معرفی و دانلود کتاب دفترهای سالخوردگی 6: روزی که ما سوار قطار شدیم: هوا ابری بود

معرفی کتاب دفترهای سالخوردگی 6: روزی که ما سوار قطار شدیم: هوا ابری بود

کتاب دفترهای سالخوردگی 6: روزی که ما سوار قطار شدیم: هوا ابری بود، نام ششمین کتاب از مجموعه اشعار احمدرضا احمدی، شاعر پرآوازه‌ی دوران معاصر و مانند دیگر آثار این مجموعه، حاوی اشعار سروده شده به سبک نیمایی یا شعر نو است. اثر پیش رو دریچه‌ای به دنیای تازه‌ترین آثار شاعر را به‌روی مخاطب می‌گشاید و خواننده را به سفری خیال‌انگیز به اوج آسمان آبی می‌برد.

درباره‌ی کتاب دفترهای سالخوردگی 6: روزی که ما سوار قطار شدیم: هوا ابری بود

پیش از باریدن باران باید رفت، چترهای کهنه دیگر توان باز شدن ندارند. مقصد آفتابی‌ست یا بارانی؟ آسمان آبی‌ست‌ یا خاکستری؟ برای بوییدن آخرین بنفشه‌ها و سیب‌ها باید تعجیل کرد، قبل از این‌که باران ببارد. کتاب دفترهای سالخوردگی 6: روزی که ما سوار قطار شدیم هوا ابری بود، عنوان ششمین کتاب از مجموعه دفترهای سالخوردگی‌ست که احمدرضا احمدی شاعر برجسته‌ی معاصر شعرهای آن را سروده است. زمستان نزدیک است، شعرهای شاعر خیس از آخرین باران‌های پاییزی‌ست، پیش از آن‌که بارش برف آغاز شود. هرچند این دفتر نیز بوی کهولت و سالخوردگی می‌دهد، اما شاعر هنوز دریا و جنگل را فراموش نکرده و از ایستادن در باران لذت می‌برد.

کتاب دفترهای سالخوردگی 6: روزی که ما سوار قطار شدیم: هوا ابری بود، توسط نشر چشمه چاپ شده و نسخه‌ی الکترونیک آن از طریق سایت و اپلیکیشن کتابراه در دسترس علاقه‌مندان به شعر معاصر ایران و آثار احمدرضا احمدی قرار گرفته است.

درباره‌ی مجموعه کتاب‌ دفترهای سالخوردگی

از بهار جوانی تا زمستان پیری، مجموعه شعر دفترهای سالخوردگی شامل هفت کتاب از تازه‌ترین اشعار احمدرضا احمدی، شاعر پرآوازه‌ی دوران معاصر ایران است که به سبک نیمایی یا نو سروده شده‌اند. شعرهای این مجموعه مانند دیگر آثار احمدرضا احمدی حاوی مضامین فلسفی و اجتماعی هستند و البته شاعر عشق را نیز فراموش نکرده و از آن بسیار سخن گفته است، حتی در انزوای سالخوردگی.

کتاب دفترهای سالخوردگی 6: روزی که ما سوار قطار شدیم: هوا ابری بود مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به شعر و ادبیات معاصر ایران و دوستداران اشعار احمدرضا احمدی، از مطالعه‌ی کتاب دفترهای سالخوردگی 6: روزی که ما سوار قطار شدیم: هوا ابری بود، لذت خواهند برد.

با احمدرضا احمدی بیشتر آشنا شویم

احمدرضا احمدی شاعر، نمایشنامه‌نویس و نقاش ایرانی زاده‌ی 1319 در کرمان است. در کودکی همراه با خانواده‌اش به تهران مهاجرت کرد و دوره‌ی دبیرستان را در دارالفنون به پایان رساند. سرودن شعر را از آغازین سال‌های جوانی شروع کرد و هنگامی‌که اولین مجموعه شعرش را در سال 1340 به انتشار رساند، توجه بسیاری از شاعران و منتقدان به او جلب شد. احمدرضا احمدی به عنوان بنیان‌گذار سبک موج نو در شعر معاصر ایران شناخته می‌شود. در سال 1343 به منظور گسترش هنر موج نو، همراه با بسیاری از چهره‌های شاخص آن زمان گروه ادبی «طرفه» را بنیان گذاشت. فعالیت او به عنوان مدیر تولید موسیقی در کانون پرورش فکری، ثمرات پرباری برای اهالی فرهنگ و هنر به همراه داشت و منجر به نشر آثاری جاودانه در هنر ایران‌زمین شد.

تندیس مداد پرنده و انتخاب به عنوان شاعر برگزیده‌ی جایزه‌ی ادبی بیژن جلالی، برخی از افتخارات او به‌شمار می‌آیند. احمدرضا احمدی هنرمندی پرکار است که لحظه‌ای آرام و قرار نداشته. نگارش چندین مجموعه شعر، کتاب‌های شعر و قصه برای کودکان، رمان، شعرخوانی در آلبوم‌های موسیقی و همکاری با سینماگران گواهی بر این مدعاست. از میان آثار متعدد احمدرضا احمدی، می‌توان به کتاب‌هایی مانند «بدون دریا از قایق می‌نویسم»، «میوه‌ها طعم تکراری دارند»، و «هزار اقاقیا در چشمان تو هیچ بود» اشاره نمود.

در بخشی از کتاب دفترهای سالخوردگی 6: روزی که ما سوار قطار شدیم: هوا ابری بود می‌خوانیم

غم‌ها
ابعادی بزرگ
داشت
که در یک فنجان چای
و یک پیانو
جا نمی‌گرفت
آن زن لاغر
همیشه کنار صدای ویلن
کسی را دوست
داشت
از پنجره
بحران بزرگ
دیده می‌شد
دیگر
کسی به دنبال
تسلی و شفا
بر این جهان
نبود.

فهرست مطالب کتاب

چای
کلمات
اتاق ما
رازها
در ظهر تابستان
بر بام این خانه
در آینه
در مدار شبنم‌ها
شاعران و ملوانان
میان گندم‌ها
ظرفی خالی از میوه است
به کجا رفت
همه‌چیز دیر بود
وقتی می‌روید
عمر به پایان بود
یک پیانو
گیسوان زنان
پیش از باریدن باران
ملاقات
سادگی باران
اتاق بیماران
بنفشه
آهنگران
یک سیب سرخ
آخرین سیب‌ها
خانه‌ها
دریا و جنگل
برای قایق‌ها
فقط لحظه‌ای بود
پاییز
همیشه هراس بود
آسمان آبی
یک پرتقال
دیوار سفید
به دریا آغشته‌اند
در باران گم شد
ماهی قرمز
خاموشی
چشمه
ماه
آن‌طرف خیابان
آوازهای پریشان
ایام
در باران ایستاده‌ام