را نگاه کرد و بعد با بیزاری رو برگرداند.

می‌بینی؟ یکی را قراول گذاشته‌اند تا مواظب جنازه‌ها باشد و یک عده از خودمان، جلوی چشم بقیه و از روی ناچاری، دارند داروندارشان را غارت می‌کنند...

دلم پر از غصه شد از این‌جور حرف زدنش. گفتم: «یادت هست آن قدیم‌ها؟ آن ماجرای شرط‌بندی و... آن آدم کجا، این آدم کجا.»

ستون داشت می‌رفت. او هم پا شد و راه افتاد که برود. اما یک لحظه برگشت و گفت: «آن اسب سرکش مرد... حالا تبدیل به یابوی پیری شده‌ام که دنبال یک دره‌ی درست و حسابی می‌گردد تا خودش را از بالا پرت کند پایین.»

اکبر که تو نخ میرزا بود، دود به گلویش جست؛ به سرفه افتاد و چشم‌هایش به اشک نشست. میرزا روبرگرداند و از زور سرما قوز کرد و مثل پیرمردها تلوتلوخوران، درست مثل کسی که با باد کلنجار برود، در باریکه‌راه پر از گل و شل، دنبال بقیه راه افتاد. حواسم به او بود که اکبر تپوکی زد به شانه‌ام و درحالی‌که یک‌وری به ستون نیروها نگاه می‌کرد، با صورتی برافروخته و یک دنیا خشم گفت: «خدا بهشان رحم کند... امشب نوبت این‌هاست. رفتند تا بشوند گوشت دم توپ.»

بعد آخرین پک را حریصانه به سیگارش زد و آن را دو انگشتی پرت کرد وسط مرداب.

فهرست مطالب کتاب

جشن جنگ
تانک‏‌چی‌‏ها
رفیق
قربانی
بوی کافور و گلاب
آخرین زمستان جنگ
نشانه
بی‌مروت
تک‌تیرانداز
فراموشی