معرفی و دانلود کتاب خون خواب را ریخته‌اند: شش داستان جنایی

معرفی کتاب خون خواب را ریخته‌اند: شش داستان جنایی

پی. دی. جیمز یکی از بزرگ‌ترین و پرافتخارترین نویسندگان ادبیات جنایی در طول سده‌ی بیستم بود. در کتاب خون خواب را ریخته‌اند بناست مخاطب شش داستان کوتاه کارآگاهی از این نویسنده‌ی برجسته باشید؛ آثاری که با جذابیت و غنای بی‌بدیل خود، شما را به مطالعه‌ی دیگر کتاب‌های نویسنده ترغیب خواهند نمود.

درباره کتاب خون خواب را ریخته‌اند

ادبیات جنایی، از همان بدو پیدایش خود، همواره رنگ‌وبویی بریتانیایی داشته است. مرور تاریخچه‌ی این ژانرِ روایی نشان می‌دهد که اغلب جنایی‌نویسان بزرگ و تأثیرگذار تاریخ، از جمله آگاتا کریستی و آرتور کانن دویل، خالقان شخصیت‌های ماندگاری چون پوآرو و شرلوک هلمز، همگی از کشورهای بریتانیایی برخاسته‌اند. این واقعیت آدمی را به این گمان می‌اندازد که گویی از هیچ‌کجا بیش از خیابان‌های خیس از باران لندن و منچستر، بوی خون و شوق راز و معما برنمی‌خیزد!...

باری، در این نوشتار، قصد داریم کتابی از پی. دی. جیمز، جنایی‌نویس بزرگ اهل انگلستان، را به شما معرفی کنیم. این کتاب خون خواب را ریخته‌اند (Sleep No More: Six Murderous Tales) نام دارد؛ اثر مذکور از شش داستان کوتاه معمایی تشکیل شده که جملگی پس از مرگ مؤلف گردآوری و منتشر شدند. عناوین این شش داستان به ترتیب از این قرار است: «یویو»، «قربانی»، «قتل بابانوئل»، «دختری که عاشق گورستان‌ها بود»، «عمارت دلپذیر» و سرانجام، «تولد آقای میلکرافت».

اگر از دنبال‌کنندگان جدی داستان‌ها و رمان‌های جنایی باشید، احتمالاً می‌دانید که اغلب منتقدان، آثار پی. دی. جیمز را از حیث غنای موضوعی و جذابیت‌های داستانی، با آثار آگاتا کریستی، دیگر بانوی بزرگ ادبیات پلیسی، مقایسه کرده‌اند. البته بسیاری از صاحب‌نظران بر آن‌اند که آثار پی. دی. جیمز، از بسیاری جهات، حتی برتر و غنی‌تر از نوشته‌های داستانی کریستی‌اند. منتقدانی که بر این نظر پافشاری می‌کنند، بیش از همه بر جنبه‌های روانشناختی درخشانی در آثار جیمز انگشت می‌نهند که نظیرش را نه فقط در کارهای آگاتا کریستی، بلکه اساساً در نوشته‌های کمتر داستان‌نویس جنایی‌ای می‌توان یافت. جنبه‌های روانشناختیِ داستان‌های پی. دی. جیمز، بهترین نمود خود را در آن فرازهایی از روایت می‌یابند که انگیزه‌های اعمال شریرانه‌ی کاراکترهای منفی مورد واکاوی قرار می‌گیرند. برای روشن‌تر شدن این بحث، اشاره به داستان «قتل بابانوئل» از مجموعه‌ی خون خواب را ریخته‌اند بسیار روشنگر خواهد بود. در این داستان که بلندترین قصه‌ی مجموعه‌ی پیش رو به شمار می‌رود، مخاطب ماجرای قتلی مرموز خواهید بود که از زبان یک نویسنده‌ی نه چندان ماهرِ داستان‌های کارآگاهی روایت می‌شود؛ قتلی که وقوع آن به دوران نوجوانی راوی، در سال 1939 بازمی‌گردد. در این قصه‌ی جذاب، ضمن این‌که به تمام مؤلفه‌های آشنای آثار کلاسیک ژانر جنایی برمی‌خوریم، شاهد تحلیل درخشان راوی از ناهنجاری‌های ذهنی آدم‌های درگیر ماجرا نیز خواهیم بود. تحلیلی روانشناختی که داستان کوتاهِ پی. دی. جیمز را از دیگر نمونه‌های داستان کوتاه جنایی، متمایز می‌کند.

کتاب خون خواب را ریخته‌اند به قلم رکسانا صنم‌یار به زبان فارسی ترجمه شده و از سوی انتشارات «مون» در دسترس مخاطبینِ علاقه‌مند قرار گرفته است. مطالعه‌ی این کتاب شاید تنها چند ساعت از وقت شما را به خود اختصاص دهد؛ اما خاطره‌ی لذت ادبی نابی که ارزانی‌تان می‌کند، بی‌گمان تا مدت‌ها در ضمیر شما باقی خواهد ماند...

