معرفی و دانلود کتاب جنایت و مکافات

معرفی کتاب جنایت و مکافات

کتاب جنایت و مکافات، اثر برجسته‌ی فئودور داستایوفسکی، روایتی تکان‌دهنده از جنایتی ناگزیر است که شما را به فکر فرو می‌برد. این کتاب در صدر آثار ادبیات روسیه قرار دارد. این روایت تلنگری‌ست به مخاطب تا بداند در شرایطی که ارزش‌های انسانی به سخره گرفته شده‌اند، جنایتی به‌ظاهر غیراخلاقی چگونه می‌تواند حقیقت را آشکار کند.

دربارۀ کتاب جنایت و مکافات

جنایت و مکافات (Crime and Punishment) روایتگر مرزهای باریک اخلاقی در مواجهه با نیک و بد جهان است. در این اثر بزرگ و تأثیرگذار، جهانی توصیف می‌شود که در آن امر اخلاقی شکلی معکوس به خود گرفته و معنای حقیق‌اش را به‌طورکامل از دست داده است. راسکولنیکُف شخصیت اصلی داستان، جوانی باهوش و لایق، اما فقیر و رانده‌شده است که در شرایط ناگوار زندگی خود به سر می‌برد. او حتی توان پرداخت اجاره‌ی زیر شیروانی‌اش را ندارد و تنها برای رهایی از وضعیت راکد خود، اشیای گران‌بهایش را به پیرزنی نزول‌خور امانت می‌دهدتا بتواند امرار معاش کند.

فئودور داستایوفسکی زندگی این شخصیت را در بستر نابه‌سامانی‌های روسیه‌ی قرن نوزدهم به تصویر می‌کشد. مرد جوانی که خسته از بی‌عدالتی‌های پیرامون خود، با شنیدن خبر خواستگاری فردی ثروتمند و بدذات از خواهر کوچکترش دچار ازهم‌گسیختگی روانی می‌شود. در محور زمانی داستان، رفته‌رفته تعارضات درونی این شخصیت به اوج می‌رسد و فکر کشتن پیرزن و تصاحب اموال او برای نجات انسان‌های مانند خود، به‌عنوان تنها امید رهایی‌بخش در ذهنش نقش می‌بندد...

آیا زنده بودن انسان چندش‌آور و بی‌رحمی چون پیرزن که با مکیدن خون انسان‌ها به ثروت خود اضافه می‌کند، یک جنایت است، یا امری اخلاقی محسوب می‌شود؟ این سؤالی‌ست که در سرتاسر رمان در ذهن خواننده طنین‌انداز خواهد شد. اما پیشینه‌ی فلسفی این بحث به نظرات هگل درباره‌ی انسان برتر برمی‌گردد که به نظر می‌رسد داستایوفسکی از آن تأثیر پذیرفته است. جالب این که اندکی بعد از انتشار جنایت و مکافات اندیشمند برجسته، نیچه، نیز تعریف خود را از مفهوم ابَر انسان ارائه می‌دهد.

ترسیم کشمکش‌های ذهنی شخصیت اصلی داستان، بدگمانی او به دیگران و ترس از فاش شدن جنایت، با هنرمندی تمام در داستان توصیف شده است. علت این توصیفات باورپذیر، مهارت و استعداد روانکاوانه‌ی فئودور داستایوفسکی و علاقۀ او به کندوکاو در ذهنیت شخصیت‌های داستانش است.

داستایوفسکی نوشتن این رمان را در شرایط ناگواری که همسرش را از دست داده بود و دوستانش او را تنها گذاشته بودند، آغاز کرد. این کار به تسکین رنج‌های او در شرایطی که شهر سن پترزبورگ پر از پلیدی و رویدادهای ناگوار بود، کمک می‌کرد.

اقتباس‌های سینمایی از کتاب جنایت و مکافات

اولین اقتباس سینمایی از کتاب جنایت و مکافات سال 1935 در آمریکا و به کارگردانی جوزف فون اشترنبرگ صورت گرفت. سال 1983 نیز اثر سینمایی دیگری به کارگردانی آکی کائوریسماکی ساخته شد که نخستین فیلم بلند این کارگردان نیز بود. اقتباس اخیر جنایت و مکافات فیلم سینمایی «نورته، پایان تاریخ (Norte, the End of History)» به کارگردانی لاو دیازکه است که سال 2013 در فیلیپین ساخته شده و در میان اقتباس‌های دیگر امتیاز بالاتری در سایت IMDB دارد.

