معرفی و دانلود کتاب خفه خون

معرفی کتاب خفه خون

پرنیا فریدون پور در کتاب خفه خون که رمانی جذاب و خواندنی‌ست، بخشی از زندگی زنی روزنامه‌نگار را روایت می‌کند که به دنبال موضوعی جذاب برای نوشتن مطلبی در روزنامه است. داستان در روز‌های آغازین جنگ ایران و عراق رقم می‌خورد.

درباره کتاب خفه خون

شهره، شخصیت اصلی کتاب خفه خون، زن روزنامه‌نگاری است که به‌محض شنیدن خبر ورود ارتش صدام به خاک ایران، قصد می‌کند که برای تهیه‌ی گزارش به مناطق جنگی برود، اما با مخالفت سفت‌وسخت سردبیر روزنامه مواجه می‌شود. او مجبور می‌شود برای رفتن به این مأموریت رضایت‌نامه‌ای از جانب خانواده‌اش برای سردبیر بیاورد. رضایت‌نامه‌ای که با توسل به مشاجره و دروغ نوشته می‌شود.

شهره روح ناآرامی دارد و کابوس‌های شبانه ذهن او را به شدت درگیر خود ساخته است. از زمانی که یادش می‌آید این کابوس‌ها تکرار می‌شده‌اند. او راهی برای آرام کردن خود نمی‌یابد جز نوشتن درگیری‌های ذهنی و خاطراتش در دفتر خاطرات. دفتری که پس از پر شدن صفحه‌ی آخرش در شعله‌های آتش خاکستر می‌شود. شهره به هر نحوی که شده خود را به مناطق جنگی می‌رساند و در آن جا با خانواده‌ای آشنا می‌شود که مدتی را همراه آنان می‌گذراند. باقی داستان به شرح اتفاقاتی می‌پردازد که شهره پس از عزیمت به مناطق جنگی از سر می‌گذراند.

جنگ، این پدیده‌ی منحوس و پیامد‌های شوم آن موضوعی است که صفحات رمان خفه خون، نوشته‌ی پرنیا فریدون پور را به خود اختصاص می‌دهد.

کتاب خفه خون برای چه کسانی مناسب است؟

همه‌ی کسانی که به داستان‌های فارسی، به‌ویژه داستان‌های مربوط به دوران جنگ ایران و عراق علاقه‌مندند، از خواندن این کتاب لذت خواهند برد.

در بخشی از کتاب خفه خون می‌خوانیم

کلید رو تویِ در چرخوندم و دوباره پا به خونه‌ای گذاشتم که از دیدنش سیر نمی‌شدم. یه خونه‌ی ویلایی و خیلی قدیمی که بابا هیچ‌وقت راضی به تعویض و تخریبش نمی‌شد و از جوانی که به‌واسطه‌ی کار در ارتش به تهران اومده بود در همون محله زندگی می‌کرد و خاطرات بسیار زیادی رو توش تجربه کرده بود. خونه‌ای با یه حیاط نسبتاً بزرگ که بیشتر متراژش رو باغچه‌ی زیباش پُر کرده بود و حالا در این فصل، زیباییِ صد چندانی به خودش گرفته بود. صدایِ خش‌خش برگ‌ها رو زیر کفشام حس می‌کردم، این صدا اگر یکی از دل‌انگیزترین صداهای گوشنواز زندگیِ هر شخص محسوب نشه، قطعاً بی‌احترامی به نظامِ هستیه.

حالا با خیالی آسوده تو حیاط قدم می‌زنم، ولی وقتی بچه‌تر بودم ناخودآگاه از این که وارد محوطه‌ی حیاط بشم به شدت امتناع می‌کردم. بعدها بقیه متوجه شدن، از حوض وسط حیاط و فواره‌ای که بابا هر روز صبح و بعدازظهر کار می‌انداخت وحشت دارم. بابا تمام تلاشش رو می‌کرد که من رو با آب و حوض آشتی بده، اما ترس من از آب فقط به اون حوض ختم نمی‌شد و من، حتی از وان یا لگن پر از آب هم وحشت داشتم و با دیدنشون احساس خفگی بهم دست می‌داد. هر راهی رو رفته بودن و در کمال ناباوری، ترس من کمتر که نشد هیچ، بیشترم شد؛ واسه همین تصمیم گرفتن که حوض رو به کُل حذف کنن و به جاش یه باغچه‌ی پُر از گل بذارن که با درختان کهن و سربه فلک کشیده‌ی اطراف حیاط، هارمونی زیبایی داشته باشه.