معرفی و دانلود کتاب سر به سر دامپزشک نگذار: نیمه خودزندگینامه

معرفی کتاب سر به سر دامپزشک نگذار: نیمه خودزندگینامه

کتاب سر به سر دامپزشک نگذار، زندگی‌نامه‌ی نیمه خیالی و داستان نیمه واقعی جیمز هریوت از دورانی است که در یورکشایر دامپزشک و جراح بوده است. این کتاب طنز و بامزه که قسمت سوم از سری کتاب‌های «همه‌ی موجودات بزرگ و کوچک» به حساب می‌آید، بر رابطه‌ی هریوت با صاحب درمانگاه دامپزشکی و برادر دانشجوی او متمرکز است و ماجراهای عجیب و کمدی‌ای را که با آن‌ها مواجه شده، روایت می‌کند.

درباره‌ی کتاب سر به سر دامپزشک نگذار

جیمز آلفرد وایت یا آن‌چنان‌که معروف است جیمز هریوت (James Herriot) جراح و دامپزشک انگلیسی بود. او در گلاسکوی اسکاتلند درس خواند و در سال 1939 به یورکشایر انگلستان رفت تا کارش را آغاز کند. هریوت اما تنها دامپزشک نبود؛ او قریحه‌ی نویسندگی قوی و قلم درخشانی داشت و خاطرات آن 20 سالی را که در یورکشایر کار می‌کرد، دراماتیزه کرد و از درون آن‌ها داستان‌هایی کمدی خلق کرد. داستان‌های او ترکیب واقعیت و تخیل و درواقع نوعی نیمه اتوبیوگرافی محسوب می‌شوند. هریوت اولین داستانش را در اوایل دهه‌ی 1970 به چاپ رساند که بلافاصله با استقبال مخاطبان مواجه شد. پس‌ازآن دنباله‌هایی برای آن نوشت که آن‌ها هم به شدت مورد توجه قرار گرفتند. کتاب سر به سر دامپزشک نگذار (Let Sleeping Vets Lie) قسمت سوم از این مجموعه محسوب می‌شود و مثل بقیه‌ی کتاب‌ها، مواجهه‌ی هریوت با اهالی یورکشایر و حیوانات آن‌ها را به شکلی طنز و بامزه روایت می‌کند. خود هریوت و مدیر درمانگاه دامپزشکی، زیگفرید فارنن، شخصیت‌های محوری این کتاب هستند. همین‌طور برادر فارنن که تازه از دانشکده‌ی دامپزشکی فارغ‌التحصیل شده هم به این داستان اضافه شده تا در کنار برادرش و هریوت کار را یاد بگیرد.

جیمز هریوت کتاب سر به سر دامپزشک نگذار را به شکل اول‌شخص روایت می‌کند. درواقع تا حد زیادی سعی دارد تا فرم خاطره‌نگاری‌اش را حفظ کرده و آن را مخدوش نکند. به همین خاطر فصول کتاب شبیه خاطره‌هایی مجزا از هم هستند و هر کدام قصه‌ی خود را دارند. اما همه‌ی این خاطرات از یک خط روایی تبعیت می‌کنند و در یک منطقه و با شخصیت‌هایی ثابت اتفاق می‌افتند. دیگر نکته‌ی برجسته‌ی این داستان، طنز منحصربه‌فرد هریوت است که سنت کمدی‌نویسی انگلیسی را برایتان تداعی می‌کند. مطالعه‌ی این کتاب شما را به خنده می‌اندازد و جذابیت روایی آن تا مدت‌ها رهایتان نمی‌کند.

کتاب سر به سر دامپزشک نگذار را سیروس قهرمانی ترجمه کرده و نشر مرواید چاپ آن را برعهده داشته است.

درباره‌ی مجموعه‌ی همه‌ی موجودات بزرگ و کوچک

همه‌ی موجودات بزرگ و کوچک (All Creatures Great and Small) مجموعه‌ای 8 جلدی از خاطرات و داستان‌های جیمز هریوت، دامپزشک انگلیسی، است. هریوت مدت‌ها در یکی از مناطق انگلستان در یک کلینیک به‌عنوان دامپزشک و جراح حیوانات کار می‌کرد. او با الهام از این دوران، قصه‌هایی طنز ساخته که با استقبال بسیار خوبی از سوی مخاطبان مواجه شدند و بسیار پرفروش بودند. تاکنون چند سریال و فیلم موفق هم از روی این کتاب‌ها ساخته شده. کتاب‌های «حیف که حرف نمی‌زنند»، «دردسرهای دامپزشک»، «سر به سر دامپزشک نگذار»، «دامپزشک در حال کار» و «دامپزشک‌ها ممکن بود پرواز کنند» عناوین برخی از آثار این مجموعه هستند.