نکوداشت‌های کتاب خون خواب را ریخته‌اند

• کتاب خون خواب را ریخته‌اند مجموعه‌ای درخشان از شش داستان جنایی است که جملگی به زیبایی هرچه تمام‌تر روایت شده‌اند. (Marilyn Stasio, The New York Times Book Review)
• در کتاب خون خواب را ریخته‌اند مخاطب شش داستان جنایی از پی. دی. جیمز خواهید بود. مطالعه‌ی این اثر، در عین این‌که برای طرفداران قدیمی جیمز بسیار رضایت‌بخش خواهد بود، به مذاق خوانندگانی که تاکنون اثری از این نویسنده نخوانده‌اند نیز، خوش خواهد آمد. (Patrick Anderson, The Washington Post)
• داستان‌هایی هوشمندانه و دلچسب... یک مجموعه‌ی به غایت سرگرم‌کننده. (Ginny Greene, The Star-Tribune)
• سبک نگارش نوستالژیک پی. دی. جیمز یادآور آثار عصر طلایی ادبیات جنایی در دهه‌های 20 و 30 میلادی است. (Fred Melnyczuk, Financial Times)
• اثری درخشان از پی. دی. جیمز، بانوی بزرگ عرصه‌ی جنایی‌نویسی. (Kirkus Reviews)

کتاب خون خواب را ریخته‌اند مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به ادبیات جنایی و دوست‌داران آثار نویسندگان مدرن انگلیسی‌زبان، دو گروه از مخاطبینی‌اند که از مطالعه‌ی کتاب خون خواب را ریخته‌اند، اثر پی. دی. جیمز، لذتی وافر خواهند برد.

با پی. دی. جیمز بیشتر آشنا شویم

پی. دی. جیمز (Phyllis White) داستان‌نویس مشهور و پرآوازه‌ی اهل بریتانیا بود. او در سال 1920، در آکسفورد انگلستان دیده به دنیا گشود و به سال 2014، در همین شهر چشم بر جهان فرو بست. شهرت پی. دی. جیمز بیش از همه مرهون آثار روایی درخشان او در ژانر جنایی و معمایی است. رمان‌ها و داستان‌های کوتاهی که او در طول عمر پربار خویش نوشت و به انتشار رساند، به گواه اغلب سخن‌شناسان، روحی تازه در کالبد از رمق‌افتاده‌ی ادبیات جنایی دمیدند.

از میان آثار مطرح پی. دی. جیمزِ بزرگ می‌توان به عناوینی چون «خون خواب را ریخته‌اند»، «خیال کشتن»، «انگیزه‌های غیرطبیعی»، «زنانه نیست» و «صورتش را بپوشان» اشاره نمود.

جوایز و افتخارات پی. دی. جیمز

• برنده‌ی جایزه‌ی Grand Prix de Littérature Policière
• برنده‌ی جایزه‌ی Cartier Diamond Dagger
• برنده‌ی جایزه‌ی Edgar Grand Master
• برنده‌ی جایزه‌ی Macavity
• برنده‌ی جایزه‌ی Anthony

و ...

در بخشی از کتاب خون خواب را ریخته‌اند می‌خوانیم

شرح پروندۀ قتل مارستون‌ترویل را از دید خودم برای چارلز میکلدور فرستادم، اما خدا می‌داند چرا آن را می‌خواست. جزو پرونده‌های موفقم نبود؛ هرگز کسی را به‌خاطرش دستگیر نکردم و تا امروز حل‌نشده باقی مانده. به‌محض اینکه پسرک یادش آمد انگشتر عمویش را دیده، نقشه‌هایم علیه کالدول نقش‌برآب شد. مدارک پزشکی قانونی نشان داد میکلدور قبل از ساعت سه مرده، یعنی زمانی که کالدول و دوشیزه میک‌پیس بازی شطرنج را تمام کرده‌اند. در آن چند دقیقۀ بین تحویل دادن هدیه‌ها و تماس نگهبان، کالدول نمی‌توانسته به میکلدور شلیک کند و تمام کارهای ضروری را انجام دهد.

او زمان وقوع جرم غایب بوده.

خانم و آقای ترویل سفری یک‌روزه به لندن رفته بودند که با یک موشک وی۲ کشته شدند. خب، دلشان هم می‌خواست همین‌طور بمیرند؛ سریع و باهم. اما هنوز هم ترویل‌هایی در آن خانۀ اربابی زندگی می‌کنند. پسرشان از جنگ جان سالم به در برد و خانۀ اجدادی‌شان را دوباره خرید. نمی‌دانم آیا نوه‌هایشان شب‌های کریسمس با قصۀ قتل بابانوئل همدیگر را می‌ترسانند یا نه.

نه پول و نه دوشیزه بلسایز از ارثیه‌شان چندان سودی نبردند. بلسایز برای خودش بنتلی‌ای خرید و مست پشت فرمان خودش را به فنا داد. آن‌یکی، خانه‌ای در روستا برای خودش خرید و نقش جنتلمنی را بازی کرد. اما یک سال نشده، برگشت به عادات قدیمی‌اش، یعنی گول زدن دختربچه‌ها. در واقع داشتم می‌رفتم دستگیرش کنم که خودش را توی گاراژ با بند رخت حلق‌آویز کرد و جان داد. مأمور اعدام راحت‌تر و تروتمیزتر می‌توانست کلکش را بکند.

گاهی فکر می‌کنم نکند چارلز میکلدور دربارۀ آن انگشتر دروغ گفته. حالا که در تماس هستیم خیلی دلم می‌خواهد این را از او بپرسم. اما بیشتر از چهل سال گذشته؛ جنایتی قدیمی، داستانی کهنه. اگر هم هنری کالدول دینی به گردن جامعه داشته، درنهایت آن را پرداخته؛ تمام‌وکمال.

فهرست مطالب کتاب

پیشگفتار
یویو
قربانی
قتل بابانوئل
دختری که عاشق گورستان‌ها بود
عمارت دلپذیر
تولد آقای میلکرافت
دربارۀ نویسنده
پی‌نوشت‌ها