معرفی و دانلود کتاب جوانی

معرفی کتاب جوانی

روایتی نفسگیر و رازآلود! پاتریک مودیانو نویسنده مشهور و برنده جایزه نوبل در کتاب جوانی، پرسه‌زنی‌ها و خیابان‌گردی‌های یک جوان و رویارویی‌اش با ماجراهای پنهان در لایه‌های زیرین شهر را به تصویر می‌کشد. این رمانِ برنده جایزه گنکور، به عنوان جذاب‌ترین اثر مودیانو انتخاب شده است.

درباره کتاب جوانی:

شب‌گردی‌ها و پرسه زدن‌های یک جوان در خیابان‌ها و کوچه پس‌کوچه‌های پاریس، او را با حقایق و اتفاقات پنهان شده در زیر پوست شهر مواجه می‌سازد. پاتریک مودیانو (Patrick Modiano) در رمان جوانی (Young Once)، به کشف دوباره شهر پاریس دست می‌زند و به نوعی این شهر را به شما نشان می‌دهد.

شهری که گویی برای پرسه‌زنی دختران و پسران جوانِ حدوداً بیست ساله ساخته شده است تا در کافه‌ها و خیابان‌هایش به کشف نور، سرخوشی و نشاط مشغول شوند، با این حال این کشف‌ها همواره با حسرت‌هایی برخاسته از دلِ زمانه همراه است.

رمان پیش رو موضوع جوانی و سعی و تلاش‌های دو شخصیت اصلی داستان یعنی «لویی» و «اودیل» را برای ادامه‌ی زندگی و جست‌وجوی هویتشان به تصویر می‌کشد. این زن و شوهر همراه با دو فرزندشان در حومه پاریس در مجاورت کوه‌های سوئیس زندگی دوستانه و آرامی را می‌گذرانند.

در حالی سی‌وپنجمین سالگرد تولد اودیل فرامی‌رسد که درست چند هفته دیگر لویی نیز سی‌وپنج ساله می‌شود. در میانه داستان نویسنده به سال‌های قبل بازمی‌گردد و زندگی لویی را در حالی که به تازگی از سربازی برگشته روایت می‌کند. او توسط دوستانش در یک گاراژ مشغول به کار می‌شود و با جوانان خشمگین و عصیانگر پاریس روبه‌رو می‌گردد.

مودیانو این اثر را در سال 1981 منتشر کرد، کتابی که در کسب شهرت و دریافت جایزه نوبل او نقش مهمی ایفا کرده است. بعضی از منتقدان به علت پرداختنِ مودیانو به مفهوم حسرت و زمان در کتاب‌هایش او را پسر مارسل پروست نامیده‌اند، چرا که همچون این نویسنده بزرگ با مهارت زیاد فقط با یک اشاره زمان را نگه می‌دارد و به ناگاه شما با حجم عظیمی از رنگ، نور، حسرت و راز مواجه خواهید شد.

جوایز کتاب جوانی:

- برنده جایزه گنکور در سال 1978
- برنده رمان‌نویسی آکادمی فرانسه در سال 1972

نکوداشت‌های کتاب جوانی:

- رازآلود و مهیج. (David Ulin, Los Angeles Times)
- یک بازنویسی جدید از یک جنایت حل‌ناشدنی. (Adam Thirlwell, The Guardian)
- مودیانو در اثر خود کنجکاوی یک کارآگاه را با مالیخولیای یک مرثیه‌نویس تلفیق می‌کند. (Adam Kirsch, The New Republic)

کتاب جوانی به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

اگر به ادبیات فرانسه علاقه‌مند هستید و اگر رمان‌های تریلر روانشناختی شما را مجذوبِ خود می‌کند، این رمان هیجان‌انگیز را از دست ندهید.