اقتباس‌های سینمایی و تلویزیونی از کتاب سر به سر دامپزشک نگذار

مجموعه‌ی همه‌ی موجودات بزرگ و کوچک جیمز هریوت بارها مورد اقتباس قرار گرفته و از دهه‌ی 1970 تاکنون، 3 سریال بر اساس آن‌ها ساخته شده که از شبکه‌های بی‌بی‌سی و پی‌بی‌سی انگلستان پخش شده‌اند. همین‌طور 2 فیلم موفق هم از روی آن‌ها اقتباس شده. در این آثار معمولاً کتاب‌های مختلف هریوت مورد استفاده قرار گرفته و در هم ترکیب شده‌اند. «دردسرهای دامپزشک» عنوان یکی از همین فیلم‌های سینمایی است که یکی از منابع اقتباس آن کتاب سر به سر دامپزشک نگذار بوده است. این فیلم در سال 1976 ساخته شده و کارگردان آن اریک تیل بود. جان آلدرتون و کالین بِلیکلی در این اثر بازی کرده‌اند.

نکوداشت‌های کتاب سر به سر دامپزشک نگذار

• هریوت می‌تواند داستان خوبی بر ضد خودش بگوید. (دیلی تگراف)
• داستانی پر از صمیمیت، دانستنی و شوخی. (The Field)
• باعث خوشحالی و مسرت است که در کنار جیمز هریوت باشیم. (آبزرور)

کتاب سر به سر دامپزشک نگذار برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به خواندن داستان‌های طنز علاقه دارید، این کتاب به شما پیشنهاد می‌شود. همین‌طور اگر از طرفداران کتب اتوبیوگرافی هستید، این اثر می‌تواند گزینه‌ی مناسبی برای مطالعه باشد.

در بخشی از کتاب سر به سر دامپزشک نگذار: نیمه خودزندگینامه می‌خوانیم

می‌توانست به‌تفصیل در مورد ناخوشی‌های حیوانات کوچک حرف بزند و انبار تسلیحات مجهزی از دارو و درمان در اختیار داشت که دو داروی اختصاصی‌اش یکی پودر شفابخش معجزه‌آسا و دیگری شامپویی بی‌نظیر برای بهبود بدن و موی سگ بود. استعدادی خارق‌العاده در بو کشیدن حیوان مریض داشت و کم نبود مواردی که حین معاینات روزانه‌ام، چهره‌ی کولی‌وار سیه‌چرده‌اش را با اشتیاق کامل روی حیوانی که ظاهراً بیمار من بود خم می‌کرد و سوپ پاچه‌ی گاو یا دوادرمان‌های من‌درآوردی‌اش را تجویز می‌کرد.

من بیشتر از زیگفرید اذیت می‌شدم چون نقش فعال‌تری در درمان حیوانات کوچک درمانگاه داشتم. خیلی مشتاق بودم در این جهت پیشرفت کنم و وجهه‌ی عمومی‌ام را بهتر کنم اما خانم دانِوِن چوب لای چرخ می‌گذاشت. به مراجعین من می‌گفت: «کار آقای هری‌یت جوون با گاو و این‌جور حیوون‌ها بدک نیست ولی هیچی از سگ و گربه نمی‌دونه.»

و البته آن‌ها هم اعتقادی بی‌چون‌وچرا به او داشتند و حرفش را باور می‌کردند. او جذابیت اسرارآمیز و فریبنده‌ی یک آماتور را داشت و از همه مهم‌تر این‌که عادت نداشت - که این صفت به‌ویژه در داروبی، طرف را بسیار محبوب می‌کرد - بابت توصیه‌ها، داروها و دوره‌های طولانی و پیگیرانه‌ی پرستاری هیچ پولی دریافت کند.

سالخورده‌ترهای شهر تعریف می‌کردند شوهر ایرلندی‌اش که کارگر مزرعه بوده، سال‌ها پیش از دنیا می‌رود و حتماً «کمی پس‌انداز» برای همسرش کنار گذاشته چون خانم دانِوِن ظاهراً توانسته بود در تمام این سال‌ها بدون هیچ‌گونه فشار مالی به فعالیت‌های مورد علاقه‌اش بپردازد. از آن‌جا که هر روز از صبح تا شب در خیابان‌های داروبی به‌سر می‌برد، اغلب به او برمی‌خوردم و او لبخندی شیرین به من تحویل می‌داد.