نکوداشت‌های کتاب جنایت و مکافات

- رمانی به‌شدت تأثیرگذار. (Conversation)
- شاهکاری با قدرت تعلیق (Barnes & Noble)
- شناخته‌شده‌ترین شاهکار داستایوفسکی. (Goodreads)

کتاب جنایت و مکافات مناسب چه کسانی است؟

این کتاب به علاقمندان رمان کلاسیک و ادبیات روسیه توصیه می‌شود. همچنین به‌عنوان یکی از شاخص‌ترین آثار داستایوفسکی برای کسانی که سایر رمان‌های او را خوانده‌اند، اثری به‌یادماندنی خواهد بود. از دیگر مخاطبان این اثر می‌توانند دوستداران رمان‌های جنایی، مباحث فلسفی و روان‌کاوانه باشند.

با فئودور داستایوفسکی بیشتر آشنا شویم

فئودور داستایوفسکی (Fyodor Dostoevsky)، رمان‌نویس و روزنامه‌نگار روسی، سال 1821 در مسکو و در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. دغدغه‌های شهرنشینی و وضعیت ناگوار سیاسی، اجتماعی روسیۀ آن سال‌ها بستری برای خلق رمان‌های دغدغه‌مند او بود. او اغلب با نگاه پرسشگر فلسفی و موشکافی‌های روانکاوانه‌اش، وضعیت ذهنی شخصیت‌های داستان خود را در بستر جامعه ای نابه‌سامان روایت کرد. وجه فلسفی آثار داستایوفسکی به حدی پررنگ است که برخی معتقدند او نه تنها در جایگاه یک نویسنده، بلکه متفکر و فیلسوفی آگاه است. از رمان‌های مشهور او باید به کتاب‌های «برادران کارامازوف»، «ابله»، «قمارباز»، «خاطرات خانۀ اموات»، «جن‌زدگان» و «یادداشت‌های زیرزمینی» اشاره کرد. آثار او بیشتر دارای ویژگی‌های رمان‌های واقع‌گرا هستند. او سال 1881 در سن‌پترزبورگ درگذشت.

در بخشی از کتاب جنایت و مکافات می‌خوانیم

راسکلنیکف متوجه نواری که به گردن پیرزن آویزان بود، شد. آن را کشید اما نوار محکم بود و پاره نمی‌شد، مخصوصاً که با خون خیس هم شده بود. سعی کرد به طریقی آن را از زیر بغل پیر زن بیرون بیاورد، ولی چیزی مانع بود و گیر می‌کرد. نزدیک بود از بی‌صبری باز هم بدون معطلی با تبر به قسمت فوقانی کالبد و نوار بزند. اما جرأت نکرد و بعد از دو دقیقه با زحمت و تلاش و آلوده کردن دست‌ها و تبر، بدون آن‌که تبر را به جسد بزند، نوار را برید و بیرون کشید. اشتباه نکرده بود، این کیف پول بود. دو صلیب، یکی از چوب و دیگری از جنس قلع، با یک شیء کوچک و کنار آن کیف جیر کوچک کثیفی با دوره و حلقه‌ی فولادی، به نوار آویزان شده بود. کیف تا جایی که ممکن بود پر شده بود.

راسکلنیکُف بدون این‌که آن را بگردد در جیبش گذاشت، صلیب‌ها را به سینه‌ی پیر زن آویزان کرد و این بار با تبر، دوباره خودش را به اتاق خواب رساند.

خیلی عجله داشت. با عجله دسته کلید را در دست گرفت و باز مشغول ور رفتن با آن شد. کارش پیش نمی‌رفت، کلیدها به قفل‌ها نمی‌خوردند. نه این‌که دستش بلرزد، نه، بلکه مرتب اشتباه می‌کرد. مثلاً می‌دید که کلید مناسب نیست و به قفل نمی‌خورد، اما از آن دست نمی‌کشید. یکدفعه به یاد آورد و فکر کرد که آن کلید بزرگ دندانه‌داری که کنار کلیدهای کوچک آویزان است، حتماً متعلق به کمد نیست (دفعه‌ی قبل هم این فکر را کرده بود) بلکه برای صندوقچه‌ای است که شاید همه چیز در آن پنهان شده باشد.