با پاتریک مودیانو بیشتر آشنا شویم:

او رمان‌نویس و فیلمنامه‌نویس فرانسوی است که در سال 1945 به دنیا آمد. مادر پاتریک بلژیکی و پدرش ایتالیایی و یهودی بود. پاتریک مودیانو یکی از چهره‌های برجسته ادبی فرانسه محسوب می‌شود و از او به عنوان «مارسل پروست دوران معاصر» یاد می‌کنند؛ فردی که موفق شد در سال 2014 برنده جایزه نوبل ادبیات شود. مودیانو همه جوایز ادبی فرانسه را بین سال‌های 1968 تا 1978 متعلق به خود کرده است؛ جایزه‌هایی چون گنکور، فئنون و روژه نیمیه و جایزه بزرگ آکادمی فرانسه.

او پیش از آنکه جایزه نوبل را کسب کند، به غیر از فرانسه در هیچ کشوری شهرت نداشت و تنها کمتر از ده اثر وی به زبان انگلیسی ترجمه شده بود. به همین خاطر پس از آنکه او این جایزه جهانی را دریافت کرد، برای بسیاری از طرفدارانش نیز تعجب آور بود. پس از آن بود که انتشارات بزرگ دنیا شروع به ترجمه رمان‌هایش کردند و هم اکنون آثار پاتریک مودیانو به 30 زبان زنده دنیا برگردانده شده است.

برخی از کتاب‌های مهم این نویسنده فرانسوی عبارتند از: «ویلای دلگیر، شجره خانوادگی، جوانی، محله‌ی گم‌شده، یکشنبه‌های اوت، آه‌ای سرزمین محبوب من، دورا برودر، ناشناخته‌ماندگان، تصادف شبانه، در کافه‌ی جوانی گم‌شده، افق، سیرکی که می‌گذرد، بیراه و…» اشاره کرد.

جوایز و افتخارات پاتریک مودیانو:

- برنده جایزه گنکور در سال 1978
- برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 2014
- کسب جایزه بزرگ آکادمی فرانسه در سال 1972
- کسب جایزه دل دوکای انستیتوی فرانسه در سال 2010
- برنده جایزه دولتی اتریش برای ادبیات اروپا در سال 2012

در بخشی از کتاب جوانی می‌خوانیم:

توی کافه بالکن، دود و هیاهوی گفت‌وگوها گیجش ‌کردند. وقتِ نوشیدنی قبل از غذا بود. بروسیه را با آن کلاه اتریشی‌اش فوری پیدا کرد. کمی هول بود. سمتش رفت، چمدانش را گذاشت و نشست. بروسیه شادوشنگول پرسید «خب، آش‌خوری تموم شد؟»

«بله، آش‌خوری تموم شد.»

این جمله را با صدای نیمه‌بلندی گفت، چون همیشه در به کار بردن اصطلاحات عامیانه‌ی نظامی مشکل داشت. بروسیه گفت «آخر آش‌خوری رو باید جشن گرفت، جونم... می‌بینید که من شروع کرده‌م...»

به لیوان نیمه‌پُرش که نوشیدنی قرمزی داخلش بود، اشاره می‌کرد.

«چی می‌خورید؟»

پُرحرفی این مرد مثل بازاریاب‌ها بود. صدای گرفته‌اش یک‌دفعه ظریف شد. آن ‌وقت از اسبابِ خانه و کتاب حرف زد. توضیح داد که قبلاً برای عتیقه‌فروش‌های زیادی در پاریس کار کرده است. حتا یک شب با آب‌و‌تاب شروع کرد به شمردن جزئیاتی که به کمک آن‌ها می‌توان یک مبل عصر رژانس را از یک مبل لویی پانزدهم تشخیص داد و با مدادی که دستش بود، نشان داد که چه‌طور باید کیفیت پشتی‌ها و تکیه‌گاه‌های سر را ارزیابی کرد. اما در مورد کتاب‌ها، مسلماً چاپ‌های اصلی را دوست داشت. بله، او این‌طور وقت‌ها دیگر خودش نبود و شاید حرکت‌ها و حرف‌های کسی را که از او تأثیر گرفته بود، تقلید می‌کرد.

وقتی پیشخدمت نوشیدنی‌ها را آورد، بروسیه گفت «زنده باد پایان‌خدمت!»

لیوان‌ها را بالا بردند. جرئت نمی‌کرد به بروسیه بگوید که آب توی کفش‌هایش می‌رود.